Ik ben bijna thuis na het lopen van mijn avondrondje, als ik vlakbij mijn huis een raam zie waar het lichter lijkt.Zo’n raam waar je dan toch even bij het voorbijgaan naar binnen kijkt.Een vrouw drinkt haar thee en leest een boek.Het jongste kind kijkt TVEen broer wil naar zijn Lees meer…
Op straat zie ik mijn eigen schaduw, terwijl ik loop naar de supermarkt.Ik zie de hoop erin.Ik vind het moeilijk om ermee om te gaan en daarom praat ik veel met een voor mij bekende Psycholoog.Gisteren was weer zo’n avond dat ik bij haar was.Zij analyseert mijn angsten en zij Lees meer…
Ik heb deze blog geschreven ter nagedachtenis aan jouw eigenzinnige glimlach.Ik heb dit geschreven voor degene die ik niet zal ik vergeten.Voor de ziel die is weggenomen en voor de rivier aan tranen die ik huil om jou. Dat ik je mis is alles wat gezegd moet worden.En ik weet Lees meer…
Lieve kleine, Misschien kan ik beter zwijgen, want ik weet nog altijd niet hoe je praat over je pijn die niemand ziet, omdat je die verborgen houdt.Is er iemand die jij kan vertellen over je dromen die zijn verdwenen en over je maanden zonder zon?Iemand die luistert naar een droevig Lees meer…
Ademen wordt steeds lastiger voor mij.Alles word bij mij neergelegd.Steeds meer eisen krijg ik waar ik aan moet gaan voldoen.Ik wil gewoon weten wanneer er wordt geluisterd naar jou.Maar zij willen weten of ik nog wel mezelf ben. En weet je, ik heb echt wel geleerd van mijn fouten die Lees meer…
Ik zeg misschien vaak de verkeerde woorden. Maar ik krijg je niet uit mijn hoofd. Maar die keren dat je mij ziet, dan krijg je mijn volledige aandacht. Bij het woordje ‘papa’ ga ik aan en ben ik er alleen voor jou. In jouw wereld werkt het anders dan de Lees meer…
Er is niemand die het hoort en die ziet hoe moeilijk het voor mij is als ik ons liedje op de radio hoor. Steeds als ik Uncharted, van Kensington hoor, hoor ik jouw stem tegen mij zeggen: ‘Papa, wil je All sensible words, All sensible hearts aanzetten?’ Want dat is Lees meer…
Het was juni, een hele warme dag. Ik stuurde je een bericht zoals elke dag: ‘Ik ben op het werk’ met een hartje en een lach. Ik sloot af met ik hou van jou. Maar er kwam geen antwoord Jij dacht alleen maar Ciao. Aan het einde van de middag Lees meer…
Wordt er een foto van je gemaakt, even snel met een TL-buis als lichtbron, waarbij je eruit ziet alsof je laatste uur is geslagen, met de mimiek van een hunebed, dan zie je die vaak op Social media terug. De mooie foto’s liggen vaak te vergelen bij veel te dure Lees meer…
2020: Er is genoeg om over te schrijven voor dit jaar. Een jaar om snel te vergeten. Ik moest even graven in mijn geheugen, wat is er ook alweer voorbij gekomen? Het songfestival in Rotterdam ging niet door. Een aderlating voor de stad. Gelukkig komt er in 2021 een herkansing. Lees meer…
Ik kom thuis en het geluid van de stilte is alles wat ik hoor. Geen kinderen, geen blaffende hond, maar een overhoop gegooide woning tref ik aan. Op het keukenblad ligt een briefje met onduidelijke woorden, zonder hoe en zonder waarom. Het idee om in contact te blijven over de Lees meer…
Soms heb ik een pagina verscheurd, omdat je niet alles hoeft te begrijpen wat ik opschrijf. Wat gebeurd is, is gebeurd en als je in mijn hoofd kon kijken is het niet meer dan logisch dat ik soms droom. Er is hoop, altijd. En daar geloof ik in. Pak mijn Lees meer…