Eindelijk…. de slagboom gaat omhoog en we mogen het terrein op.
Catherine de Fierbois, camping in de Loire. Een tent , ,gehuurd en compleet ingericht staat klaar. Eurosites!
Het is warm, zeer warm. De 2 (14, 15) jongens (ze blijven groeien dat en pas, jaren later, kilo’s voedsel, liters melk, stopt op: 1m93 en 1m89
Ze worden al opgewacht door de meisjes in hun korte broekjes en hemdjes, leunend op hun fietsen, die deze aankomsttijd als.. verse aanvoer van mogelijke vakantie liefdes beschouwen. Er wordt gegniffeld in de auto ‘kijk daar staat een leuke meid’, ‘geen Nederlandse denk ik’. ‘nee, een Duitse’.. Jawohl zegt Marc… Heidi wir kommen’. En die dan daar… wat een bos kreupelhout. Hou op die is lelijk…. ! (dat is ze niet).
Mogen we naar het zwembad zo? Straks!
Rustig aan zeg, we moeten nog naar de receptie en onze standplaats nummer horen. Een schaduwplek, toch? En jullie…. blijven bij de auto.
Ga zo maar eerst de bedden opmaken. Wij gaan daarna naar het dorp en nemen Fleur mee. Dan mogen jullie zwemmen. Ze kennen deze camping met zwembad, meertje met strand en mocht het regenen de overdekte centrale spelletjeshal met tafeltennis.
Hun zusje (net 1) duimt verder in haar autostoel. Fleur, 26 jaar groeide naar 1m78, maar dit terzijde
De jongens kijken achterom ‘kijk…daar zijn er nog 2…’
Zo, we kunnen gaan. Een mooie schaduwplek.
In de achteruitkijkspiegel..zie ik de achterhoofden van Jeroen en Marc. De 2 blonde meiden, op hun fietsen, volgen ons.
Het werd een kampeer plek op een kruising waar het fietsverkeer, tijdens etenstijden, steeds een wisselend beeld gaf. Lachende, blozende, zwaaiende meiden. En de jongens? Schiet nu op met dat eten. Why? We hebben afspraken.
Jaja.. Debby en Laura zeker. De jongens kijken me vragend aan. Hoe weet jij hun namen? Tsja..
Langzaam rijden we naar de aangewezen plek. Ik kijk naar rechts… en we geven elkaar een knipoog.
Deze zomer, eten we met hun vakantie liefdes, spelen bordspelletjes, lezen, luieren en komen ze ’s nachts naar hun Iglo tentjes, fluisteren en ik hoor het ‘ssstt our parents are sleeping’
De traantjes ‘ yes, I have your address and phone number’, zullen weer vloeien als we naar huis gaan over… 3 weken.
(Zomervakantie 1993)
3 reacties
van Gellekom · 14 juli 2018 op 13:06
“Rustig aan zeg, we moeten nog naar de receptie en onze standplaats NUMMER horen. Een schaduwplek, toch? En jullie…. blijven bij de auto.”
Het zou teveel van het goed ezijn als je nummer 22 kreeg. Toch?
van Gellekom · 14 juli 2018 op 13:14
“Rustig aan zeg, we moeten nog naar de receptie en onze standplaats NUMMER horen. Een schaduwplek, toch? En jullie…. blijven bij de auto.”
Het zou teveel van het goed ezijn als je nummer 22 kreeg. Toch?
Nummer 22 · 14 juli 2018 op 14:33
Tsja…. vingt et deux…. monsieur. Van Gellekom …u hebt geraden waar mijn nummer vandaan kwam.