Hoe geil zou haar poesje zijn?
Ze zag er zo lekker uit, dat Bob zijn gedachten niet bij haar vragen kon houden. Ze was dan misschien geen zestien meer, maar hij kon haast ruiken dat ze maagd was.

‘Mijnheer De Beer, geeft u alstublieft antwoord op de vraag.’
‘Zeg maar Bob, dat doet iedereen. Mag ik u Linda noemen? Zo heet u toch?’
‘Mijnheer De Beer, u mag mij gewoon rechercheur noemen. Zal ik de vraag voor u herhalen? Wie was dat meisje, dat bij u op visite was?’
‘Eerlijk gezegd weet ik dat niet. Ik kan me niet herinneren of ze haar naam genoemd heeft. Niet zover ik mij kan herinneren, in elk geval. Is alles goed met haar?’
‘Nee, niet alles is goed met haar. Waarom was dat meisje bij u, mijnheer De Beer?’
‘O jee, daar moet ik even over nadenken.’

Bob wrong zijn handen ineen en vermeed elk oogcontact met rechercheur Linda Smolders. Zijn ogen bleven rusten op haar boezem. Vol, rond en zacht. Wat zou hij er niet voor over hebben om met zijn handen elk stukje te verkennen om ze zich daarna met zijn tong toe te eigenen.
‘Foei, Bob, voor zulke gedachten zul je eeuwig branden in de hel.’
Bob keek verschrikt om zich heen. Hij zou zweren dat zijn moeders stem door de kille verhoorruimte galmde. Linda bladerde wat in haar papieren, de rest van de aanwezigen keek hem ongeduldig aan.
Hij mocht zich niet laten afleiden en niet denken aan haar roze borsten en aan haar donkere tepels. En hij mocht al helemaal niet denken aan de kleur van haar schaamhaar. Zelfs Bob kon zien dat ze van nature niet blond was. Zou ze beneden wat overgelaten hebben om het geheim van haar echte haarkleur te ontsluieren?

‘Foei Bob.’ Bob verschoot van kleur, toen hij merkte hoe zijn lippen de woorden hardop uitspraken.
‘Alles goed, mijnheer De Beer?’
Bob knikte beduusd.
‘Vertel nu dan eindelijk eens waarom dat meisje bij u was. Had u met haar afgesproken?’
‘Eh, nee. Ze belde aan en toen kwam ze naar binnen.’
‘Zomaar?’
‘Ik geloof dat ze wilde bellen.’
‘Dus ze kwam bij u binnen om te bellen?’
‘Ja, ze zei dat ze haar telefoon vergeten was.’
‘Mijnheer De Beer, u hoort toch zelf wel hoe ongeloofwaardig dat klinkt? Een jong meisje dat bij u aanbelt om te bellen. U weet dat we haar telefoon op straat gevonden hebben, tussen de dildo’s?’

Bobs handen trilden. Hoe kon haar telefoon nou gevonden zijn? Ze zei echt dat ze haar telefoon vergeten was. Wilde ze niet bellen? Waarom wilde ze dan bij hem in huis komen?

‘Mijnheer De Beer, hoe kende u het meisje?’
‘Had u haar leren kennen via internet?’
‘Weet u wel hoe jong ze was?’
‘Mijnheer De Beer, waarom geeft u geen antwoord?’
‘Vertelt u eens, mijnheer De Beer, heeft u seks met haar gehad?’
‘Was dat met wederzijds goedkeuren, mijnheer De Beer?’
‘Heeft u haar daarbij gedwongen tot het gebruik van hulpmiddelen?’
‘Zijn al die dildo’s van u, mijnheer De Beer?’
‘Was die explosie het gevolg van een sekspelletje?’
‘Waar bevond u zich toen de explosie plaats had?’
‘Mijnheer De Beer, had u vaker van dit soort afspraakjes met jonge meisjes?’

De vragen werden in een hoog tempo door de jonge vrouw op hem afgevuurd. Voor hij een antwoord kon formuleren, kwam de volgende vraag. En elke vraag die gesteld werd, voelde als een mokerslag. Ze bleef de vragen eindeloos herhalen. Het ging mis, toen ze voor de tiende keer vroeg of hij seks met haar had gehad.
Het verhoor werd beëindigd en Bob werd overmeesterd toen hij op de rechercheur afvloog terwijl hij de volgende woorden bleef herhalen:
‘Rood, het moet rood zijn. Ik wil zien dat het rood is. Laat me zien dat het rood is.’

Eerdere delen:
Bob van NicoleS: https://www.columnx.nl/bob-3/
Bob -2 van Arta: https://www.columnx.nl/bob-2-2/
Bob -3 van Meralixe: https://www.columnx.nl/bob-3-2/
Bob -4 van Mien: https://www.columnx.nl/bob-4/


Lianne

Ik ben een enthousiast schrijfster van fictie. Voel me nog beginnend, schrijf korte verhalen in allerlei genres, maar altijd met aandacht voor de mens achter het verhaal. liannehartman.wordpress.com

15 reacties

NicoleS · 10 juli 2016 op 07:36

Goed vervolg op alle delen.?mooi geschreven en het blijft spannend. Benieuwd naar deel 6.☺

Meralixe · 10 juli 2016 op 08:23

Mag ik het een beetje ongeloofwaardig noemen dat Bob zijn ‘oversekste’ zieke geest zelfs verder werkt op het politiebureau? Maar, toegegeven, je had het niet gemakkelijk om het verhaal in een aannemelijke sfeer te duwen. De volgende schrijver krijgt alweer wat ruimte. Alhoewel, die laatste zin, wat moet rood zijn? ‘k Ben blij dat ik niet aan zet ben!
Het is ook wel zo dat de moeder/zoon relatie die nu al vier afleveringen nadrukkelijk aanwezig was niet zó maar kan vergeten worden.
Ach, aan de hand van dit spelletje merk ik wel hoe moeilijk het is een lang verhaal aan ’t papier toe te vertrouwen. 🙂
Goed gedaan lianne…

    Lianne · 10 juli 2016 op 15:10

    Dank je Meralixe! Het lukte mij niet om de geest van Bob in bedwang te houden, op het moment dat hij onder druk kwam te staan. Voor mij was dat de enige geloofwaardige manier. Nog los van het feit dat het saai zou worden, als daar ineens een heel brave Bob zou zitten. 🙂

Yfs · 10 juli 2016 op 09:37

Een waanzinnig goed vervolg!
Je had me even tuk met de eerste zin. Even leek het erop alsof je verder ging met het deel van vóór de explosie. Totdat ik las dat ze geen 16 meer was. Geweldige twist naar een rechercheur!
Bob blijkt een steeds ziekere geest te hebben. Met het vinden van het mobieltje tussen de dildo’s geef je genoeg handvaten voor het volgende deel.
Ennuh…wat moet Bob met dildo’s? Straks wordt hij ook nog hitsig van een stoere politieagent. The sky is the limit.
Helemaal top gedaan Lianna!!

    Lianne · 10 juli 2016 op 15:14

    Dank je, Yfs, blij dat ik je even in verwarring kon brengen met zo’n ordinaire openingszin. 😉
    Volgens mij zijn die dildo’s niet door mij toegevoegd aan het verhaal, maar had Nicole die al in Bobs afgesloten kast gestopt, Mien heeft ze daarna op straat gegooid.

      NicoleS · 10 juli 2016 op 15:34

      Klopt. De dildo’s waren bedoeld om te gebruiken bij een eventuele ‘vangst’ van de Door Bob zo gewenste maagd. Bob is een aparte hoor?

van Gellekom · 10 juli 2016 op 11:05

Erg goed! Ik verwacht elke keer dat Bob gaat zeggen: dat wil ik ook maar daar ben ik aan behandeld

Bruun · 10 juli 2016 op 12:02

Geweldig vervolg. Zelfs in het politiebureau kan Bob zijn vleselijke lusten niet in toom houden. Dat belooft wat voor het volgende deel.

Snarf · 10 juli 2016 op 12:12

Bijzonder fraaie invulling en lekker vlot geschreven. De dialoog tussen Bob en Linda komt goed uit de verf. Ben reuze benieuwd wat de oorzaak van de ontploffing was. Misschien een staaf dynamiet tussen de dildo’s?

Lianne · 10 juli 2016 op 15:12

Dank jullie, voor de positieve reacties. Ik straal al de hele morgen, omdat Bob weer goed geland is. Ik ben benieuwd naar het vervolg van Joost, nu mag ik mijn geduld gaan oefenen.

Nachtzuster · 10 juli 2016 op 18:27

Wow Lianne, wat een goed vervolg op dit verhaal. Knap hoe je het terugtrekt naar de basis. Goeie opening ook!

Esther Suzanna · 10 juli 2016 op 19:24

Oef, knap! Het kan nog alle kanten op, Bob dan. 🙂

Mien · 11 juli 2016 op 07:39

De beer is los. Ben nu alweer benieuwd naar het vervolg. Leuk om te zien hoe iedereen die deelneemt aan dit vervolgverhaal authentiek uit de verf komt en zijn streken levert aan het schilderij. Een mooi kleurenpalet. Goed geschreven Lianne. :yes:

Arta · 11 juli 2016 op 11:32

Lianne, wat schrijf jij toch geweldig!

J.oost · 11 juli 2016 op 16:00

Mijn complimenten Lianne, het zal voor mij nog moeilijk worden om net zo’n spannend deel te gaan plaatsen. Ik lees dat je gisteren de hele morgen liep te stralen. Geheel terecht, je mag nog even doorgaan 🙂

Geef een reactie

Avatar plaatshouder