De boekenman en ik: Een Gesprek Achter Helder Plexiglas

Het korte gesprek- bij binnenkomst- met de boekenman begon goed Hij, de altijd vriendelijke man stond links in het midden van zijn boeken-, tijdschriften en pennen winkel, achter zijn toonbank.

‘ Goed dat je belde, ik heb nog 1 exemplaar voor je apart gehouden, je komt jouw krant ophalen R.?’, voordat ik een antwoord kon geven hield deze altijd vriendelijk man (soms is hij er niet dan helpt zijn echtgenote mij) de zaterdag editie van het FD met typische papier roze kleur omhoog.

‘ Je had toch net gebeld?’ Nee, dat is een ander R., maar leuk dat je zoveel jaren mijn naam weet zonder het ooit te hebben gezegd. We begonnen beiden te lachen.

De boekenman stond achter helder plexiglas dat vanaf het plafond aan 2 metalen draden naar beneden hing tot net boven de toonbank. De open gelaten ruimte op de toonbank is de klanten de gelegenheid te geven om hun betaling uit te kunnen voeren en als er wat ingepakt moet worden, het gekochte op te leggen. Elkaar aanraken en te besmetten dient voorkomen te worden.

En, een beetje aanloop, vroeg ik ’Ik mag niet mopperen (..), drukker dan ooit, vooral puzeelboekjes, puzzels en roddelbladen vliegen (..) weg’

Mooi man!, en hoeveel personeel heb je nu nog?, maar de boekenman liep al weg om een andere klant bij de andere toonbank te helpen. Deze toonbank heeft geen helder plexiglas voorziening naar beneden hangen vanaf het plafond. ‘Graag even afstand houden mevrouw. Dank u wel‘

Enfin, ik bladerde door enkele nieuwe boeken inkijk exemplaren. Vandaag niets voor mij.

Ik liep nog even langs de rekken met tijdschriften en pakket aanbiedingen.

Nu 7 tijdschriften voor 7.95, staat er op de verpakking van cellofaan de inhoud ouwe meuk met oud nieuws! Ik bespaar u de schreeuwene kopregels over politiek, economie maar ook het vreemdgaan van een bekende Nederlandse zanger. Ik zie hem- jaren gelden – nog huilend op de televise vertellen dat zijn onderneming failliet is maar dat zijn echtgenote en de kinderen hem alles zijn. Hij vergat te vertellen dat zijn minnares hem ook lief is. Enfin, ik dwaal af.

Ik had, bij het binnenlopen al mijn zaterdag krant gepakt en legde deze op de toonbank. De boekenman zag mij al staan ‘deze dus, anders nog iets?’

Nee, maar ik heb mijn spaarpas nu wel bij me.

Een wonder is het want meestal vergeet ik het ( bewust, maar dat weet deze vriendelijke boekenman niet). De man pakte mijn spaarpas aanm et zijn gehandschoende linkerhand, en haalde het door de reader. ‘zo, dat zijn al heel wat gespaarde punten, tijd voor een gratis boek R.’ Komt goed, antwoordde ik. Ik kom volgende week nog even terug en stopte de spaarpas in mijn zak.

Wenste hem goede zaken en gezondheid!

Buiten deze overdekte passage, scheen de zon, was de parkeerplaats leger dan anders en hoorde ik rechts van mij de rollende winkelwagens van een bekende grootgrutter. Ah, de hamster waanzin is nog niet weg.

Duiven/ Antwerpen 21 maart 2020