De kapper…

Ik ga al een jaar of 15 niet meer naar de kapper. Misschien nog wel langer. Logisch dat mijn haar tot op mijn reet hangt. Maar los van mijn eigen beweegredenen om nooit meer naar zo’n knipnicht te gaan, je moet toch wel echt een vrouw of zo’n Jolinge pisnicht zijn om daar je zuurverdiende geld te spenderen. ‘Ja maar, jullie willen toch dat we er goed uitzien!?!’

La vache qui rit

In het zonnige Frankrijk staat ze nog. De koe die lacht. Dat is hier wel effe anders geregeld, dat hebben we ze wel even afgeleerd. In Frankrijk niet. Wanneer je dus door Frankrijk rijdt, met name de Dordogne, waar 40 procent van het aardoppervlak bedekt is met bos, vallen je een paar dingen op…

Problemen?

Ik kuier op mijn ooie dooie door de verlaten winkelstraat van een inteeltdorp in de Limburgse varkensregio als plots een twintigtal allochtonen mij de weg afsnijden. Een van de jongens, het zijn nog snotjochies, stapt naar voren en vraagt mij met zo’n typerend accent: ‘Heb jij problemen man, wat zoek jij hier, heb jij problemen?’

Gluren

Op de vraag bij wie [i]ik[/i] wel eens door het gordijn zou willen gluren kon ik even geen antwoord geven. Het komt niet vaak voor maar ik wist het gewoon even niet. Er stonden twee namen in de lijst die ik niet kon. Ene Berry en een deerne genaamd Tooske. Berry vind ik al een erg foute naam dus die viel af. Tooske rijmt op dooske dus die zoeken we op…