Tussen een schuif & draaideur.

In de vorige eeuw ontmoette ik een fysiotherapeut die mij bewuster leerde  lopen. Hoe? Tijdens het lopen even bewuster de stappen zetten en dan wordt je bewuster van het onbewust dagelijks lopen. Zo, komen ook deuren op mijn pad waar ik – in gedachten verzonken- bijna tegen aanloop. Oeps, dat scheelde niet veel. Draaideuren, schuifdeuren, deuren die open moeten gaan als je op een knop moet drukken. De electronisch ingestelde versies op luchthavens, bij overdekte winkelcentra’ s en supermarkten. Deze deuren lijken op te staan maar bij benadering dicht gaan of – als je tussen een draaideur staat- stopt en de mede draaideur betreder tegen je botst met het volle gewicht en 3 koffers op een trolley.

Deuren die dicht blijven maar voor anderen open. Omdat je lid of geen lid bent van een of ander geheim genootschap.

Bewuster lopen en kijken. Helaas niet altijd voor mij en velen anderen. Ik vergeet- als een snel voorbij vliegend film beeld- dat mooie boekfragment of schilderij stop te zetten in mijn brein. Mijn gedachten gaan sneller, zijn afgeleid op momenten dat de aandacht voor de deur vereist is.

Het nut van deze deuren ontgaat me. De kou  of warmte buiten houden? Dieren buiten houden, een uitgebroken olifant, opgewonden stokstaartjes? Gaan wij gebruik maken van een openbaar w.c. deur dan controleert de mens altijd de deur. Open of dicht? Open…en dan zie je met de broek op de knieën, de opgeschrikte mobiel gebruikende, poepert en/zittend (chapeau) plassende gebruiker. Sorry, niet opgelet of niet opgelet dat deze deur gesloten moest zijn, eikel!

In Edam ‘ the place to be’  fabriceert een firma deuren en levert deze wereldwijd aan deuren liefhebbers. De naam: Boon!

‘Boontje komt om… ‘ Precies!, maar dit terzijde.