Herr Nöker

Soms kan een rechtschapen naam in het buitenland aanleiding geven tot grote hilariteit. Houd daar in je vakantie alstublieft goed rekening mee. Ik heb al vanaf mijn jonge jaren geleerd om de voornaam van mijn oudere zuster vooral niet in Duitssprekende landen te gebruiken. ‘Dat betekent hier iets heel anders, jongen’ sprak mijn vader en na lang aandringen werd daaraan toegevoegd: ‘dat zegt men hier tegen iets dat alleen grote mensen doen’.

Later verbaasde ik mij nergens meer over. Zelfs niet toen het netste echtpaar van Castricum, leden van onze tennisclub, in Zuid Afrika van een Finse zeeman een hondje kocht met de naam Vittu. Het beestje ging ook in Nederland met die naam verder door het leven. In een fietsmandje aan het stuur kwam het met een zekere regelmaat naar het tennispark. Daar werd het met enthousiasme opgewacht door mijn Finse tennisvriend Jussi Ahonen, die kirrend van plezier het beestje aaide onder het doorlopend uitspreken van de naam. Hoe is het mogelijk?: twee keurige inwoners van Castricum kopen in den verre een hondje van een Fin en dat draagt de Finse naam van het vrouwelijk geslachtsdeel: Vittu. In het Nederlands zijn daar slechts drie letters voor nodig. Ik zal u de bloemrijke taal die Jussi tijdens het aaien uitsprak onthouden, dus ook de vertaling daarvan.
Maar de man ging zelf voor de bijl!

Op een mooie voorjaarsavond rinkelde de telefoon in huize Ahonen. Echtgenote Jeanet nam de telefoon aan en een zacht gevooisde stem sprak: ‘Guten Abend mit Joachim Nöker’. Zonder een woord te spreken beëindigde Jeanet het gesprek. Direct werd middels gebel weer verbinding gezocht. Jussi besloot dit varkentje zelf te wassen. ‘Guten Abend, mit Joachim Nöker, ich…..’. Jussi zette de aanval in met een mengsel van gebroken Nederlands/Duits/Fins. Dit was helemaal geen leuke grap. De arme Herr Nöker stotterde ontzet. Hij had het nog wel zo goed bedoeld. Hij had van de plaatselijke VVV een telefoonnummer van een verhuurder van een woning vlak bij zee gekregen en nu dit.

Het misverstand verdween net op tijd uit de wereld. Herr Nöker huurde de woning voor vier weken en Jussi kon met zijn gezin van de ontvangen huurpenningen vier weken op vakantie naar het Gardameer. Bij terugkeer was het huis schoner dan ooit, alle deuren waren gesmeerd en alle kleine gebreken in huis verholpen. Je begrijpt, dat er direct een hechte relatie tussen het gezin Jussi en huurder Nöker uit Essen ontstond.

Negen jaar duurde die relatie en jaar na jaar liet het echtpaar Ahonen meer vuil en meer gebreken achter voor hun Duitse vriend. Het tiende jaar bleef het verwachte voorjaarstelefoontje uit. Herr Nöker was begonnen aan een periodieke onthouding en Jussi kon naar zijn extra vakantiegeld fluiten. De ontzetting was groot. Herr Nöker moest gebeld worden, maar het telefoonnummer was zoek en bleef zoek. Alle pogingen van Jussi om het telefoonnummer van ‘Joachim Neuker’ in het telefoonboek van Essen te vinden, strandden. Toen eindelijk was doorgedrongen dat de man met de ‘eu’ Joachim Nöker heette en gewoon in het telefoonboek stond, was het al te laat. Herr Nöker had een appartement in Noordwijk geboekt, schoon en zonder gebreken.
Voor Jussi en Jeanet resteerde slechts de moraal van dit verhaal:

Wie het eerst lacht om een ander, wordt zelf vernökt!