De tuinmannen

Ze zijn er weer. De tuinmannen. Een keer in de maand komen ze met z’n tweeën de bedrijfstuin op orde brengen. Die tuin bestaat voor de helft uit tegels. De andere helft wordt grotendeels ingenomen door een ontzagwekkende struik. De tuinmannen zullen deze weer terug brengen tot zijn normale, net iets minder ontzagwekkende omvang. Verder staan er paarse prikbosjes, die ik me nog herinner van de kleuterschool. Ik mis alleen de giftige witte besjes. Misschien komen die nog.

Familiebedrijf

Wie heden ten dage de enorme vloot vrachtwagens van Transportbedrijf Jansen in Dirkswoud aanschouwt kan zich moeilijk voorstellen dat de firma ooit door louter toeval ontstaan is. Toch is dat wel degelijk het geval. Want toen Bert Jansen in 1963 besloot in plaats van een gewone Opel Kadett een Opel Kadett stationcar aan te schaffen, speelde de grotere bagageruimte van laatstgenoemde geen enkele rol.

Brugse zotten

“De enige manier waarop jij vandaag het ziekenhuis verlaat, is in een lijkzak!” Naast me staat een boze patiënt. Hij wordt op staande voet uit het ziekenhuis ontslagen omdat hij verslavende geneesmiddelen rondgedeeld heeft op de afdeling. De man is een 35-jarige delinquent: hij heeft onder invloed van alcohol zijn buurvrouw een pak rammel gegeven zodat het mens nu in coma ligt. Het gebeurt wel vaker dat mensen zich vrijwillig laten opnemen in de psychiatrie om zo hun gevangenisstraf te ontlopen. Ondertussen kunnen ze ons, psychiatrisch verpleegkundigen, met veel liefde bedreigen en uitschelden voor ‘gegradueerde hoer’ en ander moois.

Ik en Vera

‘Ik en Vera’. Mag ik dat syntactisch zo schrijven? In dit geval wel, lijkt mij. Ik had mijzelf even een pseudoniem toegestaan en was onder die naam kleuterkost gaan schrijven. En ik had nog wel meer kunnen plaatsen onder die naam, maar waarom eigenlijk?