Uitstrijkje

De Strijkplank, wie gebruikt hem nog? Ik niet meer. Weg met dat ding. De tijd dat ik van een frommel een uitstrijkje maakte, is voorgoed voorbij. Ik stop het wasgoed een kwartier in de droogtrommel, hang het vervolgens verder te drogen op zolder of laat het wapperen in de wind. Daarna  gladwrijven, opvouwen en klaar is Kees. Maar toen manlief een peperduur overhemd kocht bleek deze na een wasbeurt, in tegenstelling tot zijn goedkopere strijkvrije exemplaren, flink in de kreukels te zitten. Trekken, uitslaan, waaien, wrijven- het mocht allemaal niet baten. Het overhemd smeekte om een strijkbeurt.

Dus legde ik het kreukelkreng apart in een mand waar het stof stond te happen en waarop de kat een slaapplekje vond. En zo ontstond er een kringloop. Het overhemd belandde weer in de wasmachine zonder dat het gedragen was. Na een tijdje begon manlief het overhemd te missen. ,,Ik wil het  morgen aan. Waar is ie eigenlijk ?” Beschaamd wapperde ik het vod voor zijn neus. “Moet nog gestreken worden.”

Hij de soldeer- en ik de strijkbout. Onze rollen zijn nog ouderwets verdeeld Dus haalde ik de strijkplank van zolder. Brabantia. 35 jaar oud. Oranje frame met donkerbruin metalen strijkboutplaatje. Onverslijtbaar. Maar hoe werkte dat ding ook alweer? Op de grond leggen, hendel indrukken en naar boven trekken? Of rechtop zetten hendel indrukken en naar voren kantelen. En hoe stelde ik de hoogte in? De stoom kwam  inmiddels uit mijn oren. Er was toch een stand tussen hurken en strekken in? Dus gleden de pootjes in een spagaat, raakte mijn vingers bekneld en toen ik dacht dat ik de strijkplank had verslagen, klapte deze met een klap weer in.

Uiteindelijk gaf de strijkplank zich gewonnen en bleef ie fier rechtop staan. Ik draaide de stoomstrijkijzer op de katoenstand en zette de bout op het overhemd. Sissend en pruttelend werden de kreukels gladgestreken. Ik kreeg er zowaar aardigheid in. Maar waar ik geen rekening mee had gehouden was de roze gebloemde strijkplankhoes die in de loop der jaren was verteerd. Geschrokken bekeek ik het resultaat van mijn geworstel. Het hagelwitte overhemd was bezaaid met dikke plakkerige zuurstokroze pluisjes.

Ik was het zat en besloot korte metten te maken met het overhemd. Ik drukte de bout op de achterpand en zette de temperatuur van de bout een stukje hoger. Langzaam maar zeker verscheen er een poepbruine driehoek.

,, Wat stinkt het,  gaat het wel goed?” riep manlief terwijl hij de trap opvloog. Ik hield het overhemd omhoog en toonde de bruine schroeivlek.,, Nou nee, het overhemd mocht niet gestreken worden. Kijk maar. Zonde he?”

Met een uitgestreken gezicht klapte ik de strijkplank  in en borg hem ver weg op zolder…