Zijn er…?

Zijn er werkelijk mensen die alles meehebben: een gelukkige familie, een mooie auto, een gezellig huis, een fantastische baan, en een voortreffelijke gezondheid? En áls ze er zijn, wat denken ze dan? Is er nog iets voor hen over om naar te verlangen, of zijn ze tevreden met hun leven zoals het is? En áls ze tevreden zijn met hun leven zoals het is, raken ze dan verveeld? En áls ze verveeld raken, reageren ze dat dan af op hun geliefden? En áls ze het afreageren op hun geliefden, begrijpen die de emoties wel of raken die ook geiiriteerd? En áls de geliefden geirriteerd zijn, komt het nog goed, of ontstaat er een kloof? En áls er een kloof is, is de familie dan nog gelukkig? Okee, dit klinkt een beetje als een depressieve kijk op het leven, niet? En toch is het zo onrealistisch niet! Je kunt je makkelijk afvragen of iedereen wel tijden kent dat ze het leven bezien als een moeras van problemen, of dat er werkelijk individuen zijn die schotvrij door het leven huppelen: jaar in, jaar uit.

Is geld de oplossing? Misschien niet. Maar het verlicht natuurlijk een heleboel! En toch zullen er genoeg mensen zijn, inclusief ondergetekende, die u zullen vertellen dat geld niet gelukkig maakt. Het is slechts een gemaks-gereedschap. Bovendien hebben we toch ook vaak gezien in films of gelezen in boeken dat de rijkste mensen vaak het eenzaamst zijn omdat ze gewoon nooit zeker weten of diegenen die in hen geinteresseerd lijken het op hun persoon of hun kapitaal gemunt hebben? Dus geld is niet de sleutel tot geluk.

Is gezondheid de oplossing? Wel, ik geloof dat de mensen die kerngezond zijn daar wel blij mee zullen zijn, maar ik heb nog nooit iemand voor lange tijd met een lach van oor tot oor zien rondrennen, alleen maar omdat hij of zij gezond is. Dat indiceert dus dat gezondheid, hoe hooglijk ook gewaardeerd, uiteindelijk wordt geaccepteerd door de houder, waarna deze persoon weer voortgaat met het nastreven van de vervulling der wensen op zijn of haar lijstje. Dus: gezondheid is een leuke sleutel, maar niet degene die leidt tot algehele tevredenheid.

Is familie de oplossing? Misschien. Maar dan moet je wel blijven kraken dat je kinderen zich ontwikkelen zoals jij dat graag hebt: dat ze goeie scholing willen consumeren en een respectabele baan zullen hebben, ook al verkrijgen ze niet persé een titel voor hun naam. Maar hoe vaak gebeurt het niet dat er minstens één schaapje wil gaan dwalen en het wiel zelf wil uitvinden, waarna dus de slapeloze nachten en het eindeloos bidden voor een goed einde beginnen? En ook ál lopen de kinderen in het gareel, dan nóg kan het zijn dat de partner het probleem wordt. Hij of zij kan net zo verveeld (of verveelder) als jij raken met het zogenaamde perfekte leven dat jullie samen hebben gecreëerd, en voor zichzelf een nieuwe uitdaging gaan zoeken, zij het in de vorm van een nieuwe bezigheid, een nieuwe speelmaat, of iets anders dat uiteindelijk tot een verwijdering zal leiden.

Is een leuk huis de oplossing? En een mooie auto? Slechts gedeeltelijk! Ze zijn namelijk van nul en generlei waarde als je eenzaam bent, ook al is er geld genoeg op je bankrekening en in je zak.

Is een fantastische baan dan de oplossing? Net zo gedeeltelijk als het huis en de auto. Immers, ook dát vervult je niet als je niemand hebt om je ervaringen mee te delen…

Mijn konklusie (niet persé de uwe): geluk is een verwevenheid van vele ervaringen. De mix die het geluk bepaald, varieert van persoon tot persoon. Het blijft echter een feit dat geen enkel element op zichzelf de kracht heeft om totaal geluk te bewerkstelligen. Een ander feit is, dat wanneer alle facetten zijn gerealiseerd, er niets meer is om naar te verlangen. En als dit te vroeg in je leven gebeurt, kan je er donder op zeggen dat er een onverwachte sprong zal komen in een onverwachte duisternis!

Dus misschien zou volmaakt geluk maar beter beschouwd kunnen worden als de eeuwige onbekende: de exotische vreemdeling wiens schoon gelaat je nimmer helemaal te zien krijgt, maar die je altijd zult nalopen teneinde een glimp op te vangen…