[i]Co-column van Chi_Dragon en Sylvia1[/i]
Oma is geboren op een boerderij in een plattelandsdorpje. Op de kermis leerde ze opa kennen. Het pas getrouwde stel trok in een boerderij, in dat dorp. Door de groeiende kinderschaar en veestapel puilden boerderij en stallen uit. Er werd verhuisd naar een grotere boerderij, drie straten verderop. Op hoge leeftijd sliep oma in, godzijdank op haar eigen boerderij, in hetzelfde plattelandsdorpje. In een paar generaties tijd is de ruimtelijke cirkel van een mensenleven enorm gegroeid. Vliegtuigen, internet, mobieltjes maken reisafstanden groter, de aarde kleiner. Sterker nog, reizen is ín. Wie niet weg is, is gezien. Wie niet mobiel is, is debiel.
Auto’s beloofden het leven gemakkelijker te maken. Waar oma er nog een hele dag voor uittrok om te voet bij familie op bezoek te gaan, rijden we nu snel van A naar B. We gebruiken de gewonnen tijd niet om op een luie stoel te zitten. Nee, we maken nog meer ritjes. En verleggen onze grenzen. B is niet langer om de hoek, maar over de grens. Ook de liefde wordt niet in de geboorteplaats gezocht, maar in de wereld. Zoek de naald in de mondiale hooiberg. Meer ruimte, meer keuzes. Iedere A kan ons vertrekpunt zijn, iedere B een mogelijk reisdoel.
Eenmaal aangekomen op A rest slechts het verlangen naar B. De ruimtelijke cirkel is vergroot, helaas is daarmee de menselijke afgenomen. In het plattelandsdorpje van weleer telde het spreekwoord: “Beter een goede buur dan een verre vriend”. Tegenwoordig hebben we vrienden over de hele wereld, maar naar opa en oma rijden is een opgave geworden. Vakantie een must. We moeten ontspannen dat de vakantie een hoop nieuwe verplichtingen met zich mee brengt nemen we maar voor lief. De buurman, die kennen niet meer.
Kinderen van amper 6 jaar hebben de halve wereld gezien maar kennen niet de wonderen op de boerderij van opa en oma. Zelfs wanneer we wandelen, moet er een einddoel zijn. Wisten opa en oma nog dat zondag een rustdag was en deed men slechts het hoogstnoodzakelijke, tegenwoordig is de zondag een werkdag en bestaat ontspanning uit gestrest de auto in, gejaagd rijden naar een pretpark en met nog meer stress in je lichaam in de rij staan voor een attractie.
Stress is het nieuwe ontspannen. Ontspanning de nieuwe stress.
12 reacties
Mien · 17 juni 2010 op 13:17
Van A naar B en dat nog wel in een co-column.
Knap hoe jullie elkaar aanvullen. Het is nauwelijks te zien wie wat geschreven heeft.
Hoe beviel het schrijven van jullie eerste co-column?
[quote]Stress is het nieuwe ontspannen. Ontspanning de nieuwe stress.[/quote]
Goed gevonden. Moet haast uitnodigen tot het schrijven van een nieuwe co-column ingezonden door Chi.
Mien co-comment
LouisP · 17 juni 2010 op 13:29
Chi en Sylvia 1,
ik vind hem geweldig….
Alinea’s 3 en 4 zijn echt top!
groet,
Louis
Chi_Dragon · 17 juni 2010 op 13:30
Thnks Mien,
Het schrijven van een co-co heb ik erg leuk gevonden. Worstelde wel een tijd met hoe, wat, waar.
En de nieuwe co-co is reeds ingezonden 😉
SIMBA · 17 juni 2010 op 13:55
Goed gedaan zeg! Leest lekker weg en de boodschap is helder.
1 zinnetje wat niet lekker loopt:
[quote]De ruimtelijke cirkel is vergroot, helaas is daarmee de menselijke afgenomen. [/quote]
sylvia1 · 17 juni 2010 op 20:05
Dankje! Het was echt leuk om eraan te werken. Spannend en heel anders dan “je eigen” column. Wat grappig van alinea 3 en 4, want die zijn door 2 verschillende schrijvers geschreven, hebben we allebei een goed stukje…
Kwiezel · 17 juni 2010 op 21:28
Syl en Chi: wat een ontzettend leuk idee om elkaars krachten te bundelen en met zo’n column te komen! Kan me voorstellen dat zo’n samenwerking hele nieuwe inzichten geeft.
Ik vind de column vol zitten met leuke vondsten, compliment. Klein puntje van kritiek: de boodschap wordt me niet geheel duidelijk, misschien puntje om af te stemmen voordat jullie gaan schrijven.
RobertH · 18 juni 2010 op 09:37
Lekker compact geschreven!
gr. Robert
lisa-marie · 18 juni 2010 op 15:07
Goed gelukt deze co-column 😀
arta · 18 juni 2010 op 16:01
Hij is leuk, al heb ik bij de cocolumns altijd wel het gevoel dat er iets mist, kan het niet zo goed onder woorden brengen… Ga het, na 5 minuten twijfelen, ook niet proberen…:-D
Patrick · 18 juni 2010 op 19:01
Ik probeer me nooit uit te laten over de inhoud, omdat dat mijns inziens niet relevant is. In dit geval echter kan ik me niet echt vinden in de inhoud en dat kleurt de column. ik sluit me aan bij boven dat er “iets” mist. Ik hoop dat jullie vaker de krachten zullen bundelen en met een sterker stuk komen..
Dees · 18 juni 2010 op 19:29
Durf het bijna niet te zeggen, maar ik houd niet van de cocolumn. Meestal versterken de stijlen elkaar niet, maar zwakken ze elkaar af. Waardoor een matige column ontstaat. Als de schrijfchemie fantastisch is denk ik wel dat de cc erg goed kan worden, maar dat is voor mij niet deze (sorry)
sylvia1 · 18 juni 2010 op 20:38
Je mag het gerust zeggen, en ik begrijp het ook wel. Misschien ligt de kracht van de co-column wel vooral in het proces, de weg ernaartoe en ligt de lol dus vooral bij de schrijvers en minder bij de lezers. Verder kun je een co-co niet 1 op 1 vergelijken met een gewone, want je hebt regels (zie CXCafe), je mag dus niet afstemmen Kwiezel, er is een max aan woorden, RobertH. Regels die de uitdaging voor de schrijvers groter maken, dat zeker.