Het doet me denken aan vroeger.
Toen ik als kind het buiten hoorde rommelen.
Dan wist ik hoe laat het was. Er was onweer op komst.

Met z’n allen rond de keukentafel wachtten we dan op wat ging komen. Met een beker warme chocolademelk zagen we de bliksemschichten het hemeldak verlichten. En hoewel je wist dat er een flits of donderslag aan zat te komen, schrok je telkens weer.
Televisie, radio en telefoon werden van hun voeding ontdaan. Het was wachten. Nu, enkele minuten verwijderd van een oorlog bekruipt me dat zelfde gevoel. Spanning.
Ik word lastig gevallen door zware ogen, stijve spieren en trillende handen. Ik weet dat mijn bed mij roept.
Maar ik wil en kan niet naar bed. Vandaag is Judgment Day. Dag des Oordeels.

Ook nu hoor ik het rommelen. Dit keer is het mijn maag. Want tijdens het volgen van welke nieuwszender dan ook, ben ik vergeten mijn maag te vullen.
Vliegensvlug snel ik naar beneden om een zak chips, een twee literfles cola, een thermoskan koffie en een weekvoorraad Sultana in te slaan.
Ik duik mijn – wat op dat moment als schuilkelder voelt – studeerkamer in.
De televisie zet ik uit. De stekker van de telefoon ruk ik uit de wandcontactdoos.
Alleen de radio blijft aan.

Mijn oogleden worden loodzwaar. Ik slaak een diepe geeuw en vang flarden van gesprekken op. Delen van de donkere stem van de radiopresentator.
Het gaat over oorlog. Over goed en slecht.
Mijn ogen vallen dicht.

Het lijkt of ik slechts enkele seconden weg ben geweest.
Besef van plaats en tijd heb ik niet meer.
Het onweer is voorbij.
Dan springt mijn wekkerradio aan.
Poëtische teksten van een groot denker raken dan mijn ziel.
Het is John Lennon die zingt dat er geen ‘heaven’ is. En ook geen ‘hell’.
Hij zingt dat er niks is om voor te doden, of om voor te sterven. Hij zingt: ‘Imagine all the people living life in peace…’
Stel je voor..


2 reacties

Martijn · 20 maart 2003 op 12:39

Dit stukje is enkele uren voor het verstrijken van het ultimatum geschreven.

Inmiddels is de ‘hell’ losgebarsten en kijk ik naar elk nieuwsbulletin.

Geen onweer in de lucht, en ook geen John Lennon meer op de radio..

Groet Martijn.

Yannick · 22 maart 2003 op 22:32

Weet je wat Bush met zijn raketten mag doen van mij… in zijn reet schuiven.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder