Michigan 1993. Mevrouw Fidget Hettinger wordt knettergek van haar drukke kindertjes. Wat ze nodig heeft is een eureka-momentje. Het gefriemel en pengetik van haar twee spruiten houdt maar niet op. Ze pakt de rasp van de keukentafel en zwiert de rasp rond haar vinger. Uit balorigheid.
Door de windverplaatsing maakt de rasp een zoemend geluid. Beide kindjes veren op. Dat willen ze ook. Zoemen en ronddraaien. Nog een keer! Vier ogen volgen de rasp in haar duizelingwekkende omwentelingen. De kindjes worden rustig. Mama Hettinger krijgt een blauwe vinger. Maar haar eureka-moment is daar.
Jammergenoeg heeft Fidget geen gevoel voor patent. Op en neer peddelen tussen VS en Europa is niet haar ding. Ach, rijk en dom, het gaat zelden samen.
3 reacties
Nummer 22 · 3 november 2017 op 07:12
? mooi geschreven weer Mien. In 020 is dit een Old Amsterdam geraspte vinger sport. Vooral bij de juppen en oud zuid bewoners. Bakfietsen vol !
NicoleS · 3 november 2017 op 07:50
Maar plezier hebben heeft gelukkig de meeste waarde.?
Karen.2.0 · 3 november 2017 op 13:16
Gelukkig was de rage rap over, irritant gezoem. Het verhaal over de herkomst is dan wel weer erg vermakelijk! Top, Mien.