Eerst even een korte toelichting. Ik wil graag een blog beginnen over mijn Tinder en date-belevenissen. Nu heb ik daar een eerste start mee gemaakt en ben ik benieuwd naar jullie commentaar:

Tinderdagboek van een eeuwige vrijgezel
Voordat ik met het schrijven van dit dagboek begin, is het misschien goed dat ik jullie wat meer over mezelf vertel. Ik ben Anne, op moment van schrijven 27 jaar. Ik heb in mijn hele leven maar liefst 7 maanden een relatie gehad, en dat is inmiddels al 11 jaar geleden… Reden te meer dus om Tinder op mijn telefoon te hebben staan. Het is niet dat ik geen relatie wil, graag zelfs, maar hoe langer je geen relatie hebt, hoe meer je aan je vrijheid gaat hechten. Ik zou een relatie geen gevangenis willen noemen, maar, nou ja, de vrijgezelle lezers onder jullie zullen dit wel snappen. En bovendien, I hate to break it to you, maar daten is vermoeiend! Daarom komt het er in de afgelopen jaren op neer dat ik bij vlagen date en vervolgens steeds langere pauzes in last. Toen ik me realiseerde dat ik bijna 28 werd en veel mensen van mijn leeftijd al kinderen hebben, vond ik het tijd voor verandering. Ik stelde mezelf het nieuwjaarsvoornemen om in 2018 minimaal 24 keer te daten. Gemiddeld twee keer per maand dus. Dat moet te doen zijn toch? Met dit dagboek houd ik jullie graag op de hoogte van mijn date-avonturen. O ja, nog één ding, alle namen, behalve die van mijzelf, zijn gefingeerd.

1 januari – Ergens tussen 00:00 en 04:00 geef ik mijn bezette vriendinnen de kans om hun eerste Tinderervaring op te doen. Klein minpunt, we zijn in Friesland, bijna 200 kilometer van mijn eigen huis. Echt zinvol zullen deze matches dus wel niet zijn, maar he, leuk is het wel. Gesprekken leveren deze matches niet op, dus de komende tijd zal ik zelf weer aan de bak moeten.

2 januari – Een paar verlate matches van de zoektocht gister, verder niks spannends.

5 januari – Shit, heb je net vakantie gehad, word je ziek. Op de bank installeren dus maar met een goede serie op Netflix. Ondertussen kan ik net zo goed even gaan Tinderen. Swype, swype, match, swype, match, swype, swype. Even later heb ik best wat leuke gesprekken lopen. Maar kon niemand nou een originelere openingszin bedenken dan wat mijn lievelingsfilm is…? (Er staat in mijn bio dat ik graag wegzwijmel bij romantische films). Goed, mijn antwoorden zijn niet veel origineler, dus ik zal het ze vergeven.

8 januari – Ik ben nog steeds aan het praten met dezelfde jongens, maar omdat ik ook nog steeds ziek op de bank lig, ben ik er wel even klaar mee. Vooral met die jongen die maar blijft voorstellen om een fruitmand langs te brengen. Lief, maar ik ga een vreemde toch niet voor het eerst ontmoeten in mijn pyjama? Ik reageer dus steeds trager en de gesprekken bloeden dood.

9 januari – Een Belgische Kroaat of Kroatische Belg stelt voor om af te spreken. Hij spreekt alleen geen Nederlands, en omdat mijn laatste datingavontuur vooral stroef liep door een taalbarrière, laat ik deze even aan me voorbijgaan. Kieskeurig much?

19 januari – Oeps, tien hele dagen verstreken zonder enige progressie. Zo haal ik natuurlijk nooit mijn maandquotum.

20 januari – Mijn vriendinnen met wie ik een weekend naar de Ardennen ben, vragen me ’s avonds hoe het er voor staat met mijn datingchallenge. Veel interessants is er helaas niet te vertellen. Dat brengt me er toe om mijn matches met wie ik gechat heb in de eerste week van januari, nog maar eens te herevalueren. Samen met diezelfde vriendinnen natuurlijk. Al snel komen we tot de conclusie dat Thijs potentieel heeft. Hij heeft gestudeerd, heeft een hond op de eerste foto (te schattig!!), heeft een goede bio, en ziet er ook gewoon leuk uit. Thijs stuur ik dus maar een berichtje. Mijn creatieve brein komt helaas niet verder dan “Hey Thijs, hoe gaat ie? Heb je een fijn weekend?” Pfoe, zo sla je dus mannen aan de haak.
Vriendin A. die Oud en Nieuw met boyfriend vierde en dus de kans is misgelopen om haar eerste Tinderervaring op te doen, krijgt een herkansing. Alleen maar swypen vindt ze te saai, dus waarom geen gesprek beginnen met een van verwaarloosde matches, Sander genaamd. Haar openingszin is al een stuk creatiever: “Hoi, wat stom dat ik nu pas zie dat we een match zijn, wat een leuke foto heb je!” Is mijn onvermogen om leuke berichtjes te sturen dan misschien de reden dat ik nog vrijgezel ben?

21 januari – Ha, ik doe toch iets goed. Terwijl Sander niks van zich heeft laten horen, heb ik zondagochtend wel degelijk een berichtje van Thijs. Iemand die snel reageert, daar houd ik van. Ik ontdek vandaag dat ie naast slim en leuk ook nog eens zorgzaam is. Hij is namelijk aan het zorgen voor de zieke hond van z’n ouders. Bonuspunten! Oke en hij antwoorde op mijn vraag over hoe z’n weekend was met “Vandaag is nog ongewis, *winky face*”. Lees ik nou gewoon te veel in dat soort dingen of is dat een overduidelijke hint richting een date? Helaas zit ik dus in de Ardennen, anders had ik het zeker voorgesteld.
Ons gesprek komt goed op gang, en hij lacht me niet eens uit dat we sneeuwpoppen hebben gemaakt en sleetje gereden. In plaats daarvan vraagt ie of we ook een iglo hebben gebouwd. Deze man mag er zijn. En ik kom er kom er ook nog eens achter dat ie van spelletjes houdt. De bonuspunten blijven maar komen.
Oe, hij stelt zelfs al voor om een keer samen spelletjes te spelen in een spelletjescafé. Is dat geen gekke eerste date? Daar moet ik even een nachtje over slapen.

22 januari – Vrijgezelle vriendin 1 verzekert me dat een spelletjesdate best kan, als ik maar een spelletje uitkies waarin ik niet onverslaanbaar ben. En als dan ook nog een of andere vage site me ervan verzekert dat het een goede eerste date is, ben ik om. Nou ja, voor 70% dan. Want wat is er eigenlijk mis met een drankje doen? Ondanks mijn twijfels, stem ik toch in om binnenkort met Thijs spelletjes te gaan spelen.
O ja, ik heb ook nog een kortstondig chatgesprek gehad met Sander, maar dat loopt alweer op z’n einde…

23 januari – Thijs blijkt niet op z’n achterhoofd gevallen te zijn. Hij stelt namelijk ineens de vraag of mijn vriendinnen me hebben gepushed hem een berichtje te sturen. Ik vertel hem maar in alle eerlijkheid hoe het zit. Gelukkig is ie vereerd dat we hem hebben gekozen.
Zucht, die date moet nog even wachten, hij blijkt in Pisa te zitten. Had ie me niet gewoon even mee kunnen nemen? O, en hij doet een onthulling “Ik had je volgens mij nog niet verteld dat…” Wat! Wat! Ben je getrouwd? Heb je een ernstige ziekte? Ben je niet toe aan een serieuze relatie? Help! Oooo… je mist een paar spieren in je been, waardoor je een beetje mank loopt. Moet dat nou echt zo heftig worden ingeleid?

24 januari – Nog een zucht. Dat ie in Pisa zit, betekent blijkbaar ook dat ie wat minder snel reageert. ’s Avonds hebben we nog geen datum (ja ik weet nu dat de eerste mogelijkheid 1 februari is, maar hallo, dat duurt toch veel te lang!), en ben ik alleen z’n lengte te weten gekomen. Waarom antwoordt hij niet op mijn vraag wat voor werk ie doet? Is ie soms werkloos?
Mijn laatste berichtje dateert van 18:30uur, het is nu 23:00uur, dan kan ik hem wel even een gifje sturen toch? O, die zwaaiende vos is leuk, en niet te flirterig. Oke, bedtijd. Morgen weer een dag.

25 januari – Op de valreep antwoordde Thijs gister nog. Maar ik heb hem maar even laten wachten. ’s Ochtends wel direct m’n telefoon erbij gepakt. O! Hij heeft me zijn mobiele nummer gegeven. Zou ik nu kunnen zien wanneer ie online is? Nee shit, hij heeft dat uitgezet. En ook al geen blauwe vinkjes… Hoe kan ik nou stalken dan?
Oke, we hebben vandaag eindelijk een datum geprikt voor onze eerste date. Nog een weekje wachten, dat wel. En ik ben erachter gekomen dat ie een tijdje in het buitenland heeft gewoond. Leuk, een wereldwijze man!

Wordt vervolgd. 

Categorieën: Liefde

13 reacties

Nummer 22 · 28 januari 2018 op 10:03

Tsja… wil je niet alleen blijven? Tinder? Pff..wie is werkelijk wat op tinder staat. Nutteloze energie. 28 jaar…. tijd genoeg. Mijn dochter is bijna 26 en besloot om naar Australie te gaan..werken en backpacken.. hup baan opgezegd…geen relatie en go to down under om…… straks terug te komen en maar zien wie er op haar pad komt. Og ze neemt een aussi mee terug…

Loslaten en de jacht vergeten… ! Maar schrif..schrijf en deel! Welkom!

Wayan · 28 januari 2018 op 13:14

Nummer 22 heeft gelijk. Bovendien is dit geen column. Een column is een stukje in een krant of een tijdschrift of op een website waarin de schrijfster of schrijver zijn mening geeft over een onderwerp. Soms is de tekst humoristisch, soms provocerend, maar het is altijd de persoonlijke kijk op de wereld van de columnist.

Je zou beter je eigen blog beginnen en daar je ervaringen neerschrijven.

Columnx dient niet voor de dingen die jij schrijft, hoe leuk en goed geschreven je schrijfsels ook zijn.

Kijkopdewereld · 28 januari 2018 op 13:47

@Wayan: jammer dat je het zo ziet. Ik had het idee dat deze site er toe diende feedback op elkaars schrijfsels te geven en realiseerde me niet dat er zo’n streng onderscheid werd gemaakt tussen blog en column. Ik hoop dat je me ook nog feedback wilt geven op mijn schrijfstijl.

    Wayan · 28 januari 2018 op 14:03

    Deze site dient om feedback te geven op COLUMNS, niet op een blog.
    Je schrijfstijl is leuk.

      I-Pat · 29 januari 2018 op 09:44

      Toch vraag ik me dan af.. Als dit stukje niet op Columnx zou horen, waarom het dan wel geaccepteerd word door de beheerders?

        De Redactie · 1 februari 2018 op 07:21

        We plaatsen vrijwel alle stukken. De lol in het beter worden in schrijven staat bovenaan. Wanneer we alleen echte columns zouden accepteren zou er weinig gepubliceerd worden ?

          I-Pat · 1 februari 2018 op 11:41

          Mee eens.. Ik begrijp alleen niet waarom sommige mensen alleen maar stukken afkraken. Het is vrijwel nooit goed.

          Als kijkopdewereld hier plezier aan beleeft, laat haar dit dan lekker plaatsen. Vind je het niets, ook prima, maar reageer dan misschien gewoon niet. Reacties zijn niet verplicht op deze site en soms is niets zeggen beter.

            Arta · 3 februari 2018 op 00:00

            Duidelijk aangeven wat verbeterpunten zouden kunnen zijn is prima, daar leer je van. Afkraken is, in mijn bescheiden optiek zonde van de letters. Je leert er niets van. In mijn begintijd hier was foutjes zoeken een sport. Ik persoonlijk vond dat geweldig. Ik heb er zóveel van mogen leren…

Nummer 22 · 28 januari 2018 op 14:42

Probeer jouw blog om te vormen naar wen column. Stap even in jouw ‘helicopter’ en kijk maar wat jij daar beneden doet. Beschrijf dit als een beschouwer.

Voorbeeld. Emma, die ik ken vanuit de kroeg en waarmee ik vanaf de kleuterschool bevriend mee ben, zit op Tinder en als ze in een staat van opwinding verkeert word ik ‘gestalkt’ voor advies. Wat een koo zeg, wat denk jij? Te oud? Hij zegt 32 te zijn….
Etc.

I-Pat · 29 januari 2018 op 09:42

Ik dacht altijd dat tinderen snel scoren was tussen de lakens. Het kan bij jou ook anders. Zelf geen ervaring met Tinder. Ik heb het ook niet nodig gehad, maar ik wens je wel alvast veel plezier bij je date.

    Hakunamatafa · 9 februari 2018 op 15:42

    Kan beide natuurlijk, ik ben groot tinderfan. Heb er zowel een relatie van (bijna een jaar) mee gekregen maar ook tig korte scharrels en one-night-stands. Het is maar net waar je zin in hebt.

Hakunamatafa · 9 februari 2018 op 15:40

Ik ben ook zoiets van plan maar dan vanuit mannelijk perspectief. Persoonlijk zou ik liever gewoon de hoogte-en dieptepunten van je dates willen zien, inclusief de seks en ongemakkelijke taferelen. Dat vind ik wel interessant en leerzaam. Deze aanloop naar de dates met dat blauw vinkjes gezeik past eerder in een boekenreeks van een puber en vind ik niet zo bijster interessant. Het is wel heel braaf allemaal.

Mien · 9 februari 2018 op 18:58

Prima column. Evenzo de reacties. Ben meer van de Tindersticks.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder