Het was al weer enkele maanden geleden dat ik voor het laatst was wezen stappen dus moest het er maar weer eens van komen. Door het gebruik van mijn rolstoel is het al een hele kunst om zaterdagavond überhaupt een kroeg in te komen. Alles is te druk en je bent, volgens de uitsmijters althans, een “groot” gevaar bij brand. Mijn inziens neem ik gewoon met mijn rolstoel 4 lopers plaatsen in waardoor er dus simpel weg minder wordt omgezet. Maar goed dit ter zijde. Mijn stamkroeg, Jansen & Jansen (zie ook www.jansenenjansen.com) doet daar niet moeilijk over. Na het eerste biertje begon de ellende. Een jongen, die duidelijk al teveel had gedronken vond het noodzakelijk mij gedag te zeggen. Waarom? Simpel toch, “ik ben zielig!” En zielige mensen kunnen wel wat aandacht gebruiken zal ongetwijfeld zijn gedacht zijn geweest! Ik kon echt merken dat het slecht gaat met de economie want hij boot mij zoals gebruikelijk niet eens iets te drinken aan! Ik had me voorgenomen me af te keren tegen dit gedrag. Ik draaide mijn rolstoel om toen diezelfde persoon op me afkwam waardoor die gedwongen werd door te lopen om zichzelf niet compleet belachelijk te maken. De mensen waarmee ik was waren zelfs een beetje verbaasd. Zij dachten dat ik de persoon in kwestie kende. Toen ik zij dat ik bij god niet wist wie die mafkees was moesten we er hard om lachen.
De avond verstreek en na nog een aantal biertjes verder stond hij daar in één keer voor mijn neus. “Hoi, ik ben Bram” zei een nogal zwaar aangeschoten, in mijn ogen zielige jongeman. Ik bedacht me geen moment en zij “Ja, en nu?” Ik kende hem niet, en sterker nog ik wilde hem ook niet kennen! Het was wederom iemand waarvan zijn avond pas echt geslaagd was als hij ook even aandacht aan de gehandicapte cafébezoeker had besteed. Gelukkig begrepen mij mede stapgenoten me nu beter en deden ook nog even een duit in het zakje. “Arme Bram”, zijn avond was nu vast verpest!
Gelukkig zijn de meeste mensen uit mijn stamkroeg wijzer en hoeven hun bevrediging in een leuke avond niet te zoeken in een gesprek met mij. Behalve natuurlijk als ze “echt” interesse in mij hebben. Na wederom een paar biertjes gedronken te hebben werd er flink geswingd en rolde we in mijn geval diep in de nacht letterlijk de kroeg uit!
8 reacties
Dees · 16 november 2005 op 08:26
Kijk maar uit… Straks mis je allemaal leuke nieuwe kennissen, of van die heerlijke slappe kroeggesprekken, uit angst om zielig gevonden te worden.
Er zitten een hoop spelfouten in je stuk. Geen spellingscontrole?
[quote]Mijn inziens neem ik gewoon met mijn rolstoel 4 lopers plaatsen in waardoor er dus simpel weg minder wordt omgezet[/quote]
Lekker volk, die uitsmijters / uitbaters…
😡
pepe · 16 november 2005 op 09:36
Wel herkenbaar, mensen die geen interesse hebben in jou zelf, maar wel in je beperking/handicap.
Maar het blijft toch moeilijk te ontdekken waar vreemde mensen die jou aan spreken op uit zijn.
Ik vond je eerste column beter, maar blijf uitkijken naar een volgende.
Geertje · 16 november 2005 op 12:45
[quote]En zielige mensen kunnen wel wat aandacht gebruiken zal ongetwijfeld zijn gedacht zijn geweest! [/quote]
Ik moet je zeggen, dat als ik een rolstoeler of anderzins ‘gehandicapte’ in het uitgaansleven tegen kom, dat dat bij mij respect afdwingt. Zij geven mij hoop door hun kracht te laten zien. Een stralende glimlach of gedag zeggen ontrolt dan ook vaak mijn mond. Nu breng je mij aan het twijfelen, niet meer doen dus? 😮
Troy · 16 november 2005 op 14:52
Ook ik denk er hetzelfde over als voorgaande reacties. Uit je column wordt op geen enkele manier duidelijk dat de jongen in kwestie jou zielig vindt. Hoe weet je zo zeker wat hij je te vertellen heeft en waarom had je zo’n afkeer van hem. Het enige argument wat je hebt kunnen bedenken om hem te negeren is een verwaarloosbaar argument, namelijk het feit dat hij dronken is.
Als er iemand bevooroodeeld in het verhaal is ben jij het wel en het maakt je er in deze column niet sympathieker op.
wendy77 · 16 november 2005 op 15:10
Ik vind eigenlijk wel dat Troy en Geertje gelijk hebben hoor. Je zou al bang zijn om iets tegen je te zeggen. Mensen kunnen het ook gewoon aardig bedoelen zonder dat ze je direct zielig vinden.
Trukie · 16 november 2005 op 15:27
Heerlijk toch dat je overal van de partij kunt zijn.
Iedereen, met of zonder handicap, krijgt wel eens reacties in een kroeg waarvan je niet altijd weet of ze aardig of anders bedoeld zijn.
Op straat, in een winkel, op de markt is het niet anders.
Kom op, join the club.
En blijf dat doen.
melady · 17 november 2005 op 00:09
Je schrijft alsof je een vrouw bent, maar volgens je weblog ben je een man.
Ik volg het niet helemaal.
Je column/stukje boeide me wel en niet.
Teveel tegenstrijdigheden.
Li · 17 november 2005 op 00:50
Voor alle duidelijkheid: Ik lees jouw column omdat ik wil weten wat je te melden hebt en niet vanwege je handicap.
Li