De afgelopen weken is er overtuigend bewijs geleverd dat mannen varkens zijn. Er lopen veel meer beren op de weg dan iedereen had gedacht. De beerput is open: via #metoo worden we overspoeld met viezigheid en vuiligheid die we niet voor mogelijk hadden gehouden. Kruizen die betast en besnuffeld worden, billen die rosé geknepen of rood geslagen worden, geile knipogen en intimiderende blikken die over de werkvloer gesmeten worden… Waar houdt het op? Iedereen krijgt er vroeg of laat wel een keer mee te maken. #ookik heb mij vandaag aangesloten bij de sociale klaagmuur #wieniet . In eerste instantie smulde ik van al dat sociale mediagemodder totdat er bij mij ook #dirtyshit naar boven kwam drijven. Een voorval uit mijn studententijd.
Tijdens een nogal uit de hand gelopen feest in ons eigen vertrouwde studentenhuis gebeurde het. Tot tweemaal toe. Na het innemen van een bewonderenswaardige hoeveelheid #drankendrugs doolde ik rond door het gebouw met een kop als een koekje en een witte snor op mijn uitgedroogde bovenlip. De herinneringen waren heel helder. Janet – liefkozend Miss Piggy genoemd – was stevig gebouwd. Ze had een enorme bos blond haar en brutale sproetjes rond haar grote neus. Ze stond erom bekend dat ze makkelijk was in de omgang, maar zodra ik de keuken binnen struikelde werd het mij duidelijk dat ik niet zo gemakkelijk om haar heen zou komen. De keuken was zoals gebruikelijk de favoriete hangplek voor de meeste feestgangers. Ik botste tegen Alexander aan. Hij was stevig gebouwd, had een enorme bos blond haar en brutale sproetjes rond zijn grote neus. In een poging om het laatste koude biertje te bemachtigen schoof ik voorzichtig achter hem langs richting de koelkast. Of hij het expres deed weet ik niet – het was erg krap in de keuken – maar op het moment dat mijn oververhitte kruis zich ter hoogte van zijn gespierde billen bevond, duwde hij deze langzaam naar achteren. Mijn adem stokte in mijn keel en in mijn broek nog veel meer. Compleet van mijn stuk gebracht schoof ik verder door achter Miss Piggy langs. Ook zij bewoog haar hammen achterwaarts maar op een iets minder subtiele manier. Knorrend duwde ze mij achteruit, klem tegen de keukentafel aan. Ik werd totaal overrompeld en was niet in staat om mij te verroeren terwijl de mollige knuistjes zich achter mijn broekriem langs een weg naar beneden groeven waar zij zich vervolgens seconden lang tegoed deden aan mijn goed doorbloede vleeswaren.
Nu – dertig jaar later – voel ik nog steeds in alle hevigheid de vernedering en schaamte van toen. Waarschijnlijk heeft dit voorval er toe geleid dat ik definitief voor de Alexanders heb gekozen. Dat was geen gemakkelijke keuze binnen het milieu waarin ik ben opgegroeid. Jarenlang heb #ookik ermee geworsteld en ik voel een sterke aandrang om dit verhaal op de asociale media te delen. Maar dat ga ik niet doen. Met Miss Piggy wil ik niet geassocieerd worden en ze heeft zichzelf al genoeg gestraft. Ze slijt haar dagen als vrijwilligster tussen botergeile statushouders. Zes keer gescheiden, evenveel probleemkinderen en geen grammetje financieel vet op de botten. Zie het dan maar eens te rooien met een bijstandsuitkering. Nog minder wil ik haar op ideeën brengen: voor hetzelfde geld of veel meer draait ze het hele verhaal om. En met mijn huidige status loop ik veel meer risico om aan de schandpaal genageld te worden. Dan zit ik volgende week thuis op de bank te bingedrinken en bingewatchen. Met een fles single malt op tafel genieten van het nieuwe seizoen van House of Cards. Wat een commercieel succes. Wat zullen ze bij Netflix trots zijn op wat ze gecreëerd hebben. Net zoals heel veel andere mensen geniet ik van het weergaloze spel van de hoofdrolspeler die met list en bedrog de hele wereld naar zijn hand zet. Ik smul ervan als deze geboren manipulator de zoveelste scalp aan zijn zegekar hangt, onderweg naar zijn ultieme doel: de machtigste man op aarde worden. Er gaat een siddering van genot en opwinding door mijn lijf wanneer hij in staat blijkt om zowel mannen als vrouwen seksueel te domineren. Hij grijpt ze bij de ballen of bij de poes en ze eten uit zijn hand. Ik bewonder hem. Stiekem wil ik ook een alpha male zijn.


Antonie

Antonie schrijft columns en korte verhalen. Wanneer de actualiteiten hem daartoe prikkelen of zodra er inspiratie naar boven borrelt in zijn ietwat donkerroze gekleurde brein.

5 reacties

van Gellekom · 13 november 2017 op 10:58

“De afgelopen weken is er overtuigend bewijs geleverd dat mannen varkens zijn.”
Heb ik een uitspraak van een rechter gemist?? En by the way, dat alle mannen varkens zijn volgens jou, daar herken ik mijzelf niet in.
Voor de rest, ja de wereld zit vol met viezigheid. Maar dat is al zo vanaf dat HOMO SAPIENS zijn intrede deed

Mien · 13 november 2017 op 12:53

Nog een lange weg te gaan. Maar dat geeft niks hoor. Zo lang je je best maar blijft doen. Welkom terug bij CX by the way. Long time no see.

Nummer 22 · 13 november 2017 op 18:32

Mannen varkens? Dacht het niet. Ja, er zijn onder mannen zwijnen want dan heb je gelijk. Het wildseizoen is al aan de gang. #pig2 is een hit.

Karen.2.0 · 13 november 2017 op 21:27

Ik lees een hoop frustratie (en stevig gebouwde types met een bos blond haar en brutale sproetjes), maar CX is een prima plek om dat eruit te gooien.
Gelukkig ken ik meer leuke, lieve, aardige en grappige mannen dan ‘varkens’, om de hele mannelijke bevolking over 1 kam te scheren is ook wat mij betreft iets te kort door de bocht. Ik wens je veel leuke, lieve, aardige en grappige mannen in je leven toe. 😉

Nummer 22 · 14 november 2017 op 20:52

Varkens zijn geen mannen dat zijn zwijnen of maken we er genderneutrale dieren van!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder