Als liefde onverklaarbaar is, waarom zijn er dan miljoenen teksten over geschreven?
De meesten zullen het volgende antwoorden: “Omdat men het juist probeert te verklaren.” Mijn meer rationele ‘ik’ zou zeggen: “Waarom zoveel woorden verspillen aan iets dat niet te verwoorden is?”
Toch zit ik hier, de blijkbaar niét rationele Lisa, over liefde te schrijven alsof mijn leven ervan af hangt. Misschien hangt je leven er ook wel vanaf. Er is immers geen liefde zonder leven en geen leven zonder liefde. Misschien heeft Shakespear daarom zijn ‘Romeo en Julia’ geschreven Maar wie zegt dat die man het verhaal schreef, om over liefde te schrijven? Hij kan ook het verhaal om andere redenen hebben geschreven, bijvoorbeeld omdat hij gewoon erg geïnteresseerd was in familie vete’s. Of omdat hij geïnteresseerd was in het feit dat sommige keuzes die mensen maken zo fataal kunnen zijn!
Ik weet trouwens niet of iemand het heeft bevestigd dat William zijn beroemde verhaal verzon om over liefde te schrijven. Maar het hoeft dus niet! Toch?
Ach, misschien schrijft men al eeuwen over de liefde omdat het een heel duidelijke en heldere emotie is. Je weet namelijk precies wanneer je verliefd bent. Net zoals bij woede. Je voelt het meteen. Maar omdat woede niet zo’n mooi gevoel geeft en het niet echt een ‘matter of life’ is, schrijft men het liefst over liefde. En nu we toch op dit gebied zijn: Je kunt hoop en geloof uit liefde halen, het is de essentie van het leven. Van welke andere emotie kun je dat nog meer zeggen?!
11 reacties
Mosje · 27 augustus 2006 op 20:21
Liefde bestaat niet, en verliefdheid is een tijdelijke ongesteldheid waar je meestal snel van opknapt.
Alle gevoelens over liefde en verliefdheid die mensen menen te voelen komen voort uit een kunstje dat de schepping ons geflikt heeft. Het zorgt ervoor dat wij ons voortplanten.
Schiet me gerust dood als je het niet met me eens bent. Niet erg. Het kunstje heeft er voor gezorgd dat er al heel wat nieuwe mosjes groeien.
😛
DreamOn · 27 augustus 2006 op 20:28
Liefde bestaat wél! Als ik geen liefde voor mijn kinderen zou voelen, had ik ze allang bij het grof vuil gezet.
Laten we in een wereld waar al genoeg narigheid is toch alsjeblieft wél in liefde blijven geloven!
Ik heb deze column met liefde gelezen!
pally · 27 augustus 2006 op 22:43
Misschien zijn liefde en verliefdheid niet uit te leggen. Zeker niet met alleen chemische processen of voortplantingsgenen.
Volgens mij is het de grootste en belangrijkste drijfveer van het bestaan.
Al kunnen teleurstellingen ervoor zorgen dat je het even wegmaait allemaal.
Zo zie ik het.
Ann · 28 augustus 2006 op 10:25
Net zoals Mosje geloof ik er niet in. Liefde zorgt er gewoon voor dat we ons voortplanten. Een zekere Candice Pert van het Amerikaanse Nationale Gezondheidsinstituut heeft hiernaar een onderzoek opgesteld en is tot de conclusie gekomen:’Verliefd worden’ bestaat uit een reeks chemische reacties in de hersenen die mentale en lichamelijke reacties veroorzaakt.
Maar, ook al geloof ik niet in de Liefde, het is toch altijd wel fijn! 😛 😀
Ma3anne · 28 augustus 2006 op 10:50
Uiteraard zijn allerlei emotionele processen in de vorm van chemische processen terug te vinden in de hersenen en de rest van het lichaam. Lichaam en geest zijn ten slotte één.
Maar om liefde of welke emotie dan ook terug te brengen tot enkel chemische processen, gaat mij te ver.
Ik heb al lang geen voortplantingsneigingen meer, sterker nog, ik ben die leeftijd inmiddels voorbij dat dat ueberhaupt nog kan. (heeeeeerlijk een menstruatieloos leven. Ik kan het alle dames aanbevelen! :-D)
Mijn gevoelens van liefde en verliefdheid zijn er niet minder om geworden.
Liefde bestaat. Sterker nog, het is de basis van alles. En dan bedoel ik het niet religieus, maar diep menselijk. Het is in feite waar we met zijn allen naar zitten te verlangen als we het ontberen en het gebied waar we het meest gefrustreerd raken als het ons onthouden wordt.
Liefde is naar mijn mening de enige manier van overleven en een beetje gelukkig zijn. Geen voortplantingsdrift, maar (geestelijke, emotionele) overlevingsdrift. Zonder liefde gaan we kapot.
Eddy Kielema · 28 augustus 2006 op 14:19
Geen begrip is zo rekbaar als liefde. Iedereen vult dat op zijn eigen manier in. Ik heb overigens wel de indruk dat voor veel mensen ‘elkaar kunnen verdragen’ synoniem is aan ‘elkaar liefhebben’.
Dees · 28 augustus 2006 op 19:02
Liefde is helemaal niet duidelijk en helder; ik denk dat er juist zoveel over geschreven wordt omdat het zo ongrijpbaar is en zo magisch.
Waar het gevoel uiteindelijk vandaan komt boeit mij dan net weer minder, van de precieze herkomst wordt het gevoel namelijk niet anders.
En trouwens, Mosca, de liefde voor je kinderen… Hoe verklaar je die dan?
Mosje · 28 augustus 2006 op 19:35
@Dees:
Ik voelde voor mijn kinderen iets van wat je beschermdrang zou kunnen noemen, en mijn echtgenote meer een zorgdrang. Waar dat vandaan komt? Uit je genen, maar ik ga er van uit dat het gedrag t.o.v. je kinderen ook sterk wordt beinvloed door wat je zelf ervoer als kind.
Je kinderen groot brengen is dus gedrag vertonen dat deels geprogrammeerd is en deels empirisch bepaald.
Tja, als je dat liefde wilt noemen, be my guest.
😛
KawaSutra · 29 augustus 2006 op 11:13
[quote]Alle gevoelens over liefde en verliefdheid die mensen menen te voelen komen voort uit een kunstje dat de schepping ons geflikt heeft. Het zorgt ervoor dat wij ons voortplanten.[/quote]
Verliefdheid lijkt mij inderdaad ook een onderdeel van de overlevingsstrategie van de mens. Het stimuleert de seksuele driften met het gevolg dat het voortbestaan is verzekerd. Vervolgens zou je de liefde kunnen zien als een waarborg waardoor de kans op overleven vergroot wordt. En die kans is groter naarmate er meer bloedverwanten om je heen staan die van nature (lees: vanuit de genen) een zelfde beschermingsdrang hebben t.o.v. elkaar. Dat verklaart dan ook de liefde in opgaande lijn voor ouders, broers en zusjes naast die voor het eigen nageslacht. M.i. is hier sprake van oorzaak en gevolg. Het voortbestaan is het gevolg en de oorzaak cq. voorwaarde is liefde.
Zodra je de liefde gaat beredeneren is het niet meer dan een theorie terwijl liefde juist is een basaal gevoel vanuit de emotie. Beschermingsdrang en zorgplicht worden gevoed vanuit de ratio maar de oorsprong ligt toch meestal in de liefde. Alleen zal niet iedereen die liefde als zodanig herkennen of erkennen. Liefde bestaat, maar alleen zichtbaar voor diegenen die zich er voor open willen dan wel kunnen stellen.
Vandaar ook het verschil in ervaren bij het lezen van een emo-column. 😀
Dees · 29 augustus 2006 op 19:17
[quote]Tja, als je dat liefde wilt noemen, be my guest.[/quote]
Liefde dus 😉
Lisa_ · 13 september 2006 op 19:34
Geloof je echt absoluut niet in liefde of zielsverwanten? Denk je echt dat alles gewoon wetenschappelijk is? Zelf liefde? 😕