Enthousiast word ik ontvangen door Otis Slavink en zijn vriendin Natalya op het Speidervlo natuurreservaat. “We zijn hier mijlenver verwijderd van de bewoonde wereld. De dichts bijzijnde nederzetting is een dorpje van de Arayala stam,” legt Otis uit en maakt een nonchalant wegwerpgebaar in de richting van de horizon. “Daar vertel ik je later nog wel eens over. Die Arayala’s dat is op zich al een heel bijzonder verhaal.” Het bezoekerscentrum van waaruit het stel het reservaat placht te bestieren, bestaat uit een woonhuis met kantoor, verblijven voor gasten en personeel, en enkele loodsen. Otis laat me het een en ander hiervan zien. Hij stelt me meteen voor aan de assistenten en gidsen die hij in dienst heeft, en aan doctor Cheng, een Chinese botanicus die hem tijdelijk assisteert. Cheng is een echte natuurliefhebber, net als Otis zelf, en een bijzonder plezierige gast. We kunnen het al meteen goed met elkaar vinden.

Otis stelt voor dat Cheng en ik de volgende dag samen met twee gidsen een korte safari gaan ondernemen door het park, om alvast een impressie te krijgen. Zelf kan hij onmogelijk weg van het centrum, er is zoveel te doen. Wij vinden het allemaal prima. Otis brengt ons naar de nachtverblijven. Ik zie nog net hoe Cheng stiekem naar Natalya knipoogt. Ze glimlacht. Jemig!

De volgende morgen vertrekken we al voor dag en dauw. Samen met de gidsen Burk en Graham zullen doctor Cheng en ik enkele dagen door het reservaat reizen. We rijden in twee afzonderlijke jeeps. Tijdens de tour doe ik al genoeg stof op voor een mooi eerste verslag.

’s Avonds kamperen we vlakbij een open vlakte. We zitten rond een kampvuurtje, en zien hoe we door een roedel hongerige hyena’s worden omringd. Ik oog blijkbaar bezorgd, want Burk stelt mij gerust. Hij geeft mij een stukje vlees. “Tussen je lippen houden en niet bewegen!” bezweert hij mij. Ik doe wat mij wordt opgedragen Een hyena sluipt naderbij en plukt het stukje vlees zo tussen mijn lippen uit. De rillingen lopen mij over het lijf! Burk, Graham en Cheng lachen. “The kiss of dead.” Humor! We drinken nog wat, en gaan onder zeil, in twee aparte tentjes.

 

 

 


Thomas Splinter

Verhalen zijn splinters uit mijn onderbewustzijn.

6 reacties

NicoleS · 23 augustus 2017 op 15:38

Prima vervolg. Lijkt me heerlijk, zo in de vrije natuur.

    Thomas Splinter · 26 augustus 2017 op 16:54

    Inderdaad heerlijk. Zeker met zo’n roedel hyena’s op je lip. Dank je wel voor het volgen van deze serie.

Esther Suzanna · 24 augustus 2017 op 15:49

Mooi geschreven. Wél een complex verhaal en de hyena … eh, alles kan natuurlijk. 🙂

    Thomas Splinter · 26 augustus 2017 op 16:55

    Het verhaal van de hyena’s is authentiek. Het zijn aaseters, en eten bij voorkeur dood vlees. Bedankt voor het reageren, en deel drie is inmiddels geplaatst.

Mien · 28 augustus 2017 op 20:34

Ik houd wel van lachende en huilende beesten. Graag gelezen.

Thomas Splinter · 30 augustus 2017 op 21:29

Juist, een lach en een traan, daar draait het om. Dankjewel voor het volgen van mijn verhaal.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder