Rode katten en blauwe honden en een knalgele achtergrond bevolken de dekbedhoes, die rommelig op het bed ligt. Alsof het  achteloos is neergesmeten op het grijze verkreukelde onderlaken.  Ik pak het, nu overbodig lijkende, kastje van het bed en drigeer het omhoog en omlaag. Het werkt. De draadloze bel die op het randje geplakt zit gaat nergens af, wanneer ik er op druk.

Opkijkend is mijn eigen huis, door Luxaflex in plakjes gehakt, zichtbaar. Terwijl het bewolkt is voelt het toch licht. Lichter dan waar ik nu sta. Elke keer als ik ons plein opfiets zie ik het ‘fietsenrekgebit’van een zevenjarige. Zwarte gaten in de rij huizen, die alleen in mijn hoofd bestaan. Bouwsels die, met hun bewoners, hun ziel zijn verloren, hun schoonheid.

Op dit moment bevind ik me in het zwartste gat

Met een ruk trek ik het beddegoed los en vouw het op de automatische piloot op. Een koud donkerblauw plastic matras wordt zichtbaar. Beter.  Zou ik een raam open mogen zetten? De geur van ziek maakt me misselijk. Kan mij het wat schelen.; Ik gooi de ramen én voordeur open. De wind draagt een flauwe bloesemgeur naar binnen, laat kindertekeningen wapperen.

Word snel beter mama

De keuken ziet er uit alsof er gisteren nog gekookt is. De huiskamer ademt ‘jij’ uit, al voel ik me niet meer thuis. Brutaal loop ik nog één keer de trap op, van kamer naar kamer, in een poging het gevoel op te roepen dat ik altijd had in dit huis. Het is weg. Jij bent weg.

De fucking wifi leeft nog

Mijn telefoon maakt zijn rare geluidje. Verdwaasd pak ik hem. Thuiszorg is gearriveerd om het bed op te halen. Het gaat plaats maken voor de rentrée van de ‘diva of tha house’.
Nog een paar dagen en dan zal de leegte compleet zijn.
Vaarwel

Categorieën: Algemeen

Arta

Zijn. bewonderen, verwonderen, notuleren, opwaarderen; Het zijn zomaar wat steekwoorden, die voor mij onlosmakelijk zijn verbonden aan 'Schrijven'. *Overigens schrijf en reageer ik als arta natuurlijk op persoonlijke titel

9 reacties

NicoleS · 21 mei 2016 op 13:10

Oh wat mooi geschreven. Ben echt onder de indruk. De toeters en bellen, ik houd hiervan. Supergevoelig en breekbaar stuk.?

Spencer · 21 mei 2016 op 14:25

XXXx

pally · 21 mei 2016 op 22:24

Heel ingetogen geschreven, Arta, maar toch vrij, luchtig en tegelijk melancholiek.
Een heel persoonlijk vaarwel…

Mien · 21 mei 2016 op 23:02

Dit raakt. De intimiteit. Knap verwoord.

Esther Suzanna · 22 mei 2016 op 00:16

Het moest even landen maar dan… heel mooi.

Bruun · 22 mei 2016 op 17:54

Gewoonweg prachtig geschreven. Genoten!

J.oost · 23 mei 2016 op 11:55

Heftig hoor, beeldend geschreven, dat zeker, mooi gedaan!

arta · 24 mei 2016 op 12:00

Dank jullie wel voor de mooie reacties!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder