Ik kan smullen van andermans woorden. Neem de Engelse schrijfster Karen Armstrong (1944), die in de jaren zestig van de vorige eeuw een Rooms-katholieke non was. Ik ben het vaak hartgrondig met haar oneens, maar af en toe slaat ze de spijker op zijn kop.
Van geschiedenis kán je leren. Als je maar wil… In 1213 ontnam Hertog Hendrik I van Brabant zijn mannen het recht op tol op de Schelde omdat zij langsvarenden gewelddadig hadden bejegend. Lik op stuk beleid noemen we dat tegenwoordig. (Die mannen liggen er volgens mij niet meer wakker van.)
Jaren, maanden, dagen, uren ten slotte: ze vlogen als een schaduw heen… Ik heb er naar uitgekeken en er mijn nachtrust voor opgeofferd. Gelukkig, het is afgelopen. (Daar kunnen de commerciële omroepen nog wat van leren met hun soaps.) We kregen er gratis een spoedcursus Pinoccio bij.
Hij blaakt van levenslust, dus heeft hij de petitie van ‘Uit vrije wil’, die ervoor ijvert dat mensen boven de 70 hulp kunnen krijgen als zij dood willen, meteen ondertekend.
Ik las voor de zekerheid Wikipedia er op na: ‘Privacy (Nederlands: privésfeer, privéleven of eigenruimte) is een afweerrecht dat de persoonlijke levenssfeer beschermt. Het recht op privacy wordt ook wel omschreven als het recht om met rust te worden gelaten (…). Privacy is een ruim begrip: het gaat onder meer om de bescherming van persoonsgegevens, de bescherming van het eigen lichaam en van de eigen woning, de bescherming van familie- en gezinsleven, en het recht vertrouwelijk te communiceren via, brief, telefoon, e-mail en dergelijke. Privacy betekent dat men dingen kan doen zonder dat de buitenwereld daar inbreuk op maakt of zelfs weet van heeft. Een van de definities van totalitarisme is dat de scheiding tussen de privésfeer en het publieke leven vervaagt.’
