Een zomernacht, lang geleden. Ik zit bij een vriend achterop de fiets. Hij trapt zich gestaag over B-weggetjes tussen weilanden door naar onze woonplaats. We hebben die avond in het parochiehuis van een naburig dorp een vertoning gezien van de film Jesus Christ Superstar. Uit volle borst zing ik: “Could we start again please?”

Vanaf het moment dat mijn broer thuiskwam met het dubbelalbum van Superstar en de platenspeler zijn werk liet doen, was ik verkocht. Gevoelige songs afgewisseld met agressieve rock, het dramatische, universele karakter van het lijdensverhaal paste precies in mijn straatje. Helemaal grijs gedraaid kende ik de tekst uiteindelijk van voor naar achter en van links naar rechts compleet van buiten. Mijn passie voor de Passion was geboren. Van Matthäus tot Superstar en alles er tussenin.

Dat fietstochtje is alweer een tijd geleden. Veertig jaar ongeveer. De afgelopen maanden is het koor waar ik lid van ben, intensief bezig geweest met voorbereidingen voor de uitvoering van een geheel eigen Passion in een plaatselijke kerk. Hetzelfde verhaal uiteraard, maar dan opgetuigd met eigentijdse nummers. De uitvoeringen hebben inmiddels plaatsgevonden en ik mag zeggen, met succes.

Elk optreden werd afgesloten met een afterparty in het dorpscafé. Op een van die parties sprak ik een toeschouwer, en automatisch ging het over God en de zin van het leven. De toeschouwer beweerde dat hij nergens in geloofde. En daar geloof ik dan zelf weer niet in. Er is altijd wel iets; een vonkje, een sprankje dat alles levend maakt en houdt. ‘Je ontkent jezelf, als je nergens in gelooft,’ hield ik hem voor. Alsof het allemaal uit de lucht komt vallen! Wordt een baby niet geboren voorzien van alle kennis die het in het verdere leven nodig zal hebben? Met een soort van harde schijf in het hoofd waarop in feite alles al aanwezig is. Je leert en doet indrukken op en deze worden vastgelegd, maar in feite is het er toch al? Als een homp klei die naar believen gevormd kan worden. Eigenlijk weten we het allemaal al, in ons onderbewustzijn, maar door het leven en de indrukken die we opdoen wordt het verder ingevuld, ingekleurd. Wist Jezus immers niet wat er te gebeuren stond?

De ongelovige Thomas naast mij aan de bar begrijpt wat ik bedoel, maar is niet overtuigd. Hij twijfelt. Gvd. Ja, zo’n uitvoering van de Passion brengt wat in beweging. Een biertje erbij doet wonderen. Dan maar weer terug naar het lijdensverhaal. Een universeel scenario dat voor elk van ons opgaat. We maken wat frustraties, ellende, vreugde en liefde mee, op ons pad, en uiteindelijk gaan we voor de bijl. Met een laatste biertje (one for the road) neem ik afscheid van mijn nieuwe kennis.

Thuisgekomen toch maar de oude LP nog eens uit de kast getrokken. Hier en daar een krasje, maar toch goed bewaart gebleven. Ik was 14 jaar toen ik de muziek voor het eerst hoorde, en nu, veertig jaar verder heb ik het een en ander achter de kiezen, wat heet, ik zou zo mijn eigen kruisweg kunnen neerpennen. Zonder kruisiging dan, maar wie weet. Ik luister en even zit ik weer bij mijn vriend achter op die fiets. Met “Could we start again please?” sluit ik deze preek af.

Eerder verschenen in G. van Stipdonk’s Thank you for the Music:

25-01-2015 Shemametew (Mikaya Behailu)

02-02-2015 Naturally (J.J. Cale)

17-02-2015 Bridge over Troubled Water (Simon & Garfunkel)

24-02-2015 Pat Garrett & Billy the Kid (Bob Dylan)

24-03-2015 Madame Butterfly (G.Puccini)

30-03-2015 Captain Fantastic (Elton John)

19-07-2015 Cosmo’s factory (C.C.R.)

06-10-2015 Vroeger of later (Robert Long)

13-01-2016 Long may you run (Stills-Young band)

25-08-2016 Rumours (Fleetwood Mac)

26-09-2016 After the storm (Chris Ledoux)

 

Categorieën: Algemeen

G.van Stipdonk

Gerard van Stipdonk. Mijn motto: Wie schrijft die blijft.

6 reacties

Mien · 24 april 2017 op 09:48

Leuk stukje. Brings back memories. Ik was helemaal verliefd op [b][url=https://youtu.be/WnamatCCxKk]Yvonne Elliman[/url][/b]. Muziek is je met de paplepel ingegoten. En nu nog steeds zingen uit volle borst. Mooi optreden zaterdag. 😉

    G.van Stipdonk · 26 april 2017 op 19:31

    Hartelijk dank voor dit dubbele compliment. En gedegen journalistiek werk, Dat gaat helemaal goed komen (We zoeken trouwens nog leden voor ons koor)

Nummer 22 · 25 april 2017 op 06:16

Mooi..geschreven maar wat is de reden dat jesus met een baard wordt afgebeeld en blank is? Er wordrn miljoenen mensen nog steeds’ gekruisigd’ Tsja….. the passion of the world en Trump als judas.!?

    G.van Stipdonk · 26 april 2017 op 19:32

    Thks. Zoals ik als schreef: een verhaal van alle tijden. Dat gaat maar door.

NicoleS · 25 april 2017 op 16:33

Mooi. Het verhaal en de overtuiging. Het geeft het geheel iets extra’s.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder