Als kleuter hoorde ik mijn lieve oma de Liefde praten over het huwelijk van haar jongste zoon, een oom van ons. Mijn besluit stond vast: Ik ga nooit trouwen, want dan moet je je naam schrijven en dat kan ik niet en ik zal het vast nooit leren en dat mogen de grote mensen niet weten en… u dacht dat kinderen geen zorgen hadden?
Het is een mooie zondag, eind mei. Tante Bea neemt haar kroost mee naar het Sprookjesbos, waar wensen in vervulling gaan. De kinderen hebben er zin in, als ze, kortgebroekt en luidkeels zingend dit woud der verwachting binnengaan.
Maar wat is wijs? Wat stemmen betreft ben ik een zwevende keeper. Nou, zweven is eigenlijk een understatement: ik maak bokkensprongen van links naar rechts en weer terug door het midden. Met de moed der wanhoop – ik ben niet zo’n geweldig voetbaltalent als mijn illustere naamgenoot – probeer ik zoveel mogelijk schoten op open doel af te weren. Politiek is net voetbal en voetbal is oorlog. Dus maken de verschillend gekleurde kranten en omroepverenigingen volop propaganda.
Bij de afscheidssamenkomst voor oud-premier Biesheuvel klonk de vraag: Wie zal nu de traditie voortzetten van Kuyper, Colijn en hem? Zal er wel weer een opvolger opstaan? Kunt u zich voorstellen wat er door mij heen ging toen een paar jaar later die profetenmantel mij om de schouders viel? Ik werd het symbool van stabiliteit, erfgenaam van de oudste politieke partij van Nederland (want dat was de Anti-Revolutionaire Partij), niet buigend naar links en niet naar rechts, rots in de branding.
Komt een politicus bij de dokter en hij zegt: “Dokter, ik heb zo’n last van mijn breekpunt”. “Waar doet het zeer dan?”, vraagt de dokter. De politicus wijst op de onderbuik en het hoofd. “Wanneer heeft u er het meeste last van?”, vraagt de huisarts door. “Nou, vooral als ik met collega-politici praat, en dan vooral die van andere partijen.” “Weet u nog wanneer u voor het eerst last kreeg van uw breekpunt?” “Ja, dat weet ik nog goed. Dat was toen ik werd geïnterviewd door de kale van RTL4. Leuke, goede kerel hoor. Maar hij wilde maar weten of ik een breekpunt had.
