Ferry Maat, een bleekscheet met een veel te grote bril en het uiterlijk van een computernerd maakte in de jaren ’70 ‘zwarte’ muziek in ons land populair. Soulmuziek kwam in de jaren ’60 maar mondjesmaat Nederland binnen. De hitparade werd gedomineerd door stoere, blanke rockers (Golden Earring) en slappe smartlapzangers (Ben Cramer). De dansvloeren werden bevolkt door houterige boeren die geen enkel gevoel voor ritme hadden. Begin jaren ’70 begon dj Ferry Maat op het zendschip Radio Noordzee schoorvoetend de Soul Show. Daarin leefde hij zich geheel uit door voornamelijk zwarte muziek te draaien. In dezelfde tijd kwamen veel Surinamers en Antilianen naar ons land die een grote voorliefde voor deze muziek bleken te hebben, waardoor soulmuziek snel aan populariteit won. Door de economische welvaart werd de zwarte muziek uit de VS steeds uitbundiger en groeide het aantal discotheken waarop bezoekers op deze muziek konden dansen.

Ferry Maat zorgde erop de radio voor dat ‘discomuziek’ ook bij de gewone man bekend werd. Elke donderdagavond luisterde ik naar de Soul Show bij de Tros. De opwinding in de dansmuziek werkte aanstekelijk. Met rode oortjes luisterde ik naar de teksten die over het genot van dansen en seks gingen. Ik wilde ook wel op een roterende dansvloer staan in heftig knipperend discolicht omringd door sexy vrouwen!

In de radiostudio was het vaak een dolle boel tijdens de Soul Show. Grote artiesten als Barry White en Donna Summer kwamen geregeld langs en leken zijn beste vrienden. Alleen wist ik toen nog niet dat ook Ferry Maat droomde van het jetsetleven in een grote club. Hij hield volstrekt anoniem in een kleine studio de droom van hem en zijn luisteraars in stand. In Amerikaanse films als ‘Saturday Night Fever’ en ‘Studio 54’ proberen kleinburgerlijke, niet al te slimme jongemannen die droom waar te maken. Ze stelen de show in de disco en voelen zich een superster. In ‘Studio 54’, die gaat over de legendarische nachtclub in New York, is goed te zien hoe oppervlakkigheid, drugs, malversaties en Aids al snel een einde maken aan die zeepbel. Grote discotheken sluiten in het begin van de jaren ’80 een voor een hun deuren en de bijbehorende muziek sterft een langzame dood. Ook het programma van Ferry Maat komt op een dwaalspoor terecht. De opwinding is uit de muziek verdwenen en de luistercijfers dalen. Als discomuziek in het midden van de jaren tachtig volledig van de kaart is geveegd heeft Ferry Maat de Tros al verlaten.

Daarna leidt hij een zwervend bestaan langs verschillende radiostations waarbij hij steeds de Soul Show nieuw leven probeert in te blazen. Tegenwoordig reist hij met een koffer vol oude platen het land door en draait hij in een vaal houthakkershemd op kleine feestjes voor dertigers en veertigers. Hij is nooit een top-dj in een grote club geworden, zoals Ferry Corsten of Tiësto. Zijn radioshows waren weliswaar heel spannend en grensverleggend, maar bleken niet meer dan bedrieglijke illusies. Maar omdat we dezelfde droom hadden, voel ik me nog steeds met hem verbonden.
[url=http://www.ferrymaat.nl/home.html]Ferry Maat[/url][url=http://www.soul-show.nl/]Soul Show[/url][img]http://www.soul-show.nl/Images/ferry4gr.jpg[/img][quote]Ferry Maat, een bleekscheet met een veel te grote bril en het uiterlijk van een computernerd maakte in de jaren ’70 ‘zwarte’ muziek in ons land populair. [/quote]


0 reacties

Geef een reactie

Avatar plaatshouder