Riebel

“Ik dank onze lieve heer op mijn blote knietjes, als ik hier een beetje goed doorkom”, meldde de vrouw van middelbare leeftijd met 110 Db, in plat Rotterdams. Ze stond met haar lakleren jasje over de ene arm en met haar andere arm breed gebarend uitleg te geven. De aanvangszin van dit stukje was haar slotzin van een monoloog van een kwartier, gehouden in de benedengang van de radiotherapie. Ze was na haar bestraling en voor de start van haar eenzijdige relaas een kennis tegengekomen. Ik mocht al wachtend op mijn stralen, gratis meegenieten van haar dramatische ziekteproces, die ze aan één stuk als een soort van mitrailleur afvuurde op haar kennis.

Ondertussen in de hemel.

Hé Theo.
Ha die Geert, ik dacht al waar blijft ie, filmpje gemaakt hè.
Ja, ik dacht laat ik de boel maar weer eens flink oppoken.
Je had ze moeten zien Theo, maanden van tevoren schoot iedereen al in de stress.
Ik volg het allemaal hoor Geert, je kan het prima zien zo van boven.
Ook een Gaulloise?
Nee dank je, roken is slecht voor de gezondheid.

Dierenriem

Met mijn hoeven zwaar in het zand gedrukt buig ik diep voorover. Glinsterend kabbelt het koele water mij tegemoet. Gulzig laat ik het over mijn tong vloeien. Pijl en boog staan achteloos tegen een boom. Zij hebben voor vandaag hun werk gedaan. Nu het begint te schemeren breekt de tijd voor ontspanning aan.

De naakte waarheid

De SP heeft de plank raak geslagen! Het spotje van een naakte zeventigjarige vrouw die zich op tv uitkleedt, laat de enige en naakte waarheid zien.
Er is geen andere sector in Nederland, die zo schandalig door opeenvolgende regeringen is uitgekleed als de gezondheidszorg. En het gebeurt telkens en telkens weer. De gezondheidszorg als melkkoe. Het is een oninteressante sector waar geen cent te verdienen valt, ergo, economisch niet interessant is. Erger nog; er moet geld bij. Dus, uitkleden die boel. Nu laat een zeventigjarige vrouw haar rimpelknietjes en haar oude, rimpelige lijf zien. Erg? Nee, het is wellicht de enige manier de waarheid aan de kaak te stellen en nog schoon aan de haak ook.

Oma Arta?

“Mam, je bent oma geworden!”
Even kijk ik Bram aan of hij gek is geworden. De blik in zijn ogen is serieus en bezorgd.
“Wil je me alsjeblieft helpen? Ik wil graag alles goed doen met mijn kindjes.”
“K..kindjes?” Met een stralend gezicht vertelt hij mij dat het om een tweeling gaat, die via reageerbuizen verwekt zijn. Langzaam druppelt de waarheid bij me binnen: Ik ben oma!