Thank you for the music: The Weavers’ answer (Family)

De liefde voor muziek werd ons thuis met de paplepel ingegeven. Altijd klonk er in huis wel ergens iets of wat van muziek. Zo was vader een enthousiast mondharmonicaspeler. Om zijn favoriete muziekstukken vast te leggen en te kunnen delen, schafte hij een bandrecorder aan. Daarmee kon hij deze stukken te pas en te onpas reproduceren. Echter, onze smaken verschilden. Was hij vooral ambassadeur van het Nederlandstalige repertoire, wij (zijn kinderen), luisterden liever naar Engelse popmuziek. Popmuziek, een woord dat mijn vader dan weer met enige minachting uitsprak, en waarvan hij sowieso geen stukken wenste vast te leggen, laat staan reproduceren.

Maar hij was sportief. Toen mijn broer een platenspeler wilde kopen, met het geld dat hij vanwege zijn vakantiewerk had opgespaard, reed vader hiervoor speciaal met mijn broer naar een kennis. Want die kennis had, voor honderd gulden, een speler in de aanbieding. Op de terugweg sprak vader de profetische woorden: “Nu gaat het pas echt geld kosten.” En inderdaad, hij kreeg gelijk. Vanaf dat moment was bij ons het hek van de dam. De verzameling lp’s groeide met de jaren. Maar het eerste plaatje dat wij draaiden op de nieuwe platenspeler was gratis. Mijn broer had eens, langs de weg, een doos aangetroffen met daarin allerlei rommel. Tussen beduimelde stripboeken en zo iets meer zat ook een singletje. Een plaatje van de Britse band Family met daarop het nummer: The Weavers’ answer. Dat nummer dus, was het eerste lied dat we middels de nieuwe platenspeler te horen kregen. Wij vonden het meteen prachtig. Later kocht mijn broer nog de bijbehorende LP van Family met daarop; je raadt het al. The Weaver’s answer werd later door ons op talloze cassette bandjes gezet, zodat ook wij het te pas en te onpas konden reproduceren. En nu, jaren later, blijf ik het een intrigerend nummer vinden. In de muziek herken je als het ware de hartslag van het leven. Het leven, dat leadzanger Roger Chapman bezingt met zijn markante stemgeluid. In het lied vertelt Chapman, hoe hij als oude man aan de ‘wever’ de vraagt stelt, om zijn levensgeschiedenis te laten zien, vastgelegd in een soort van tapijt. Een tapijt met daarin verweven de verhalen over zijn jeugd, zijn eerste liefde, zijn levenspartner, zijn kinderen en hun verdere ontwikkeling. Vervolgens komt het overlijden van zijn vrouw aan bod, en het verlies van het licht in zijn ogen. Uiteindelijk overziet hij het geheel, en begrijpt de verteller dat zijn einde nadert. Kijk, en dat intrigeert mij dan, na al die jaren, nog steeds. Want in die zin zijn we allemaal onderdeel van een tapijtje dat eens door de ‘wever’ zal worden voltooid.

Weaver of life, let me look and see. The pattern of my life gone by, shown on your tapestry Just for one second, one glance upon your loom. The flower of my childhood could appear within this room. Does it of my youth show tears of yesterday. Broken hearts within a heart as love first came my way. Did the lifeline patterns chanege as I became a man. An added aura untold blends as I asked for her hand. Did your golden needle sow its thread virginal white. As lovers we embraced as one upon our wedding night. Did you capture all the joys, the birth of our first son. The happiness of family made a brother for the one. The growing of the brothers, the manliness that grew. Is it there in detail, is it there to view. Do the sparks of life grow bright as one by one they wed. To live as fathers, husbands, apart from lives they’ve led. Are my lover’s threads cut off when aged she laid to rest. My sorrow blacking out a space upon our woven crest. A gathering for the last time as her coffin slowly lain. Ash to ashes, dust to dust, one day we will regain. Does it show the visits when grandchildren on my knee. But only hearing laughter when age took my sight from me. Lastly through these last few years of loneliness maybe. Does by sight a shooting star fade from your tapestry. But wait, there in the distance your loom I think I see. Could it be that after all my prayers you’ve answered me. After days of wondering I see the reason why. You’ve kept it to this minute for I’m about to die. Weaver of life, at last now I can see. The pattern of my life gone by upon your tapestry.

Eerder verschenen in G. van Stipdonk’s Thank you for the Music:

25-01-2015 Shemametew (Mikaya Behailu)

02-02-2015 Naturally (J.J. Cale)

17-02-2015 Bridge over Troubled Water (Simon & Garfunkel)

24-02-2015 Pat Garrett & Billy the Kid (Bob Dylan)

24-03-2015 Madame Butterfly (G.Puccini)

30-03-2015 Captain Fantastic (Elton John)

19-07-2015 Cosmo’s factory (C.C.R.)

06-10-2015 Vroeger of later (Robert Long)

13-01-2016 Long may you run (Stills-Young band)

25-08-2016 Rumours (Fleetwood Mac)

26-09-2016 After the storm (Chris Ledoux)

24-04-2017 J.C. Superstar (A.L. Webber – T. Rice)