Familie Haastram is op weg en de gemoederen lopen hoog op in de veel te kleine auto. Pa concentreert zich op de weg en ma probeert tevergeefs de kinderen in bedwang te houden. Alle tactieken zijn reeds ingezet en tot overmaat van ramp zijn al de snoepjes op en zijn beide DVD-spelers uitgevallen.

Paniek breekt uit. Het angstzweet parelt op het kale hoofd van pa. Toch niet zo’n goed idee om in de zomervakantie naar Kaatsheuvel te rijden. En het is nog een takkeneind. Ze zitten pas in Zwolle. Zolang de kinderen de koptelefoon ophouden is er niets aan de hand. Al enkele uren heerst er een ijzige stilte in de auto. Iedereen is in shock. Waar blijft die sprookjesafslag?

Categorieën: Diversen

Mien

Bewonder luidruchtig en verwonder in stilte

5 reacties

Esther Suzanna · 3 juli 2018 op 18:47

Oooh, wat akelig. De realiteit slaat toe…

Arta · 3 juli 2018 op 23:02

Rode auto’s tellen, dat deden wij dan!
De meest originele woorden van kentekenletters maken…
Leuk stuk, Mien!

Mien · 4 juli 2018 op 07:07

Wij ook. In een schriftje. En … wauw … als er dan een auto met buitenlands kenteken voorbij schoot. In de zevende hemel. Vooral als de chauffeur geen stuur in zijn handen had. ‘Opletten!!!’, schreeuwden we dan. Of ‘help!’. Dan verstonden de Engelsen het ook. Aan ‘Hilfe’ deden we niet. ?

Nummer 22 · 4 juli 2018 op 09:26

Kijk, Mien dat doet herinneringen direct op mijn netvlies komen. Mooi geschreven.
Geen airco, plak skai bekleding, 3 jongens achterin die elkaar door verveling en ‘ ik doe niet mee met auto’ s tellen! Ik wil eruit! Ik ook , ik ook. En daar begon het etteren en ‘ hij knijpt me’. Mijn vader zei niets, draaide zijn rechterschouder en met 1 zwaai naar achteren werd de pechvogel geraakt. ‘ zo klaar jullie nu?’. We zijn er bijna (na 4 uur vertraging in de hete zon op een camping in Italië)

Idee? Vakantie verhalen voor een Column van de Maand? Ik hoop dat Arta mee leest?

Geef een reactie

Avatar plaatshouder