Verleden week zaterdag was ik voor het eerst sinds lange tijd weer eens in de sauna. Ik ben normaal niet zo gek op saunabezoek, maar mijn financieel manager Natasja spreekt altijd zo lovend over Tropicana, dat ik besloot dit uit te gaan testen. Het weer was ondanks de zomer dusdanig slecht dat een beetje tropisch gevoel wel welkom was. Diep in mijn hart hoopte ik ook een beetje dat ik Natas zou tegenkomen, dat maakte het net nog even extra spannend! Om eerlijk tegen mezelf te zijn, heb ik best een ‘crush’ op Natas, ze draagt altijd van die mooie strakke kleren en mooi decolleté. Dat kan ze perfect hebben want ze ziet ze er nog heel goed uit voor haar leeftijd. Dat bleek helemaal toen we laatst met het team bij haar gingen eten. Ze heeft namelijk een hele mooie foto van zichzelf op de schouw staan. Wat een kanjer is ze toch! Vaak denk ik dat we goed bij elkaar zouden passen, want we hebben op veel gebieden zoals muziek en interieur precies dezelfde smaak. Als op kantoor Celine Dion op de radio is gaan we altijd compleet uit ons dak.
De sauna was inderdaad geweldig, Natas had geen woord overdreven! Alle baden en sauna’s die je kan verzinnen waren aanwezig en nieuw. Daarnaast maakte alles een verzorgde tropische indruk, was het personeel vriendelijk en het allerbelangrijkste: het was gelukkig niet al te druk! Wel erg jammer dat Natas nergens te bekennen was…Na een laatste saunagang besloot ik te douchen en weg te gaan. Ik kwam hier per slot van rekening voor de sauna en niet voor Natas.
Terwijl ik me stond in te zepen, keek ik terloops naar wie er naast me was komen staan. Ik kon mijn ogen niet geloven! Daar was ze, Natas, en ze stond naast mij! Ze had me nog niet herkend leek het. Mijn hart bonkte in mijn keel, dit was mijn kans! Wat moest ik doen? Wat zou ik zeggen? PANIEK! Voordat ik een plan de campagne had kunnen maken, stak het lot een helpende hand toe door het licht uit te laten vallen. Wederom paniek, maar nu bij iedereen! Net toen ik wilde weglopen, voelde ik een hand op mijn arm: Natas! Ze had me wel herkend en was expres naast me gaan staan! Zachtjes streelde haar hand verder over mijn arm. Ik begroette dit gebaar met mijn hand op haar rug. Onze wereld stond stil terwijl de wereld om ons heen zich gillend en schreeuwend een weg naar buiten probeerde te vinden. Terwijl ik over haar rug streelde, die trouwens minder zacht voelde dan verwacht(bijna alsof er haar opzat), trok ik haar langzaam naar me toe om haar te zoenen. Precies op dat moment knipte het licht weer aan en baadden we in het licht. Na wat verwoed geknipper slaagde ik erin mijn ogen te openen en Natas mijn meest verliefde blik te geven. Smachtend naar haar mond keek ik recht in de grijnzende ogen van een zwaar behaarde man!!! “Kalimera” zei hij met een veel betekende knipoog. Het moge duidelijk zijn dat ik nooit meer in het donker douche!

Categorieën: Verhalen

6 reacties

SIMBA · 16 juli 2009 op 08:38

😆 :stom:

Kuin · 16 juli 2009 op 12:08

Aaaargh!!!!!!!!!!!!!! Gatverdamme, smerig!
Maar wel erg leuk omschreven, Kalimera. 😉

pally · 16 juli 2009 op 15:33

ha, ha, hij is leuk! Maar smerig? tis maar net hoe de natuur je geprogrammeerd heeft 😉

groet van Pally

axelle · 16 juli 2009 op 19:17

Awww; ik hoop dat het fictie is!!!

lisa-marie · 16 juli 2009 op 19:27

lekker hardop gelachen :hammer:

Mien · 17 juli 2009 op 13:50

Hij is leuk. Hopelijk heb je je calimero in bedwang gehouden.

Mien

Geef een reactie

Avatar plaatshouder