Maaike – hoofdstuk 1

Ze stapte de grote verlichte hal binnen. De frisse geur van eucalyptus vermengde zich met een penetrante sigarenlucht en drong diep haar neus binnen. In de maanden die volgden zou de geur zich met haar verweven en zich in haar ziel griffen, zoals de vertrouwde geur van draadjesvlees en kruidnagel haar aan de logeerpartijen als kind bij oma deed denken. Of muffe kledinglucht haar aan de poppenkast poppen deed herinneren als ze de tas en de uitklapbare poppenkast achter oma’s jurken vandaan trok. Hoe lang ze ook met Jan Klaassen en Katrijn speelde, ze roken altijd bedompt.

Protserig doch sierlijke kroonluchters prijkten aan het beschilderde plafond. Romeinse engeltjes met prachtig witte vleugeltjes droegen sierlijke aardewerkenkruiken naar een weelderige vijver. Een wonderschone nimf keek aan de voet van de vijver vertedert toe hoe lieflijk de engeltjes haar bad voor haar vulden. Een sliert van haar blonde lokken deed de vijver kringen. Sereen.

‘Kan ik je jas aannemen?’

De man die de deur voor haar had geopend bekeek haar van top tot teen. Ze voelde zich verlegen worden, maar keek hem toch brutaal aan. Alles was groot aan hem; zijn postuur, zijn handen, zijn gezicht, zijn mond.

‘Cees.’
‘Sofia.’

Ze lachte en legde haar mantel over zijn uitgestoken hand.

‘Dit is zeker eenmalig hè?´

Hij keek haar geamuseerd aan en liet een bulderende lach horen. Type horeca-man.

´Je leert snel.´

Hij zei het in onvervalst plat Amsterdams. Ze streek met haar hand over haar korte witte bouclérokje. Het viel tot net over haar billen, zag ze in de wandspiegel, die de volledige breedte van de imposante hal vulde. Ze draaide zich om. Een klassiek ogend meisje, jonge vrouw,  met een verfijnd gezichtje, gestoken in een Coco Chanel-achtige deux piece. Het ragfijne gouden draadje deed het gebroken wit glinsteren als parelmoer. Ze zag er uit als een fonkelend diamantje, vond ze. Haar benen kwamen voordelig uit in de ragfijne panty. 15 denier, chocoladebruin. Ook met een glansje. Ze draaide een moment naar opzij. Haar blonde haren,  zorgvuldig naar binnen geföhnd, vielen tot net op haar schouders. Tevreden bekeek ze zichzelf nogmaals in de spiegel, ving de blik van Cees op, die haar maande te volgen en pakte vlug haar bruin leren handtasje op, dat ze naast zich op de grond had gezet om haar jas uit te trekken. Ze kon het niet laten om even met haar hand over het weelderige tapijt te gaan. Luipaard, het voelde zacht als een jong spinnend katje en ze sloot een moment haar ogen. Ze hurkte overeind en liep toen met kordate korte pasjes achter Cees aan de bar in, waar hij haar voorstelde aan Gerrit.