Uitkering makkelijk??

Twee jaar geleden verloor mijn vader na ruim 35 jaar hard werken zijn baan, op de respectabele leeftijd van 49. In al die jaren heeft mijn vader zich aardig opgewerkt en zich zeker kunnen stellen van een “stevig” salaris. Zo’n 25 jaar geleden kon men een zeer dik belegde boterham verdienen in de Amsterdamse haven. De toekomst lag in de haven van Amsterdam, een goudmijntje voor de hard werkende Amsterdammer. Echter, het lossen van schepen gevuld met zakken cacao van zo’n 60 kilo is geen werk voor de gemiddelde krielkip, integendeel. Mijn vader behoord mijn inziens lichamelijk wel tot die categorie mensen, het is mij tot op heden dan ook nog steeds een raadsel hoe hij al die jaren heeft mee kunnen komen met de gemiddelde zwaarlijvige bikkel.

De capaciteiten van mijn vader liggen namelijk op geheel ander vlak. Organisatorisch en administratief is hij een echte ster. Dat bleek ook wel toen hij na jaren van tillen, sjouwen en trekken gevraagd werd voor een functie die hem meer paste. Zo begon alles.
Hij viel van het een in het ander. Werkgevers stonden voor hem in de rij. Het kon ook bijna niet anders. Iemand die feitelijk alle facetten van het havengebied glansrijk had doorlopen, iedereen kent, ellenlange dagen maakt en nagenoeg foutloos werkt is een aanwinst voor je organisatie. Maar dan neemt langzaam het werk af. Schepen zijn veel moderner en de cacao hoeft niet meer zo nog in zakken maar kan zo aan de andere kant van de wereld in het ruim worden gepompt en hier eruit geschept. Dat scheelt tijd, energie, bergen administratie en geregel op expeditie gebied. Mijn vader een dure kracht moest het veld ruimen. Na meerdere malen te hebben getracht mijn vader te ontslaan is het bedrijf net voor de kerst in 2002 failliet gegaan. Dan denk je na alle opsommingen bovenstaand, die man is zo weer aan het werk. Met de kerst dit jaar zit hij twee jaar thuis. Zijn eigen huis is klaar, er is geschilderd, de tuin opnieuw aangelegd, garage opgeruimd en………hij heeft zich ontpopt als een ware huisman voor zijn werkende vrouw en een ster van een oppas voor zijn kleinkinderen. Maar echt werk is toch anders. Nu moet hij wekelijks verplicht solliciteren, iets wat hij trouwens niet als negatief ervaart. Maar de samenwerking tussen de uitkering verstrekkende organisatie en uitzendbureau randstad, wordt door mijn vader en diverse leeftijdsgenoten als zeer negatief ervaren. Het uitzendbureau krijgt betaald wanneer zij een persoon met een uitkering aan een baan helpen. Deze bedragen, gefinancierd door de overheid, liegen er niet om. Het is dus zeer interessant om een succesvolle plaatsing te realiseren. 1 keer per week moet mijn vader naar Almere waar hij, samen met werkloze leeftijdsgenoten onder het genot van een kopje koffie en in het gezelschap van 21 jarige intercedente’s op zoek gaat naar een betere toekomst. Mijn vader heeft al diverse banen aangeboden gekregen; medewerker bij een worstmakerij, chauffeur op een vrachtwagen groot rijbewijs, medewerker bij een tuincentrum. Zoals u kunt lezen sluit dit allemaal naadloos aan op de cv van mijn vader. Mijn vader heeft geen van deze banen geaccepteerd. Belachelijk hoor ik u denken. Hij kan makkelijk in een fabriek staan aan de andere kant van Nederland met een reistijd van 2 uur of bij een tuincentrum werken voor de helft van zijn salaris. Belachelijk vinden ook de intercedente’s. En dus kreeg mijn vader een negatieve beoordeling naar de inzet voor het zoeken naar werk. In de regel betekent dat, dat je wordt gekort op je uitkering. Mijn vader gaat een gesprek aan met de des betreffende beoordelende intercedente. Een korte impressie van het verloop,

‘U kunt toch makkelijk op een vrachtwagen rijden’? ‘Maar ik heb mijn groot rijbewijs niet’! …….Oh….. ‘Maar die worstmakerij’? ‘2 uur rijden voor fabriekswerk’? …..Nee….nee……’En dat tuincentrum dan’? ‘Voor de helft van mijn salaris’?….’Ja meneer zo is het nou eenmaal’. ‘Dus doen dan maar’?

Wanneer mijn vader voor minder loon ergens langer dan een half jaar werkt vervalt het recht op uitkering van zijn eerder verdiende loon. In de praktijk betekent dit dat mijn vader dan nog maar recht heeft op 70% van dat inkomen. Een contract wordt vaak verstrekt voor een jaar. Puur gokken dus als je niet zeker bent of hier een stuk toekomst ligt. Mijn vader leeft absoluut niet boven zijn stand maar als hij nu een baan moet aannemen waar dat aan de orde is zou het zo kunnen zijn dat hij het huis moet verkopen. Waar hebben mijn ouders dan al die jaren voor gewerkt. De zuurverdiende spaarcentjes gaan keihard. Met een camper door europa reizen is een droom die als een zeepbel uiteen gespat is.

Mijn vader wil dolgraag aan het werk maar de ‘minimum verdienende blonde mavo kutjes’zoals mijn vader de intercedente’s inmiddels een passende naam heeft gegeven, hebben tot nu toe weinig respect of inlevingsvermogen getoond voor iemands arbeidsverleden. Dit heeft tot resultaat dat dit absoluut niet bijdraagt aan een positieve stimulatie voor mijn vader (en anderen) om weer snel aan het werk te kunnen. De overheid moet het voor bedrijven interessanter maken om oudere, vaak duurdere, maar betere krachten in te zetten. Deze mensen hebben gezorgd voor de economische welvaart waar ons land in verkeert.
Laten we iets meer respect tonen. Wie doet hier iets aan?

Dennis