Stoer

’s Avonds, als hij de deur van haar slaapkamer zachtjes achter zich dicht trekt en zij zich in haar bed radeloos oprolt, negeert Melanie de poster op de muur.

’s Ochtends inspecteert ze zorgvuldig haar kleding voor de spiegel. De gescheurde zwarte jeans en het strakke hemdje, kunnen er mee door. De ruimvallende felroze blouse maakt het af. Stoer genoeg voor vandaag. Snel kamt ze het korte blonde haar en stileert het strak achterover.
Vastberaden stapt ze haar kamer uit en loopt de trap af naar de ontbijttafel. Mama glimlacht en schenkt thee in, papa zit verscholen achter de krant. In stilte eet ze haar boterhammen.

’s Middags, als Melanie de straat in fietst, valt de zon op haar vaders blauwe Mercedes. Haar moeders Toyota staat er niet.
‘Shit,’ mompelt ze.
De reflecterende auto doet zijn best haar te verblinden. Ze weerstaat de neiging om er te dicht met de fiets langs te gaan. Zo stil mogelijk gaat ze door de achterdeur naar binnen en gaat in de ruime woonkamer aan de grote eettafel zitten. Ze kijkt over haar schouder, vanaf de straat is ze goed zichtbaar. Ze zet de muziek op haar koptelefoon wat zachter en legt haar schoolboeken voor zich op tafel.
Uit haar ooghoek ziet ze hoe haar vader in de deuropening komt staan en de situatie beoordeeld.
‘Ga je niet liever in je eigen kamer zitten?’ probeert hij nog.
Ze kijkt hem even aan zonder iets te zeggen en buigt zich daarna over haar huiswerk. Enkele minuten later hoort ze hem weglopen. Ze ontspant zich en begint voor de vierde keer dezelfde alinea te lezen. Dit keer snapt ze wat er staat.

Voor ze naar bed gaat legt Melanie haar hand op de poster van Beyoncé, vandaag was ze als haar: stoer en onaantastbaar.