Uit volle borst (2)

Het stukje over Project-T (in kleine kring ook wel genaamd ‘Het Tietenplan’) heeft aardig wat reacties opgeleverd. En ook behoorlijk wat ‘geen reactie’.

Ik heb een riante aanloop genomen en een polsstok gebruikt om te schrijven over een op stapel staande borstvergroting. Zal ik, of zal ik er niet over schrijven? Het leek het me hypocriet om het niet te doen. What’s the big deal. Dus tikte ik een end weg, zoals altijd waarheidsgetrouw en ondertussen grinnikend over mijn eigen rare acties. Dat schrijven was één en zo gebeurd, het online plaatsen was twee. Toen de schroom eenmaal overwonnen was gebeurde er iets vreemds.

Een enkeling durfde een duimpje te plaatsen onder mijn geschrijf en een paar van de liefsten deelden zelfs mijn openhartigheid op social media. Chapeau, want dit was andere koek dan de lollige epistels over plantjes of een vakantie in Frankrijk, geitenkaasjes en liters rosé.

Reacties die normaliter gewoon onder mijn stukjes worden geplaatst kwamen nu binnen via Whatsapp of Messenger en zelfs via de mail. Onzichtbaar voor de rest van de wereld. Blijkbaar zijn beiden lastig: het publiceren van zo’n stukje én er in alle openheid iets van vinden. De reacties liepen uiteen van een lichtzuur ‘Geluk halen uit een siliconen C of D cup?’ (Ik klap al in mijn handen voor een B’tje), tot aan ‘Tof dat je dit durft te schrijven’, ‘Is therapie niets voor je?’ en ‘Gaaaan!’ En veruit de leukste: ‘Een heerlijk stuk over een kippenborst!’. Al met al waren het nog heel wat. Blijkbaar ligt het gevoelig en is het nog steeds not done om hardop te roepen dat je een dergelijk plan hebt of er iets van te vinden. En hoe langer ik erover nadenk, hoe vreemder ik dat vind.

Als de column ging over de correctie van scheefstaande tanden, flaporen of een hazenlip waren de reacties vast net als altijd geweest, gewoon onder het stuk dat ik schreef. En waarschijnlijk liepen ze dan uiteen van ‘Wat goed, sterkte met het herstel’ tot ‘Stond je best goed hoor, die oortjes!’ maar meer ook niet.

Het laten uitvoeren van een borstvergroting heeft kennelijk per definitie een seksuele lading, wat de reden of het beoogd resultaat ook mag zijn. Die lading heeft het voor mij niet. Alhoewel, niet liegen, mijn nieuwe aanwinsten zullen de feestvreugde vast verhogen tijdens een vrijpartij, maar dat zie ik meer als added-value.

Al met al ben ik benieuwd naar de reacties als ik ooit nog eens een stuk schrijf over een bezoek aan een nudistencamping en de boodschappen die ik dan aldaar doe. Een Ver-van-mijn-bed-show maar hij staat op mijn bucketlist. Bij het idee alleen al gier ik het uit. Slechts voorzien van een kekke zonnebril, een paar vette sneakers en een heel lullig rugzakje. Om m’n baguette, rosé en een kaasje dat een uur in de wind stinkt in te stoppen en daarna een potje te gaan pingpongen. Maar uiteraard goedgemutst en met een kaarsrechte rug.