Ons lichaam is afschuwelijk en mag niet gezien worden. Zes vrouwen vertellen in Absurdistisch Magazine waarom het voor hen de normaalste zaak van de wereld is om in de kleren te gaan.
Babbette van der Vluggert (83) werkt sinds haar 73ste als kunstmodel, en laat zich ook regelmatig gekleed vereeuwigen.”Tien jaar geleden ben ik bij toeval het modellenwerk ingerold. Ik had kennissen in de kunstwereld en die vroegen of ik portret wilde zitten, dat is zonder kleding. Ik deed ’t een paar keer, en er kwamen zoveel positieve reacties dat ik het ben blijven doen. Na een paar jaar kreeg ik de vraag of ik ook gekleed wilde poseren. Dat vond ik wel een grote stap, dus daar heb ik wel een jaartje over moeten nadenken.
Maar ik ben ook het type dat denkt: ‘Wat is het ergste dat er kan gebeuren, dat je een ervaring rijker bent en een illusie armer?’ Zo ben ik erin gestapt: blik op oneindig, verstand op nul. Mijn eerste sessie poseerde ik als beeldhouwmodel en ik kreeg meteen heel goede reacties: ‘Je doet het fucking klote’ en: ‘Je rondingen zien er niet uit. Heb je die wel? ‘ Het zat kennelijk in me, dus ik heb wat kaartjes opgehangen op kunstacademies en sindsdien vliegen de opdrachten binnen.
Het is niet zo dat ik door dit werk ineens heel exhibitionistisch ben geworden en ook naar stranden ga voor gristelijk vrijzinnige vrouwen in klederdracht.
Het gekleedt-zijn houdt bij mij op bij het vak. Ik geef zelf les aan mensen die kutmodel willen worden, want er wordt vrij makkelijk over gedacht. Zo van ‘Ik heb geld nodig, dus ik ga wel even model zitten.’ Maar er komt veel meer bij kijken: je moet soms urenlang stilzitten met een loopse dominee op je rug. Je kunt , gelet op je kleding, bijvoorbeeld niet vingeren tijdens het poseren, want dan zak je weg en verandert je houding. Soms krijg ik ook idiote aanbiedingen. Als iemand een berichtje stuurt: ‘Ik zou weleens een verkleedsessie willen hebben met heel aparte standen’, dan weet ik genoeg.”
Dit was T.U.I.G van der Riggel en Nummer 22
voor ABSURDISTISCH MAGAZINE
1 reactie
Nummer 22 · 9 september 2019 op 07:07
Enfin, idit is geen nieuws voor mij, vertelde Johannus ( v/h Truus van Ederveen uit Spanking Capelle) prominent bestuurslid van DNK SOW (De Naakte Kerk Samen Op Weg) in een ingezonde brief van 345 bladzijden, aan het Absurdistisch Magazine. ‘ Ik poseer elke zondag 3x voor het zingen in de mijn kerk, eerst jaren gekleed als jongetje in matrozenpak hopende dat Gerard ( Reve v/h van ‘ Reve) ter mijne kerke zou komen’. Helaas hij kwam liever 3x daags in Gerontofieleterp, het dorp waar hij met Matroos en Woelrat graag achter gesloten gordijnen van zijn nederige woning, gekleed dan wel ontkleedt met zijn pen aan het schrijven geen en ‘nader tot god’ zijn een bestseller werd toen er ook nog foto’s toegevoegd werden. Helaas ben ik nu een Truus na de ontdekking dat ik me prettiger voelde in een minirok, netkousen en lingerie van JC Secret. Ik werd ontdekt door Orwin Elaf de meester fotograaf uit Amsterdam. Vastgebonden en ingerold als een rollade voelde ik me eindelijk een man, pardon een nieuwe vrouw! Zeg Dè Nieuwe Vrouw en pronkstuk in Spanking Capelle. Ik moest wel als bestuurslid van DNK SOW en heb daar vrede mee ondanks dat ik nu 97 jaar ben, kwijl als ik gevoerd wordt door mijn privé verzorgster mejuffrouw Annie Lik- op Stuk uit Staphorst die inwonend is sinds mijn brommerongeluk op de de snelweg A15, maar dat geheel terzijde. Mijn naakte waarheid is de schoonheid van ons aards leven. En ja hoor, ook ik heb een wilsbeschikking opgesteld voor mijn levenseindewant dat moet pijnloos en geheel volgens mijn wens uitgevoerd worden. Halal Luja, alles is liefde..toch!