“Hé Splinter, heb je even?” Theo Klinker, hoofdredacteur van het blad Ex-press roept mij vanuit zijn kantoortje toe. ‘Op het matje,’ denk ik. Ik loop naar mijn baas. “Ik heb een mooie opdracht voor jou. Jij kent die Otis Slavink toch nog van vroeger?” Ik reageer verrast. “Wow, Otis Slavink! Of ik die nog ken? Daar speelde ik op de kleuterschool al mee, samen in de zandbak. Een actief baasje was dat. Die sloeg zijn vleugels uit zodra hij de kans kreeg. Maar ik geloof niet dat ik hem sinds de middelbare schooltijd nog veel heb gezien.” Theo Klinker toont mij een foto, met daarop een gebruinde man, gekleed in kaki tenue, met zijn rechtervoet demonstratief geplaatst op een dode antilope die voor hem ligt. Op zijn linkerarm rust een jachtgeweer. “Dat is ie; Otis ten voeten uit. Hij woont tegenwoordig in Zuid Paprika, werkt daar als beheerder op een natuurreservaat: Speidervlo Park, het paradepaardje van Herman Speidervlo, een of andere rijke plantage eigenaar. Die excentriekeling heeft zijn totale vermogen in een stichting gestort, die er voor moet zorgen dat de exploitatie van zijn levenswerk na zijn dood in stand wordt gehouden. Voor die stichting werkt Otis, dus. En daar ga jij; Splinter, speciaal voor ons weekblad Ex-Press, een verslagje over maken. De afspraak is al gemaakt, de vlucht geboekt en hier is je ticket. Je vliegt vanmiddag. Vooruit, pak die koffer in, en zie dat je weg bent!” Meer hoef ik niet te weten. Met een ”yes sir!” haast ik mij het kantoortje van mijn baas uit, naar huis.

Spullen gepakt, vandaar snel weer met een taxi naar Schiphol, per direct inchecken, en voila, daar ga ik, met een rechtstreekse vlucht naar Schaapstad.

De volgende morgen arriveer ik op Schaapstad Airport. Bij Rent a Car huur ik een Landrover en reis daarmee verder naar mijn bestemming; het Speidervlo natuurreservaat. Onderweg vergaap ik mij aan de schitterende uitzichten die het fantastische Zuid Paprikaanse landschap mij keer op keer weer biedt. Steeds weer word ik verrast door de diversiteit van de flora en fauna van dit gezegende land.

Na enkele uren rijden, kom ik aan bij de ingang van het Speidervlo reservaat. En ik word verwacht! Hartelijk word ik ontvangen door Otis Slavink en zijn vriendin Natalya. Schitterend, om mijn oude vriend na al die jaren op deze manier weer eens terug te zien. En zijn vriendin mag er wezen! Jemig, die ziet er prachtig uit.


Thomas Splinter

Verhalen zijn splinters uit mijn onderbewustzijn.

6 reacties

van Gellekom · 20 augustus 2017 op 10:53

Deze is ook weer erg goed

Nummer 22 · 20 augustus 2017 op 13:19

Jammer van Paprika en Schaapstad. Schrijf dan Schiphol ook anders… . Nu geeft het verhaal een beetje een wrange smaak.
Otis Slavink is leuk gevonden en Schapenvlees met paprika smaakt!, maar dit terzijde

Names het AV via Nummer 22
Raad van Toezicht
Em.hoogleraar mevr. G.N.O.E. Rooi- Bok
onbezoldigd sec.-tresurer

Karen.2.0 · 20 augustus 2017 op 14:38

Ik vind m erg leuk 😉

Esther Suzanna · 20 augustus 2017 op 15:32

Leuk!

NicoleS · 20 augustus 2017 op 17:00

Mooi Thomas!

Thomas Splinter · 20 augustus 2017 op 21:33

Hartelijk dank voor deze bemoedigende reacties. Deel 2 is onderweg. @ Nr. 22: Heb inderdaad getwijfeld over het gebruik van deze namen. Nu twijfel ik nog meer.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder