Ja, er wordt overal in de kranten en natuurlijk ook hier op de site veel geschreven over het vluchtelingenprobleem. Met het risico dat ik in herhaling val – ik heb namelijk nog geen column hierover gelezen op CX – kan ik er toch niet omheen.

Wat boven komt, is de vraag hoe ik mij zou voelen als ik mijn land moest verlaten om te vluchten voor een oorlog? Met de onuitwisbare beelden van moorden, huizen in puin, huilende kinderen en andere verschrikkingen in mijn hoofd en de rest van mijn lijf? Alles achter te laten, omdat het de enige mogelijkheid is om te overleven? In een lekkende veel te volle boot te stappen, of lopend in de stromende regen een grens over te lopen en daar door soldaten met lotgenoten tegengehouden te worden om vervolgens, als ik geluk heb, een stampvolle trein in te gaan en als vee boven op elkaar te staan en te zitten?

Zou ik dan vooral zelf het vege lijf willen redden of ook nog gevoel houden voor de mensen om mij heen en hun welzijn? Of is dan alleen nog het primitieve overleven aan de orde? Over primitief gesproken: hoe zou ik het zijn om brood toegeworpen te krijgen als een varken in een hok? Het is even alsof mijn keel wordt dichtgeknepen.

Maar intussen zit ik hier toch gewoon achter mijn PC, tik letters, terwijl het buiten regent en daar heb ik in mijn achterhoofd zelfs wel een beetje de pest over in.
Nog een vraag: Ben ik bereid vluchtelingen in huis te nemen, mocht het aan de orde komen? Velen hebben zich opgegeven om dat te doen. Of blijft het toch gewoon de ‘ver van mijn bedshow’ van medelijden met de mensen die in sporthallen worden ondergebracht en verder niks?

Onder de zondagse koffie met een lekkere zelfgemaakte appelflap, comfortabel aan de oever van de Linge zittend, bespraken echtgenoot en ik dit, gisteren. Aarzelend zeiden we tegen elkaar, dat we best tijdelijk een vluchteling te logeren willen nemen. Tijdelijk, benadrukten we wel. Al snel gingen we over tot de orde van de dag. Zullen we nog een eindje gaan wandelen of hier blijven zitten? Ons grootste probleem voor die dag.

Toch laten de beelden mij niet meer los. Ik zou gewoon een van die mensen hebben kunnen zijn, in wanhoop gevlucht naar een vreemd land.
Hoe wil ik dan behandeld worden?

Categorieën: VEC

pally

Genieten van leven en mensen en natuur om mij heen. Schrijven als belangrijke drijfveer om te ordenen, te relativeren en te communiceren.

39 reacties

troubadour · 1 oktober 2015 op 05:10

Prachtige weergave van wat een oprecht mens allemaal beroert in de situatie waarin we terecht zijn gekomen. Ik ben niet zo oprecht; ‘ Voor hoeveel mensen is er plaats in paleis het Loo’, denk ik dan. En dan ik pas.

Mien · 1 oktober 2015 op 07:50

De vraagstelling en de motivatie om dit stukje te schrijven zegt al genoeg. Niet ijdel om het niet aan je voorbij te laten gaan en er aandacht voor te vragen. Een eye-opener.

Ik had de intro weggelaten Pally. Is overbodig, excuseert en leidt af.
Gewoon beginnen met ‘Ik vraag me af hoe ik mij zou voelen … etc …’

Verder een prima stukje dat eenvoudig laat zien wat het nieuws, de verschrikkingen en het leed van een ander met iemand doet. Voorzichtige angst en ongemak goed verwoord.

?

    pally · 1 oktober 2015 op 14:34

    Dank je wel, Mien. En groot gelijk wat betreft de overbodige introductie (je hebt goed naar Hella geluisterd)

Meralixe · 1 oktober 2015 op 08:50

Je gaf het zelf al aan, van dit onderwerp een VEC maken is aards moeilijk daar iedereen reeds dagdagelijks met deze verschrikkelijke waarheden wordt geconfronteerd. Ik durf er hier, met veel respect voor de schrijver, zelfs aan toe voegen dat je niets wezenlijks hebt toegevoegd aan wat ik al wist.
Helaas is dit het egoïstische beestje in mij die zichzelf afschermt en de schaamte voorbij doet alsof zijn neus bloed.
Ook dat zit in uw schrijven en dat wringt.

    pally · 1 oktober 2015 op 14:36

    Tja, nee, niks nieuws, Meralixe, maar het schuurt wel, net als bij mij, denk ik

Frans · 1 oktober 2015 op 10:02

Ik vrees de dag dat de pizzaboer aanbelt. Niet om een maaltijd te bezorgen maar met de vraag of ik zijn zoontje wil opvangen. Hij moet weg, mag niet meer in Nederland blijven omdat hij hier niet hoort. Vanwege zijn geloof, zijn huid. Hij kan er wel mee leven, maar zijn zoontje wil hij dat niet aandoen. Dus of ik, ik was een goede en vooral aardige klant. Dus asjeblieft.
Zo ver zal het toch niet komen? Dat iemand zo wanhopig is dat hij zelfs bij mij moet aankloppen. Ik geef het antwoord liever niet. Dat heeft zo´n aanzuigende werking.
Volgens Rutte en de zijnen kan ik beter luid en duidelijk preventief nee zeggen. Dan gaan ze tenminste allemaal weg, omdat ze weten dat ze nergens welkom zijn. Dat redt ze van een miserabel leven in een achterkamertje.
Toch zeg ik hier volmondig ja. Anders komt zo´n kind nog bij een plaatselijke Dutroux terecht.
Ja, het volk dat eindelijk van zich laat horen heeft zelfs van deze angsthaas in hart en nieren een Gutmensch van geen woorden maar daden gemaakt.

Dees · 1 oktober 2015 op 10:35

Goede column, om mensen opnieuw hun gedachten hieromtrent te helpen ordenen en formuleren. Het enige dat ik mis zijn je echte gedachten hierover, ik lees wel de conclusie, maar je bezwaren, angsten e.d. laat je bijna angstvallig achterwege.

Ook ik heb hier over gedacht. Hoe zou ik behandeld willen worden? Ik zou zelf de kans willen krijgen mijn zelfstandigheid per zsm terug te krijgen. Ik zou veel meer moeite hebben met liefdadigheid en een positie waarin ik continue nederig dankbaar zou moeten zijn.

Ik zou, met dat in mijn achterhoofd, in mijn nieuwe huis een gezin willen opvangen, maar dan wel een gezin dat ook ons skills zou kunnen bieden waar wij wat aan hebben. Dus een stukadoor, een schilder, een baby / dreumes specialist. Dat is namelijk volgens mij voor iedereen beter en gezonder, dat geeft meer evenwicht in de relatie die je met elkaar aangaat. En het zou moeten klikken. Heel simpel, als de pizzaboer met zijn zoon aan mijn deur komt, zou die zoon ook in mijn gezin moeten passen en anders help ik liever mee zoeken naar een alternatief.

Dat is wat mij stoort in zulke discussies, het moet altijd meteen zo zwart wit. En juist dat zwart wit leidt volgens mij tot situaties die beladen zijn voor alle betrokkenen. Geholpen moeten worden is ook geen feest en ook als helper kun je beter denken over voorwaarden die je helpen het helpen vol te houden.

    pally · 1 oktober 2015 op 14:44

    Bedankt, heel realistisch, Dees! En op meer fronten praktisch nagedacht. Mijn column was eigenlijk alleen maar een uitgewerkte vraag. zonder veel uitwerking .Iets om over na te denken en daardoor misschien (ook via de lezers) tot voorzichtige conclusies of standpunten te komen. Om de ‘literaire’ vorm heb ik mij deze keer bewust niet willen bekommeren.

Esther Suzanna · 1 oktober 2015 op 12:53

Zoals jij het schrijft Pally, is het nadenken over : wat als ik een vluchteling was uit een verscheurd land waar mijn leven en dat van mijn geliefden niet meer veilig is. Natuurlijk wil je dan opgevangen worden maar niet als je vervolgens verkracht wordt als vrouw, lastig gevallen als je Christen bent door Moslims die de Sharia willen opdringen en elke 72 uur van plek moet wisselen vóórdat de pleuris uitbreekt in het dorp, stad omdat de bewoners met recht in opstand komen.

Het punt is dat wat wij horen in de media niet overeenkomt met de ware toedracht. Vluchtelingen krijgen vooralsnog geen stuk brood toegeworpen maar worden (in mijn dorp iig) in ruimtes opgevangen waar bedden staan, echtparen en families hebben zelfs privacy door schermen, warme maaltijden worden 3x per dag geserveerd inclusief thee koffie en limonade.

Het is bij mij de dicht bij mijn bed show inmiddels. Politie rukt elke dag uit en Jonge asielzoekers, minderjarig en meerderjarig die alleen reizen (mannen) zijn al enkele keren opgepakt en terug gebracht naar de hal waar zij verblijven. Wegens plundering. Stelen zogezegd. Bij mijn dorpssupermarkt staan nu continue twee bewakers met wapens. (Als ik een pakje boter steel heb ik een strafblad…)

In de opvang moet regelmatig politie ingrijpen wegens gevechten tussen verschillende religies en/of bevolkingsgroepen. Ze kunnen al niet samen onder één dak laat staan in onze maatschappij…?

Ik durf er best een uitspraak over te doen. Voor al het geld dat nu uitgegeven wordt gewoon 4, 5, 6 cruiseschepen inhuren en laat ze op open zee maar even uitzoeken waar iedereen vandaan kwam. Wij zijn technisch en slim genoeg tegenwoordig. Zet vervolgens iedereen gewoon weer af waar ze vandaan kwamen. De schrijnende gevallen mogen nog enkele weken bijkomen bij het zwembad, in de sauna en het casino.

Misschien kunnen ze dan even nadenken waar ze mee bezig zijn en wij ook.

pally · 1 oktober 2015 op 14:48

‘Het punt is dat wat wij horen in de media niet overeenkomt met de ware toedracht’.
Maar Esther, weet jij die dan op alle fronten?
ik begrijp dat je wilt nuanceren, maar hier kan ik niet in mee.
Bedankt voor je uitgebreide reactie

Pierken · 1 oktober 2015 op 17:16

Wat je hier ook van vindt en wat je er ook aan wil doen, het zal nooit de hele lading dekken. Maar het helpt wel om al die persoonlijke ervaringen/gedachten, waaronder deze, te lezen. Het is wat je schrijft, Pally; het speelt al even, maar was tot nu geen populair onderwerp hier op CX. Daarvoor is het m.i. ook te groot en dan ontstaat al snel de neiging om te polariseren of anders verzadigd te raken. De hang naar objectiviteit en humaniteit vind ik daarom fijn om te lezen in deze column. Of dat naïef is weet ik niet, want ik ben er nog niet rechtstreeks mee in aanraking gekomen. Maar die vraag stel jij jezelf ook niet in deze VEC. Wat ik wel weet is dat deze column nodig was. Zie deze en de lappen tekst hierboven. Eentje die een maand voorpagina verdient.

    pally · 2 oktober 2015 op 11:48

    Dank je wel, Pierken, je begrijpt goed mijn bedoeling met deze column.

Nachtzuster · 1 oktober 2015 op 17:54

Mooie VEC die uitnodigt tot discussie, Pally. Je hebt altijd voor en tegenstanders in politieke issues.
Ik kies ervoor om geen rake uitspraken te doen hoewel èèn ding mij wel is opgevallen.
Een paar weken geleden waren zo’n 300 vluchtelingen uitgenodigd om aan tafel aan te schuiven bij de Nederlandse bevolking voor een warme maaltijd. Echter werd het gastgezin vriendelijk doch dringend verzocht (vanuit de regering) om alleen kip met rijst voor te schotelen, geen alcohol te drinken of te schenken en men moest gepast gekleed zijn. Dit alles om respect te tonen voor de cultuur van de vluchtelingen. En dat gaat mij dan weer te ver. Veel te ver. Dan ben je dus gast in je eigen huis.

[quote]Over primitief gesproken: hoe zou ik het zijn om brood toegeworpen te krijgen als een varken in een hok?[/quote]

Deze zin loopt niet lekker. Moet ‘zijn’ misschien ‘vinden’ zijn?
Al met al een prima VEC waar over nagedacht wordt!

    pally · 2 oktober 2015 op 11:52

    Wat die zin betreft, heb je gelijk, ‘vinden’ zou beter zijn in die zin, nachtzuster.
    Bedankt.
    Over het idee van de regering om de details bij een maaltijd totaal aan te passen aan de vluchtelingen vind ik ook echt een doorgeschoten ‘kruideniersmentaliteit’. Bah…

Sagita · 2 oktober 2015 op 12:02

Ja Pally je vec is een vraag, die meer vragen dan antwoorden oproep: als dit, wat dan? Het is de situatie waarin wij vaak zeggen: Als de hemel valt hebben we allemaal een blauw petje op.
Natuurrampen overkomen ons, maar oorlogen maken we zelf.
groet Sa.

pally · 2 oktober 2015 op 17:40

Ik denk dat vragen belangrijk zijn. het betekent dat je je ergens bewust van bent. Vooral van complexe zaken en dat je daar ook niet zomaar een antwoord op hebt.
Rilke zei ooit in zijn boek ‘ Brieven aan een jonge dichter”
( aanrader!)
‘Je moet de vragen leven’.

Ferrara · 2 oktober 2015 op 18:13

Pally, dank voor deze VEC. Het is alsof ik mezelf hoor, ik krijg het helaas niet zo goed verwoord.

arta · 5 oktober 2015 op 10:47

Je ziet aan de reacties al dat deze column goed is. Hij zet je aan het denken.
Zelf zou ik geen vluchteling op kunnen vangen, door ruimtegebrek.

Ik word een beetje misselijk van alle uitspraken in de media dat de vluchtelingen in een gespreid bedje komen. Gewerkt hebbend in een asielzoekerscentrum kan ik dat ontkrachten. Met enorm veel mensen, met allerlei achtergronden, bovenop elkaar zitten, met nauwelijks ruimte, Met nauwelijks communicatiemiddelen, met nauwelijks inkomen (Een gezin kreeg 60 euro per week voor vijf personen, waar ook van gegeten moest worden) en, en dat is belangrijk: Nauwelijks dagbesteding. Doordat men niet mag werken, etc., slaat de verveling snel toe, tel daar wat wanhoop en frustratie bij op, dan krijg je chaos. Logisch.

Het is makkelijk oordelen vanuit een luxe doorzonwoning.
Sporthallen met bedden en schermen zijn, voor langere tijd, wmb mensonterend.

Goed stuk, Pally!

    pally · 9 oktober 2015 op 18:38

    Ik kan helemaal met je mee in deze reactie, Arta, dank je wel!

Wayan · 6 oktober 2015 op 08:31

Vluchtelingen in huis nemen: weet dan wel waar je aan begint, want ze willen halal eten, zij staan om 5 uur ’s morgens op om luidruchtig te bidden met hun hoofd in de richting van Mekka, en als je dochters hebt zullen zij het niet leuk vinden dat je dochters zich anders kleden.

Wayan · 6 oktober 2015 op 09:20

80 procent zijn islamitische jonge mannen. Kijk ook wat er in Zweden gebeurt http://geweta.home.xs4all.nl/Malmo.html

    Mien · 6 oktober 2015 op 11:41

    Ik kan ook plaatjes en berichten laten zien die heel positief zijn. Angst is een slechte raadgever. Ook de angst dat jouw veilig gewaande eigen haven lijkt te worden ontwricht. Zeker door doemdenken. Volksverhuizingen zijn van alle tijden. Keer de boel eens om. Wat doe jij als de oorlog in jouw nek hijgt Wayan?

Frans · 6 oktober 2015 op 11:28

Beste Wayan, je verwijst naar een artikel uit 2009. Sindsdien zijn er tienduizenden moslim bijgekomen en is Zweden nog steeds een heel erg christelijk en wit land. De scandinavische variant van het kalifaat heeft nog een lange weg te gaan. Maar wie weet, komt het er ooit van. Dan zien we wel weer hoe lang die heerschappij standhoudt. Er zijn grotere rijken uit elkaar gevallen. Daar zaten volgens mij ook verschillende kalifaten tussen.

Wayan · 7 oktober 2015 op 12:29

Mien, ik woon niet in een veilige haven. Op de eilanden Java en Sulawesi worden kerken in brand gestoken door moslims, en moskees van Ahmaddiya (een andere versie van Islam, zoek maar via Google) worden ook in brand gestoken. Daarbij vallen veel dodelijke slachtoffers. Gelukkig woon ik op het eiland Bali waar er meer politiebewaking is. Alle kerken (katholiek, protestant) worden hier bewaakt door soldaten met machinegeweren, maar op het eiland Java gebeurt dat niet en de politie laat begaan wanneer er weer een woeste islamitische massa een kerk in brand steekt.
Ook zijn mijn vrienden gestorven tijdens de enorme bomaanslag in 2002 op het eiland Bali.
Ik vermijd plaatsen waar veel mensen samenkomen, want daar kunnen altijd bommen ontploffen die ALTIJD van moslims komen, NIET de Balinezen die het Hindoe geloof aanhangen.
En toch blijf ik hier wonen.
Frans, Zweden is geen christelijk land meer. De meerderheid van de Zweden zijn atheisten. Ik kan het weten, ik spreek en schrijf en lees Zweeds en ik lees dus Zweedse kranten op het internet. De Zweden hebben genoeg van die immigranten die geld willen van hun land zonder te werken, opkosten van de Zweedse belastingbetaler.

    Mien · 7 oktober 2015 op 12:37

    Je kunt natuurlijk altijd nog de boot pakken, mocht het te heet onder je voeten worden. Niet klagen maar dragen. Geld zowel voor christenen als voor moslims. Ik kan me vaag herinneren dat christenen ook moslims wel eens het vuur aan de schenen legden in een ver verleden. Volgens mij zijn ze daar toen rijker van geworden. Ten koste van? Ja, ten koste van wie ook alweer? Dat zijn we natuurlijk weer vergeten. Hier zit geen letter Zweeds tussen. By the way!
    https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Kruistocht

pally · 9 oktober 2015 op 18:42

Mooi, zo’n discussie! Bedankt, Mien en Wayan.

Frans · 10 oktober 2015 op 10:00

Mijn ironisch bedoelde opmerking dat ik een kind opneem omdat ik wil voorkomen dat het in de handen van de plaatselijke Dutroux valt, lijkt door de werkelijkheid te zijn ingehaald. In Duitsland melden de media dat een asielzoekertje door een man met een Europees uiterlijk is ontvoerd. Tja, dat komt ook voor. Een incident. Totdat de ontvoerder toch een moslim of kleurling blijkt. Dan is het zie-je-nou-wel niet van de lucht.
Ik ga me voor de verandering nu maar eens ergeren aan de opmerkingen van Zijlstra dat de opvang sober moet zijn om een aanzuigende werking te voorkomen. Stel je voor dat we mensen in nood fatsoenlijk en met respect zouden opvangen. Dan komen ze allemaal. Wat natuurlijk op de eerste plaats veel zegt over de opvang in het algemeen. Zijlstra vindt ook dat de verzorgingsstaat uit de hand is gelopen met al die mensen die in aanmerking komen voor zorg- en huurtoeslag. De beste man heeft zelf zo’n riante uitkering dat hij geen toeslagen nodig heeft. In tegenstelling tot heel veel hardwerkende Nederlanders die wel in het bedrijfsleven een steentje aan de welvaart bijdragen. Terwijl de heer Zijlstra niet veel meer dan gebakken lucht produceert. Ja ik laat mijn onderbuik spreken, maar de heer Zijlstra is nog dieper gezonken. Hij trapt mensen die in de goot liggen nog een keer na. Met pek en veren naar Ameland verbannen. Robbeneiland of Sint Helena zijn veel te exotisch voor hooghartige blaaskaak Zijlstra.

pally · 10 oktober 2015 op 15:30

Scherp, Frans!!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder