Zin in zinloos geweld!

Ik word gebeld door een vriend of ik iets leuks wil doen vanavond, nu ben ik altijd wel in voor gein, dus ik zeg toe dat ik hem op kom halen. Bij zijn huis aangekomen vraag ik hem waar we heen gaan. “Een nieuwe kroeg?” “Nee man, dit tripje is hét nieuwste van het nieuwste.” “Oké oké, laat me raden;…we gaan naar die nieuwe piercing shop en onze aambeien aan elkaar laten piercen.” “Nee!!” “…een hoer neuken?” “Nee……We gaan meelopen in een stille tocht! Dat is in man, erg hot en sociaal zeer verantwoord.”
Na aangesloten te zijn bij zo een stille tocht, wil ik vragen aan één van de ‘stille’ vennoten voor wie deze tocht eigenlijk is, voor wie ik zeg maar zinloos op de tocht loop, maar ja, een stille tocht is een stille tocht, dus ik hou vanzelfsprekend mijn mond. Het blijkt een tocht te zijn voor een overleden parkeerwachter, die in dit geval zinvol is doodgereden door een vrouw van 94, nadat hij eerst haar rolator had geklemd. Eigenlijk liep ik daar dus zinloos, want als ik aan één slag mensen een gloeiende- pest- pleuris hekel heb, zijn het die parkeer wachters. Dus ik duik snel een kroeg in en vier een feestje voor het feit dat er weer één uitnemer minder op de wereld is.

Ik begrijp eerlijk gezegd weinig van die stille tochten. Sterker nog, ik vind ze oneerlijk, want voor die duizenden andere schlemielen, die een zinloos geweld aanval net overleefd hebben, wordt helemaal nooit iets voor gedaan. Ook het, te pas en te onpas, organiseren van dit soort stille tochten moet aan banden worden gelegd. Want wanneer is een tocht stil genoeg? Of verdienen de desbetreffende personen zo één tocht wel.
Misschien moet er een soort comité komen met districtshoofden die dan gezamenlijk het sein vrij geven voor een stille tocht, door middel van een zinvolle krachtkreet: ‘Ut giet an!’..of iets dergelijks. Ook belangrijk en misschien wel erg bevorderlijk voor de motivatie om mee te lopen lijkt het mij, om zoiets als stempel posten langs de route te plaatsen, waardoor iedereen de tocht ook gegarandeerd uitloopt. Misschien ook een idee om na iedere tocht een stempel op je zinloze kaart te geven en na het lopen van 12 tochten heb je dan een volle kaart. Deze volle kaart geeft jou het recht op één onverwachte hengst voor je kop, van één van de leden van het comité waardoor je voor even zelf kan ondervinden wat zinloos geweld werkelijk inhoud. Zou het dan niet fantastisch zijn om met een blauw oog op school of werk te verschijnen, die je écht verdiend hebt met het lopen voor zinloos geweld en dat je dan ongegeneerd kunt wuiven en pochen met je 12 zinloze stempels en bijvoorbeeld, los geslagen tanden.

Toch kun je grappen blijven maken over dit soort tochten en of ze wel of niet helpen is niet aan mij. Als je mijn mening vraagt is, in mijn geval, elk geweld zinvol. (Mits het voor eigen lijfbehoud of die van naasten is.) De keren dat ik het gebruikt heb stond ik er op dat moment voor de volle 100% achter. Vind ik dan elk geweld zinvol? Nee zeker niet! Neem bijvoorbeeld die zelfmoord aanslagen in Israël, die zijn in mijn ogen pas echt zinloos.

Maar hoe krijg je de mens toleranter naar elkaar toe, zodat er minder snel naar geweld wordt gegrepen. Dat kan bijvoorbeeld door een andere
inval hoek te gebruiken, om die irritaties weg te nemen die vaak aanleiding geweest zijn tot zinloos geweld. Bijvoorbeeld door een soort charme offensief dmv reclames op radio en tv.
Hoe? Draai de dingen eens om…laat bijvoorbeeld een groep kaalgeschoren asielzoekers een lid van de Ku klux klan helemaal in tienen schoppen, waarna ze zijn kruis in de brand steken. Is even andersom niet waar?

Of stel je in Israël een stadsbus voor, waarin 52 doodsbange Israëli’s zitten. Als er dan bij een bepaalde bushalte een Palestijn de bus in stapt met een grote koelbox, deze plotseling openrukt, er wat uit trekt en heel hard schreeuwt; HEEEEEEEY BIEEEEEEEEEEEERTJEY

ToT Onzin (hieronder deze column in het HAAGS)
R@@F©

[b]Zin in zinloâs geweld![/b]

Ik wôhd gebeld doâh un vriend of ik ies laches wil doen vanavond, nu ben ik altèd wel in voâh gèn, dus ik zeg toe dat ik hem op kom halen. Bè zèn huis aangekomen vraag ik hem wâh we hein gaan. “ein nieuwe kroeg?” “Nei man, dit tripje is hét nieuwstuh van ut nieuwste.” “Oké oké, laat me raden;…we gaan nâh die nieuwe pieâhcing shop en onze aambèen aan elkâh latuh pieâhcen.” “Nei!!” “…ein hoeâh neuken?”
“Nei……We gaan meilopen in un stille tocht! Dat is in man, eâhrg hot en sociaal zeiâh veâhrantwoâhd.”

Na aangeslotuh tuh zèn bè zo un stille tocht, wil ik vragen aan één van duh ‘stille’ vennotuh voâh wie deze tocht èguhnlèk is, voâh wie ik zeg mâh zinloâs op duh tocht loâp, mâh ja, un stille tocht is un stille tocht, dus ik hou vanzelfsprekend me mond. ut blèkt un tocht tuh zèn voâh un oveâhrleden parkeiâhrwachteâh, die in dit geval zinvol is doâdgeâhreden doâh un wèf van 94, nadat hè eiâhrst hâh rolatôh had geklemd. èguhnlèk liep ik dâh dus zinloâs, want als ik aan één slag mensen un gloèende- pest- pleuris hekel heb, zèn ut die parkeiâh wachteâhrs. Dus ik duik snel un kroeg in en vieâh un feistje voâh ut fèt dat eâh weiâh één uìtnemeâh mindeâh op duh weâhreld is.

Ik begrèp eiâhrlèk gezegd wènig van die stille tochten. Steâhrkeâh nog, ik vind ze oneiâhrlèk, want voâh die duizenden andeâhre schlemielen, die un zinloâs geweld aanval net oveâhrleifd hebben, wôhdt helemaal nauìt ies voâh gedaan. oâk ut, tuh pas en tuh onpas, ôhganiseâhren van dit soâht stille tochtuh mot aan banden wôhden gelegd. Want wanneiâh is un tocht stil genoeg? Of veâhrdienen duh desbetreffenduh peâhrsonen zo één tocht wel.
Misschien mot eâh un soâht comité komen met districtshoâfden die dan gezamenlèk ut sèn vrè geven voâh un stille tocht, doâh middel van un zinvolle krachtkreit: ‘Ut giet an!’..of ies deâhrgelèks. oâk belangrèk en misschien wel eâhrg bevôhdeâhrlèk voâh duh motivatie om mei tuh lopen lèkt ut mè, om zoies als stempel postuh langs duh routuh tuh plaatsen, waâhrdoâh iedeâhrein duh tocht oâk gegarandeiâhrd uìtloâpt. Misschien oâk un idei om na iedeâhre tocht un stempel op je zinloze kaâhrt tuh geven en na ut lopen van 12 tochtuh hep je dan un volle kaâhrt. Deze volle kaâhrt gèft jou ut recht op één onveâhrwachtuh hengs voâh je kop, van één van duh leden van ut comité waâhrdoâh je voâh even zelf kan ondeâhrvinden wat zinloâs geweld weâhrkelèk inhoud. Zou ut dan niet fantasties zèn om met un blauw oâg op schoâl of weâhrk tuh veâhrschènen, die je écht veâhrdiend hebt met ut lopen voâh zinloâs geweld en dat je dan ongegeneiâhrd kunt wuiven en pochen met je 12 zinloze stempels en bèvoâhbeild, los geslagen tanden.

Toch kun je grappen blèven maken oveâh dit soâht tochtuh en of ze wel of niet helpen is niet aan mè. Als je me mening vraagt is, in me geval, elk geweld zinvol. (Mits ut voâh èguhn lèfbehoud of die van naastuh is.) duh keâhren dat ik ut gebruikt hep stond ik eâh op dat moment voâh duh volle 100% achteâhr. Vind ik dan elk geweld zinvol? Nei zekeâh niet! Neim bèvoâhbeild die zelfmoâhd aanslagen in Israël, die zèn in me âugen pas echt zinloâs.

Mâh hoe krèg je duh mens toleâhranteâh nâh elkâh toe, zodat eâh mindeâh snel nâh geweld wôhdt gegrepen. Dat kan bèvoâhbeild doâh un andeâhre
inval hoek tuh gebruiken, om die irritaties weg tuh nemen die vaak aanlèding geweès zèn tot zinloâs geweld. Bèvoâhbeild doâh un soâht charme offensief dmv reclames op radio en tv.
Hoe? Draai duh dinguh eins om…laat bèvoâhbeild un groep kaalgeschôhen asielzoekeâhrs un lid van duh Ku klux klan helemaal in tienen schoppen, waâhrna ze zèn kruis in duh brand steken. Is even andeâhrsom niet waâhr?

Of stel je in Israël un stadsbus voâh, waâhrin 52 doâdsbange Israëli’s zitten. Als eâh dan bè un bepaalduh bushaltuh un Palestèn duh bus in stapt met un grotuh koelbox, deze plotseling openrukt, eâh wat uìt trekt en heil hard schreiuwt; HeieieiEY BIeieieieieieiâhrTJEY
ToT Onzin
R@@F©