Helen slingert haar lange benen rond de paal. Ze hangt met haar hoofd naar beneden. Met een soepele beweging draait ze zich weer om waarbij haar benen door de lucht zweven. Gejoel. Dan landt Helen in spreidstand op het podium. Het gejoel en gefluit zwelt aan.
‘Oh, weer zo’n groep die een vrijgezellenavond viert. Die gaan altijd zo overdreven te keer. Maar ja, ze zijn wel goed voor een leuke opbrengst’, schiet het door haar hoofd.
Vandaag moet het er van komen. Ze is elke donderdag rond zessen in het winkelcentrum. Ik steek me in m’n snelste pak en trek m’n stoutste schoenen aan. Het praatje oefen ik voor de zoveelste keer voor de spiegel. Een weelderige bos bloemen moet de rest doen. Als ze komt tenminste.
Verdorie toch, het pasmodel van onze nieuwe financiële jas is niet beschikbaar. Onze maat is overal uitverkocht en het tweede keus model is uit de schappen gehaald toen het modelletje te populair werd. Via een bevriende dochteronderneming van een relatie van een vriend van een kennis kunnen onze wensen worden gerealiseerd, maar dan wordt het wel duurder, natuurlijk.
De papiervernietiger moet even afkoelen, dat ding heeft net bijna dertien jaar bankafschriften opgegeten en dus een financieel mensenleven verwerkt.
Hoe Prlwyts op een willekeurige dinsdagochtend 12-april-2011 over de winkelpromenade kuiert, dingen wil kopen die er niet zijn, een buurvrouw tegenkomt en haar omarmt, en winkelpersoneel met vragen achterlaat.
