Onbekend maakt onbemind

Onbemind door een bekende, dat is pas lachen. Ooit had ik een buurvrouw die heel vaak enorm luidruchtige seks had in de naastgelegen studentenkamer. Het vriendje waarvan ik altijd de octaven telde als hij kwam (omdat zij het naderhand in haar logboekje wilde bijhouden) liet haar na de vrijpartij weten dat hij niet seksueel tot haar aangetrokken was. Hij wilde mij.

‘Oh, dít wordt een knaller!’ riep ik hardop en ik opende het schuifraam zodat ik klaar zat voor het spektakel dat zou volgen.

De klap van zijn kistjes en kleding op de straat echoden lekker na in de steeg. ‘Doink oink oink oin…’ en hij volgde via de trap met een grote trap na: ‘boink boink boink!’.

‘Stond je maar in je hemd hè!’ riep ik hem toe toen hij wanhopig probeerde om zich èn aan te kleden, èn zijn naaktheid te bedekken. Lachwekkender krijg je ze niet, het was echt hilarisch. Mijn decolletietjes deden plagerig dansend mee op elke goed gearticuleerde lettergreep. ‘Echt zó lullig voor je. En dan zit ook nog een garnaaltje tegen je bovenbeen geplakt, daar links, iets voor de groene bak misschien? Dan graag niet de onze.’ Ik drukte mijn bovenarmen nog iets meer tegen de zijkant van mijn borsten, boog nog even voorover, en schaterde het uit. Buuf vlijde zich inmiddels tegen mij aan met haar iPone en een Facebook post volgde luttele seconden later.

De laatste seks met dit mannetje werd bijgeschreven in haar balboekje (het waren er overigens tien!) en het hoofdstuk werd gesloten, maar het boekje ging nog lang niet dicht.