YIM

Vorige week zat ik in de kroeg naast een uitdrukkelijke lesbienne met de naam Ulli. “Je ziet er inderdaad niet uit alsof je Waltraud heet”, zei ik haar bij een Schnappsrunde. Ze vatte het als compliment op en sindsdien zijn we maatjes. Bij het toekennen van een naam wordt niemand ooit iets gevraagd. “Mijn naam is een persoon en die wil ik wat doen”, vertrouwde Bozena me ooit toe. Men heeft de onveranderlijke neiging dit rijmend met maizena uit te spreken. Het is dan ook al tijden Bo. En zo is het toevallig ook nog eens een keer: hoe je genoemd wordt, bepaal je zelf. Als Cornelis Jacobus geboren stond er op mijn geboortekaartje: “We noemen hem Kees”. We woonden in de Vlaamse provincie en het was een veroordeling, wanneer jongetjes uit de straat me Holláándse Kééskop achternariepen. Op mijn dertiende werd het Cornelis en geen lettergreep minder. Later verdwaalde ik in drugs en in de wereld, zat ooit aan een Korfiotisch strand waar Duitstalige hippies mij vroegen naar mijn naam, en ik zei: Jacob. Als Jacob liep ik de zon achterna, kwam uiteindelijk terug naar het Laagland, belandde in geboortestad Rotterdam, en beschikte al gauw weer over een sleutelbos. Die leugenaarsnaam was ook ineens niet meer van mij. Cornelis was dan weer niet Rotterdams genoeg, Cor of Nelis uit den boze. Ik doopte me Cees, met S uitgesproken, want daar was ik de baas over. Op de voorste rij in de bioscoop, waar ik [i]Jurassic Park[/i] voor de eerste keer zag, verborg Ineke haar gezicht in mijn trui. “O Kees wat eng!” sidderde ze. “SEES!” corrigeerde ik haar onverbiddelijk boven het primordiale geraas uit.

Als Sees beging ik tal van dwaasheden, sloeg professioneel de plank mis, maar dat is een ander verhaal. Aan een internationale school met veel Engelse collega’s werd het CJ en toen wist ik: dit houden we erin. Later kwam het in Ierland ook uitstekend van pas. Hier in Pruisen ondervind ik weerstand. Nou ben ik inmiddels van een wat mildere leeftijd, dus Cornelis mag. Het is alleen niet Cornelius en daar moet ik hier de hand aan houden. Soms lijkt het dan wel alsof er geen wereld buiten Pruisen is. Op het nieuwe pasje van mijn Krankenversicherung stond Cornelius Jacobus. Prompt ontving de Versicherung de Verordnung, dies unverzüglich zu ändern, en dat er geen excuus voor was, aangezien ik kopieën van twee (2) Identitätsbestätigungen had overlegd, en dat een Pruisische instantie traditioneel moet zijn voorbereid op de foutloze inschrijving van, zeg maar, Zbigniew Kramarczek uit Szczecin.

Mij worden vaak orale en anale frustraties omwille van mijn naamsvertwijfeling verweten. Iedereen gaat zijn gang maar; het was mij overigens nog het liefst Your Imperial Majesty. En tot dat moment is het CJ, Cornelis als het echt niet lukt, en anders mijnheer vanlidt, en dan ook meteen u.