Vreesbook

Terwijl half Nederland gevolg geeft aan de oproep van Arjen Lubach en z’n Facebook-account verwijderd heeft op woensdag, scrol ik om een uur of elf van die bewuste avond over de startpagina van het meest gevreesde sociale medium.

Maar goed, ik heb lef. Ik roei graag tegen de stroom in, alle zalmen die ik onderweg tegenkom wegmeppend. Ja, jongens, ik ben me er een.

Ik deel felicitaties uit, geef een duim omhoog aan foto’s die laten zien hoe fantastisch het leven kan zijn, erger me kapot aan kattenfilmpjes die poezen laten zien die slimme dingen doen, en vier lustig de successen mee die al mijn vrienden behalen. En ik post af en toe, dus ik besta.

Ergens onderweg kom ik een reclame tegen. ‘Koffie of kopstoot?’ staat er. Ik klik niets aan maar ben toch getriggerd. Good copywriting.
Kopstoot! denk ik meteen, om daarna te switchen naar ‘koffie’ omdat ik én geen bierdrinker ben en jenever niet te pruimen vind.

Kopstoot klinkt wel een stuk gezelliger dan koffie. Het is natuurlijk een reclame van een uitvaartonderneming. Op mijn laatste feestje heb ik ze graag het liefst lallend babbelend over hoe het nu verder moet zonder mij. Die gedachte is een stuk aantrekkelijker dan dat de meute (ik hoop op een grote opkomst) zuinig zwijgend naar links kijkt met een kop koffie in het handje, en zich afvraagt of er nog een plak boerencake te scoren valt.

Maar waarom krijg ik deze advertentie voor m’n kiezen? Dat ze alles van me weten behalve mijn pincode is me onderhand wel duidelijk. Komt het soms omdat ik tegen de vijftig loop? Ik heb mijn geboortedatum al zeker tig keer online ingevuld. Heb ik een fotootje met een peuk gepost? Ik hoop van niet. Of is het omdat ik filmpjes aanklik die levensgevaarlijke ritjes op glijbanen laten zien? Komt het omdat ik de uitnodiging bekeek voor het evenement dat aangemaakt werd voor deelname aan een sessie in een zweethut, die je met gevaar voor een hartaanval kunt betreden maar gegarandeerd verlaat met een geweldig inzicht?

Om eerlijk te zijn: I don’t give a fuck.

Alles is beter dan dertig jaar terug in de tijd. Als je internet gebruikt, op wat voor manier dan ook, dan weet je dat je het haasje bent.

Iemand nog geïnteresseerd in mijn pincode? 2264. Dan hebben we dat maar gehad.