Als de avond bijna om is, gaat zij alvast naar bed.
Ze kijkt of alles uit is, gaat nog even douchen en zet haar wekker.

En als iedereen weer weg is, draait zij zich nog even om.
Ze slaapt nog, maar ze wordt wel wakker als ik naar boven kom.
Ze zal vragen hoe het was en ik zal zeggen ‘goed’.
In het donker zoekt  ze nog even naar mijn hand en kruipt dan dicht tegen me aan.
De slaap wint het gevecht. Ik kan mijn ogen sluiten, want alles is gezegd.

En als de volgende dag voorbij is en ik ben weer onderweg naar huis.
Dan denk ik aan al die mooie dingen die eigenlijk nooit tegen haar zeg.
Dus als ik straks thuis kom en ze vraagt ze me hoe mijn werkdag was, dan zal ik uren met haar praten, dan zoek ik woorden op de tast.

Ik zal zeggen wat ik voel en ik kijk haar diep in de ogen aan.
Maar als ik haar warme hand voel, sla ik weer volledig dicht.
Ze zal zeggen: ‘Hou maar op, het is goed en we gaan naar bed’
De slaap wint weer het gevecht. Vandaag is écht alles gezegd.

Categorieën: Overig

8 reacties

van Gellekom · 31 augustus 2019 op 14:46

Mooi hoor

Dorine · 31 augustus 2019 op 17:14

Mooi gezegd en geschreven!

KingArthur · 2 september 2019 op 19:29

Dit zou zo op muziek kunnen. De kunst van het weglaten waardoor alleen de kern overblijft.

Mien · 3 september 2019 op 07:12

Ik zeg. Nog wat afschaven en uitbrengen. Op muziek. Doet denken aan Vermandere.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder