Tijdgebrek

Ik heb geen tijd, ik heb het druk, ik krijg geen column geschreven, vanwege tijdgebrek.
Ik ben eigenlijk een beetje aan het afkicken van ColumnX, maar is daar wel een afkickprogramma voor? Toch kijk ik elke morgen middag en soms ’s avonds even naar de nieuwe columns en aanvullingen maar puur uit nieuwsgierigheid. Is er gereageerd, zo ja door wie, kunnen we ook nog wat toevoegen, etc..
Zelf kom ik niet aan schrijven toe, ik heb het druk op de zaak en met de zaak.
Ik heb meer besprekingen en vergaderingen per week, dan ik zelf tijd heb, aangezien ik nu ook nog voor mijn eigen zaak bezig ben.

Gelukkig is het netwerk op de zaak plat gegaan, wat bij ons betekend dat je niets meer kunt, geen SAP geen Lotus Notus geen Internet en dus geen werk.
Nu schrijf ik de meestal in de categorie Gein en Ongein, maar hoe kan ik hier nu nog een leuke draai aan geven

Ik zou kunnen schrijven over die collega, die van een ladder viel en toen op de steel van een bezem viel, die door zijn vrouw werd vast gehouden. Deze bezemsteel is toen door zijn sportbroek in zijn anus terecht gekomen en is afgebroken. Auw !!! De betreffende collega zit al 7 jaar thuis en na vele operaties kan hij nu via een afstand bediening zijn sluitspier elektrisch openen, omdat door het ongeluk, de natuurlijke spierspanning niet maar aanwezig was.
Broodje aap verhaal, nee hoor, is echt gebeurd.

Leuker is het misschien om te vertellen hoeveel van mijn collega’s, een buitenlandse vriendin/vrouw hebben, die ze hebben opgescharreld tijdens de lange buitenlandse reizen naar onze fabrieken. Alleen lullig voor de vrouw en kinderen in eigen land, die hun man/vader zien thuiskomen met een Mexicaans, Chinese, Brazilaanse Thaise, en binnenkort ook nog Tjechische vrouwen. Ik moet wel zeggen dat de Tjechische vrouwen mijn voorkeur zouden krijgen, zelden in een land geweest waar zoveel mooie vrouwen rondlopen en in de fabriek werken.

Is dat gein, je collega’s die een ongeluk krijgen of die met een nieuwe vrouw naar huis komen?
Nee, maar je krijgt er wel een glimlach van om je mond, de ene keer ben je blij dat het jouw niet gebeurt, en de andere keer denk je, waarom gebeurt dat mij niet.

Ik heb me wel voorgenomen om niet op de ladder te gaan werken als mijn vrouw achter mij bezig is met de een bezem. En wat betreft die buitenlandse vrouwen, ik kom maar zelden in het buitenland voor mijn werk, en dan ook alleen voor feestjes en openingen van nieuwe fabrieken.

Ik had misschien beter geschreven over de wandeling die ik met Max de bouvier heb gemaakt. Toen hij wou gaan zwemmen in zijn geliefde waterplas, en er een asielzoeker zat te schijten tussen de struiken in zijn territorium is Max hem achterna gegaan, en de asielzoeker met de broek op zijn enkels moeten vluchten.

Hilarisch, maar daar moet je dan weer bij geweest zijn.

Ik ga stoppen, het netwerk is weer in de lucht, en dit is dan misschien wel een van mijn laatste columns.

Tot de volgende netwerk breakdown.