Op de Ocean Drive in Miami zit ik relaxed op een terras. Onder een zonnescherm. Achtentwintig graden, weinig wind en smog. Wat wil je nog meer. Op het terras schuif ik mijn stoel iets opzij. Zodat ik in de zon zit.
Naast mij aan een tafeltje een man die mijn activiteiten argwanend gadeslaat.
Behaaglijk rek ik mij uit.
’Sir,’ zegt de man. ‘Denkt u aan de zon?’
‘Sure,’ antwoord ik. ‘De hele dag! Waarom dacht u anders dat ik mijn stoel opzij schuif?’
Qua leeftijd horen meneer Li en ik op een oudemensencamping thuis. Wij schommelen, wippen en spijkerpoepen niet meer en maken geen gebruik van poedelbad, playbackshow, of jeugdhonk. Toch vierden wij onze vakantie dit jaar op een camping waar overwegend gezinnen met jonge kinderen staan.
Ik was een jaar of twaalf toen ik verliefd was op het meisje van de oliebollenkraam. Avond na avond ging ik de kermis op om haar even te zien. Ze was een paar jaar ouder dan ik en toen het mooiste meisje dat ik ooit gezien had. Ik wist zeker dat ze mij ook wel zou zien zitten.
Je kent het wel, je laat het erop aankomen, het is weer te lang, uit model, niks waard, niet in model te krijgen(voor zover dat er is) en op het zwembad komen mensen, gewoon ter vermaak, dicht bij jou handdoek liggen. Kortom,ik moet naar de kapper.
Met een vrolijke ‘gefeliciteerd’ groet ik haar terwijl ze de deur open doet. Mijn vriendin is jarig en ik geef een gepassioneerde kus en een doos. Haar kleine nichtje komt aanrennen en vliegt in mijn armen: [i]“Wat heb jij gegeven Joeri?”[/i] Mijn vriendin haalt het papier van het cadeau en leest hardop: [i]“Ultiem plezier voor hem en haar.”[/i] Ze kijkt haar nichtje aan en zegt: [i]“Het is een lavalamp voor grote mensen.”[/i]
