Theevisite

Mijn oma komt langs. En mijn oudtante. Twee oudtantes by the way. Kortom een hele krans oud volk. En wat drinken ze? Koffie! Buisman. Bah. Dan nog liever cichorei. Of aanmaakchocolade. Koekje erbij? Ja, wat denk je? Maria. Lekker soppen. Zoals oud volk dat kan.

En toch … ik heb zo mijn twijfels. Zal ik beter niet? Ja, beter wel. Voor de zekerheid haal ik ook wat pakjes thee. Ik wil de dames namelijk niet visiteren. Ook al zijn het stoute dames, ze staan nog mijlenver af van Benidormbastards. Het zijn geen bejaarde tokkies, de dames die ieder moment binnen kunnen vallen.

Maar toch … fouilleren kan geen kwaad. Je weet nooit wat oude dames zo mee naar binnen smokkelen. Neem nu Rooie Stien. Ze droeg jarenlang een baksteen in haar tasje. Je kon het maar beter weten. Gevreesd was ze op de terrassen in Tilburg. Ik zie het zo nog voor me. Bij café Polly Maggoo. Not dressed for the occasion. Wat zeg ik. Riekend naar drie weken oude kleren aan. Dat is om problemen vragen op een druk terras. Maar niet voor Rooie Stien. Vervaarlijk zwaaide ze met haar tasje. ‘Ik wil hier zitten en graag een citroentje suiker.’ Het personeel wist haar op haar wenken te bedienen. Gratis. RIP Rooie Stien.

Terug naar mijn koffievisite. Ik ga het toch maar eens proberen. Heb alle smaken in huis gehaald. Groene, rode, grijze, gele en pimpelpaarse thee. Wedden dat de laatste gretig aftrek vindt. Kleurt namelijk prima bij het kapsel. Hoe ijdel oude dames kunnen zijn. Permanent ijdel. Drie rollen Maria-koekjes later verdwijnen de dames in rap tempo weer door de voordeur. Naar het toilet moeten ze. Dat doen ze liever niet op een ander. Je moest eens weten?