VC-Eddy Kielema

Feesten in de trein

Piekerend over mijn toekomst stap ik met vermoeide tred in een gereedstaand treinstel. In tegenstelling tot mijn eigen bestemming hoef ik me over het eindpunt van deze trein geen zorgen te maken. Ik zoek een plekje uit bij het raam en pak mijn boek en mp3-speler. Even later komt een donkere man met enorme koffers de wagon binnen. Zijn gezicht komt me vaag bekend voor. Hij knikt vriendelijk en gaat tegenover me zitten. Als de trein zich in beweging zet, haalt hij tot mijn verbazing een compleet drumstel uit zijn bagage!

Door Eddy Kielema, geleden

Ibiza in je woonkamer

Ibiza is zonder twijfel het Mekka van de house. Ik ben er nog nooit geweest, maar het moet daar elke dag groot feest zijn in de clubs. Maar ook overdag op het strand hoor je elk moment opzwepende muziek, terwijl je met een cocktail in je hand geniet van zon, zee en half ontklede dames. Je deint, kortom, de hele dag op retestrakke beats en voordat je ’s avonds hondsmoe in je bed rolt, geniet je van de beste chillout muziek in een hippe loungebar. Wat wil je nog meer?

Door Eddy Kielema, geleden

Lionel Richie net zo simpel als zijn dochter

Het weer was de afgelopen zomer niet best en mijn humeur werd er niet beter op bij het zien van reusachtige billboards met de grijnzende kop van Lionel Richie. Overal in de stad maakte hij arrogant lachend reclame voor Saai Radio. En daarmee karakteriseer je meteen de status van Richie op dit moment. Hoe diep kun je zinken als je alleen nog maar voor een vadsig Tros-publiek mag optreden, begeleid door de stijve Cor Bakker? Het is ongelooflijk dat deze man ooit een wereldster was.

Door Eddy Kielema, geleden

Dakloze discoganger

De keren dat ik een disco of club ben binnengestapt zijn spaarzaam en toch ben ik een groot liefhebber van dansmuziek. Hoewel ik allergisch ben voor opgedofte mensen, ga ik uit mijn discobol van muziek die gemaakt is voor de dansvloer. Wat dat betreft lijk ik een beetje op de componist van de Beach Boys, Brian Wilson. Hij heeft nooit op een surfplank gestaan, maar liet zich wel door die sport inspireren. In 1977 gingen de deuren van [url=http://members.home.nl/studio54/nl/main.htm]Studio 54[/url] in New York open en sindsdien is elke discotheek daar een blauwdruk van.

Door Eddy Kielema, geleden

Laatste deur

Terwijl ik op de bel naast haar voordeur drukte, werd ik opeens zenuwachtig. Mijn nervositeit leek zich als een touw om mijn middel te spannen. Mijn handen begonnen te trillen en de rozen die ik in mijn rechterhand hield leken zelfs uit te vallen. Ik was ineens niet meer zo zeker van mijn zaak. Deed ik er wel goed aan Petra na vijf jaar weer op te zoeken? Zou ze me nog wel herkennen? En wat waren haar gedachten over de brieven die ik haar stuurde? Zou ze nog wel positief over me denken?

Door Eddy Kielema, geleden