Veel bekijks!

Veel bekijks! 

Beeldschoon zijn ze, mijn twee schoondochters. De ene is een blondine, de andere een brunette. Beiden hebben een lijntje, dat je alleen in gebarentaal kunt omschrijven. Zij oogsten in gezelschap veel bekijks. Een gemiddeld bouwvakker, zou met genoegen zijn rug even rechten, als mijn schoondochters voorbij komen. Ja, mijn zonen hebben een goede smaak op dat gebied. Beide schoondochters zijn me even lief.

De blondine stelde op een dag voor om samen te wandelen. Van mijn woonplaats, Lieshout, naar haar woonplaats Son. Een  afstand van 12 kilometer. Klokslag half acht stond ze de volgende ochtend voor me, de blondine. Sportief gekleed, stevig schoeisel en rugzakje met drinken en een banaan. Het weer was prachtig, de natuur mooi en het tempo op elkaar afgestemd. Ze praatte vrolijk en honderduit, mijn partner voor één dag. De familie, het werk als wijkzuster, de kinderen, lekker eten, opvoeding.

Op de helft van de route draaiden we al keuvelend het fietspad op langs de Sonseweg. Tot nu toe waren we in de bossen niemand tegengekomen. De eerste tegenligger was een meisje op de fiets. Ze had meer oog voor haar mobieltje dan voor ons. Even later een vrouw, waarschijnlijk met opgroeiende dochters. Zwijgend en hoofdschuddend passeerde zij ons. Er volgde een mannelijke fietser.  Goedkeurend liet hij zijn blik over mijn partner voor één dag, glijden. Vervolgens knikte hij  mij vriendelijk toe. Als toegift volgde een vette knipoog.

Vermoeidheid diende zich aan bij mijn ongeoefende partner. Het tempo zakte en de gesprekken werden melancholischer. “Wat wil je ook met zo’n lieve, maar op carrière beluste man?”, verzuchtte ze. Troostend sloeg ik mijn arm om haar heen. Achter ons hoorde ik een licht gedruis. Een vrouw op leeftijd, op een e-bike, flitste ons voorbij. “Ouwe gek, laat dat kind met rust!”, schreeuwde ze. Als door een adder gebeten, trok ik mijn arm terug. Met een kwiek hupje wipte ik mijn rugzak weer recht.

“Was het leuk?”, vroeg mijn zoon. “Zeker”, zei mijn partner voor éèn dag, vermoeid. “Nou en of, ík trok veel bekijks!”, antwoordde ik.