Het is vrijdagmiddag en dat betekent voor mij maar een ding. Boeken verzamelen, sloffen in de tas en op pad naar mijn wekelijkse date. Met Katinka, amper drie jaar oud, zwart haar en twee korte vlechtjes. Ik parkeer de auto op de smalle parking en ik zie een klein meisje voor de deur staan. Als de moeder open doet staat Katinka te springen op de mat. ‘Lob, Lob, lezen!’

Vandaag heb ik het prinsessenboek en het giraffenboek meegenomen. Het prinsessenboek is een schuifboek met allemaal meisjes die in een prinses veranderen. Het giraffenboek heeft in het midden een gat waar je je hand in kunt steken. Precies, in het lege hoofd van een stoffen giraf. Op iedere pagina maakt de giraf iets geks mee en de giraf die beweegt en praat mee bij de plaatjes uiteraard. Nijntje ontbreekt ook niet. Voor de zekerheid. En natuurlijk ook een prentenboek: Nina krijgt een zusje. De moeder van Katinka is hoogzwanger.

Ik moet eerst de sloffen aantrekken anders mag ik niet binnen. Dan moet ik op de witte bank plaatsnemen en duikt Katinka in de plastic zak met boeken. Als eerste wordt het prinsessenboek tevoorschijn getoverd. Ze luistert amper naar het verhaal. Op iedere pagina wordt meteen aan het lintje getrokken dat ervoor zorgt dat elk meisje op iedere pagina transformeert in een prinses. Dan giert Katinka het uit. Met pretlichtjes in haar donkere ogen. Na vijf minuten voorlezen is Katinka het beu en zoekt een nieuwe uitdaging. De speelgoedkast wordt opengetrokken. Intussen krijg ik van moeder een kopje thee.

Katinka staat voor me met een toverstaf en vleugeltjes. ‘Elfje!’ Roept ze luid. Ik weet alweer hoe laat het is. Tijd voor het elfenspel. Ik moet de vleugeltjes omdoen en intussen zwaait ze uitbundig met haar toverstaf. Ze danst met grote lompe pasjes in het rond. Ik weet al wat er gaat gebeuren. Pats … Boem … Daar ligt ze op de grond. En een lol. Moeder grijpt nu in. ‘Katinka luisteren. Lob voorlezen!’ Ik grinnik. Ze blijft me steevast Lob noemen. Katinka en moeder zijn Koreaans. Papa komt uit China. En de moeder van papa woont ook in huis. En niet te vergeten de hond. Die is een poosje op logies. Katinka is er dol op.

Een uur is zo voorbij. Nieuwe rituelen vinden plaats. Waar is de stempelkaart? Op het dressoir. Katinka racet al naar het kleine tafeltje, spitst haar tenen en plukt de kaart uit een bakje dat op het dressoir staat. Ze neemt weer plaats op de bank. Ik houd een stickervel met prinsessen voor haar. ‘Kies er maar een uit?’ Ze kiest het kleinste prinsesje uit en plakt het in het vakje dat ik aanwijs op de kaart. Nummer 12. Wat gaat het snel. Nog maar 8 keer te gaan. Dan zit mijn eerste VoorleesExpress ervaring erop. Wat zal ik Katinka missen. Zo’n lieve meid.

Voorlezen, zo belangrijk voor kleine kinderen. Wat een goede actie van onze gemeente. Al meer dan 100 gemeentes zijn aangesloten bij dit mooie project, de VoorleesExpress. Ik kan het iedereen aanbevelen. Een mooi samenwerkingsverband tussen basisscholen, gemeente, openbare bibliotheek en maatschappelijk werk. Gerund door vrijwilligers in samenwerking met profs.

De naam Katinka is een verzonnen naam en is een vervanging voor de echte naam.

Categorieën: VEC

Mien

Bewonder luidruchtig en verwonder in stilte

16 reacties

NicoleS · 1 juli 2016 op 07:20

Oh wat leuk. Goed dat jij dit doet. Goede VEC, Lob.?

Dees · 1 juli 2016 op 08:34

Zoals gezegd, ik vind deze prachtig. Ik vind je zoveel beter schrijven als er – naast taalgevoel – gevoel bij komt kijken.

Mooie column!

arta · 1 juli 2016 op 08:36

Wat een geweldig project!

Heel mooi dat jij er met deze VEC aandacht aan besteedt.

Goed geschreven!

van Gellekom · 1 juli 2016 op 08:46

Mooi hoor!!!

Bruun · 1 juli 2016 op 10:36

Een mooie column over een mooi initiatief dat ik nog niet kende. Ik overweeg om me aan te melden, want ik lees graag voor aan mijn (en andere) kinderen en onderken het belang ervan. Alleen nog even kijken of het praktisch gezien in het vat te gieten is. Bedankt voor de link in ieder geval!

Snarf · 1 juli 2016 op 12:04

Naast het werk dat ik als vrijwilliger in een ziekenhuis doe, ben ik al een tijdje op zoek naar nog een zinvolle bezigheid. Voorlezen aan kinderen met een taalachterstand staat al een tijdje op mijn lijstje. Jouw inspirerende column trekt mij over de streep en ga contact opnemen met de VoorleesExpress in Haarlem. Bedankt voor de tip!

Pierken · 1 juli 2016 op 12:17

Wat een prachtig initiatief! En wat mooi dat jij daar aan deelneemt! Ik ken je een beetje en schat jou in dat jij dit als geen ander kunt. Ik denk dat de kinderen jou graag zien komen. Goed geschreven prima stuk om een maand reclame mee te maken op de voorpagina, Lob! 🙂

Mien · 1 juli 2016 op 14:31

Dank Nicole voor het doorgeven van de VEC. Het heeft wat voeten in aarde gehad om hem tot stand te brengen. Maar het is uiteindelijk toch gelukt.
Ik wilde al langer vrijwilligerswerk doen en vond dit een mooi project. Ik was helemaal om toen ik het boek ‘Boek zonder tekeningen’ kreeg aangereikt tijdens de training ‘Interactief voorlezen’. En helemaal na het zien van dit filmpje. Naar mijn hart in veel opzichten:
https://youtu.be/QT_gCuv3WNQ
Dank voor jullie reacties. Ook voor die nog komen gaan.

Esther Suzanna · 1 juli 2016 op 16:26

Wat mooi Mien. Dat je dat doet en je column! Lijkt mij ook heel leuk en waardevol om te doen, mijn kinderen heb ik heel lang voorgelezen met veel plezier. Nu zijn ze te groot maar heel af en toe lees ik hun huiswerk (geschiedenis ofzo…) hardop voor als ze geen ‘zin’ hebben. Komt het toch binnen… 😉

Lianne · 1 juli 2016 op 16:50

Wat goed, Mien! Een fantastisch initiatief, dat het verdient om in het zonnetje te staan.
Je column is het waard om ook in het zonnetje te staan.

Yfs · 1 juli 2016 op 21:22

Wat een mooi initiatief Mien!!
De kunst van het voorlezen, dat is niet aan iedereen besteed.
Bewonderenswaardig!
Daar zal de Kleine Kokette Katinka’ later nog vaak aan terugdenken!
Een VEC-waardige column!!

Nachtzuster · 1 juli 2016 op 23:59

Hele mooi VEC Mien. Jezelf totaal overgeslagen en in het teken van dit initiatief en Katinka geplaatst. Chapeau! 🙂

J.oost · 5 juli 2016 op 13:57

Wat een prachtig verhaal Mien! Ik heb even gegoogeld, maar onze gemeente is niet aangesloten bij dit project. Tegenwoordig lees ik niet meer voor, maar krijg ik verslagen van projecten in mijn handen gedrukt. ‘Effe controleren please.. ‘

pally · 6 juli 2016 op 12:31

Dat is nog eens een goed initiatief! Wat prima dat je daaraan meedoet, Mien. En het vertellen er over, doet zelfs je column erg veel goed. Puur en totaal geen ruis. Chapeau!

Mien · 19 juli 2016 op 07:54

Allen dank voor de mooie reacties. ?

Geef een reactie

Avatar plaatshouder