Bang voor de dood

Of het nu is met vliegen of in een drukke winkelstraat.
Of als ik in bed lig voor het slapen gaan.
Ik sta gewoon te liegen als ik zeg dat het wel gaat.
Ik heb ook op de A15 in de auto naar mijn huis.
Ik heb het hier en nu soms groot, soms klein
Ik kan er niet meer tegen, mijn doodsangst voor de dood.

Ik heb het soms hele dagen, van het opstaan tot naar bed.
Een last die ik meedraag en waar ik niet vanaf kan komen.
En meer dan eens gebeurd het dat iets wat leuk is word verkloot.
Ik zeg het dan tegen niemand, maar ik ben echt bang voor de dood.

Het is een eeuwenoud en een vast voldongen feit.
Het is altijd hetzelfde verhaal. Maar dood gaan we uiteindelijk allemaal.

Of het nu is op straat, waar ik kan worden neergeschoten
Of als ik samen met mijn kinderen ben.
Ik heb het in een restaurant als ik een hap sushi naar binnen werk.
Want wat als ik stik?
Ik fantaseer vaak over pijn, een ongeluk of brand en dat ik mijn gezin dan achter laat.
Ik zie dan hun verdriet. want de kleintjes hebben geen papa meer.
En elk minimaal gevaar, word dan door mij waanzinnig uitvergroot.

Als ik slapen ga en ik lig naast mijn vrouw, dan denk ik vaak: ‘Wat als vannacht mij hart stopt, heb ik haar dan wel gezegd hoe veel ik van haar hou’

Het is niet zo vreemd toch, dat ik soms zo naar word, van mijn doodsangst voor de dood?

Aan overdaad
of mijn prostaat
zomaar op straat
Of aan klonterzaad
Misschien wat aangeklooid
Of nog dingen onvoltooid.
Voor je ’t weet ben je uitgestrooid of dichtgegooid.

Ik hou me vast aan het het voldongen feit dat je vroeg of laat allemaal een keertje gaat.
Maar laat het mijn tijd nog niet zijn.