Dirk van Baele staat juist bij de koffieautomaat, als daar Maarten Voetzoeker, hoofd P&O, aan komt gebanjerd. “Kopje koffie?” vraagt Dirk vriendelijk. “Nee nee, daar is mijn tijd te kostbaar voor,” sputtert Voetzoeker. Van Baele had beter moeten weten, maar toch probeert hij; “Eh Maarten, wat ik nog wou vragen,” “MAARTEN!” briest Voetzoeker. “Mijnheer Voetzoeker voor jou, van Baele!” Alsof er een koude douche over hem wordt uitgestort voelt Dirk zich verstijven. Voetzoeker sprint alweer verder. “Het zal toch niet waar wezen,” mompelt Dirk. “Wat een achterlijke dweil, wat een klootzolder, die Voetzoeker.” Al foeterend sleept Dirk zich naar zijn afdeling.

Daar is het al niet veel beter. Zodra hij een gesprekje durft aan te knopen met zijn directe collega die tegenover hem aan hetzelfde bureaublok zit, verschijnt het geïrriteerde hoofd van de afdelingschef boven diens computerschermpje. Alsof hij daarmee wil zeggen; “Zitten jullie alweer te ouwehoeren?“ En dat gebeurt alleen als van Baele een gesprekje voert. Zodra andere collega’s op dezelfde afdeling met elkaar beginnen te kletsen dan zie je de kop van de chef niet boven het scherm uitkomen. Nee, want daar heeft hij dan géén last van. Shit, wat een ***zooi, denkt van Baele. Waarom heb ik dat nou weer? Maar het wordt nog erger. De complete afdeling is die middag uitgenodigd voor een workshop communicatie in het cursuslokaal, in de kelder. Maar als het tijd is om naar de kelder te verkassen, zit Dirk zo geconcentreerd te werken dat hij niet merkt dat het stil om hem heen wordt.  Stug blijft hij doorwerken, tot hij zich plots realiseert dat al lang in de kelder wordt verwacht. Zonder hem te waarschuwen zijn de collega’s vertrokken, en hebben hem gewoon links laten liggen. Dirk baalt als een stekker, twijfelt, of hij alsnog naar het cursuslokaal zal lopen en naar binnengaan? Hij schaamt zich kapot.  Wat hij ook doet, hij zal afgaan als een gieter.

Even later komen zijn collega’s terug, vrolijk kletsend. “Hé, ben jij niet mee geweest? “ vraagt zijn directe collega nog. “Pfff, wilde dit toch eerst afmaken,” verontschuldigt Dirk zich. Hij kan wel door de grond zakken. “Och jongen, je hebt niks gemist,” bagatelliseert zijn collega het gebeuren, maar duikt meteen weg achter zijn schermpje.  Daar komt de chef aangelopen. ”Van Baele, heb je even?”

Categorieën: Algemeen

G.van Stipdonk

Gerard van Stipdonk. Mijn motto: Wie schrijft die blijft.

5 reacties

Mien · 4 mei 2016 op 13:27

De workshop niet. De mat wel. Ben benieuwd.

NicoleS · 4 mei 2016 op 18:18

Leuk geschreven.

Bruun · 4 mei 2016 op 21:21

Leuk stuk. Ik ga binnenkort de eerste zes delen ook maar eens lezen. Ben benieuwd.

Snarf · 4 mei 2016 op 22:26

Ik sluit me aan bij Bruun … heb blijkbaar iets gemist.

g.van stipdonk · 6 mei 2016 op 10:34

Bedankt voor deze hartverwarmende reacties. En eerlijk gezegd, ben ik zelf ook benieuwd.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder