Zo langzamerhand begint het mijn strot uit te komen. Die zogenaamd net echte excuses als: “ach ja, het kan nog erger hè?’
En dan bedoelend dat jouw kleine ongemak wel te dragen is als je het met Corona vergelijkt.

Hoe bedoel je, mijn kleine ongemak? Ik kan het geen klein ongemak noemen als ik zeven keer in één uur naar de plee kruip, met mijn ene hand mijn broek naar beneden trekkend, en met mijn andere hand mijn reet afdichtend, omdat ik bedorven vis heb gegeten.
Bedorven vis van een visboer die netjes naast zijn elleboog niest, alle niet terzake doende plafondtegels van zijn winkel reinigt en zijn vis in de zon laat liggen bakken. Was ik nog iets vergeten?
Ja, hij had wel keurig netjes, kruisjes op de vloer gezet met 1.5 meter afstand, zodat mijn blinde buurvrouw óók keurig netjes is geholpen.

Dus dat ik al drie dagen zeven kleuren stront schijt, kan ik geen klein ongemak noemen. Kan het nog erger? Nee!!! Zei ik nee????  Sorry, ik bedoel JA!!!

Want wat óók geen klein ongemak is maar wel veel erger dan Corona, is die Ab Osterhaus. Die viroliegt.
De Peter R.de Vries onder de viroliegen. Een man wiens gezicht zo depressief, verongelijkt en arrogant oogt, dat zelfs een gezichtsmasker van zoutzuur gemengd met wc-eend, hier voor zou terugschrikken, maar dit terzijde

Vrijwel elke avond tref je die man aan een talkshowtafel aan. Nou kun je, daar naar kijken, al geen klein ongemak meer noemen, maar wat je écht niet meer een klein ongemak kunt noemen is de drankconsumptie van de vent. Alsof de Corona hem op de hielen zit, zuipt hij zich door de uitzending heen. Om de halve minuut neemt hij een slok uit dat nooit lege glas rode wijn.

Ik zie hem weer een slok nemen. Hij schudt zijn hoofd omdat ene Marianne Zwagerman het heeft over “dor hout” als ze bejaarde mensen bedoelt.
Geen idee of hij zijn hoofd schudt omdat hij de opmerking abject vindt of omdat zijn glas inmiddels bijna leeg is.

Dus ren ik weer met mijn kleine ongemak naar de plee en hoor Jort Kelder praten over  “bejaarde , sigaren rokende mannen met dikke buiken, die toch wel over twee jaar doodgaan.”

Kan het nog erger allemaal?

Nee hoor, want ik trek door en de stank valt reuze mee…


van Gellekom

Observeren, zelfspot, humor. En niet persé in die volgorde, bepalen mijn NU moment. Kortom; I love my cat, as much as I love you..

0 reacties

Geef een reactie

Avatar plaatshouder