Sosjalaizen

In de kroeg: ¨Als je je boek wil promoten mot je sosjalaizen man.¨ , zei mijn gesprekspartner, onderwijl het schuim van zijn vers geschonken biertje van zijn kin afvegend.
¨Je bedoeld dat ik moet Hyven?¨, antwoordde ik.
¨Ja, man: twitter, facebook,Linkedin… je weet wel.¨
Het stemde me tot nadenken. Op die manier kon ik wel een groot publiek benaderen. Volgende morgen begon ik met volle moed met het aanmaken van accounts.

A tribute to de koeien

[i]Schoenen, ‘k heb nood aan schoenen. Botten? Zo’n bruine. Niet te licht, niet te donker. Zoals die van haar daar, die schuin over mij zit. Trut. IK wil zo’n schoenen.[/i] Door het algemene gebrabbel van tientallen schoolkinderen, bejaarden en een massa andere sociale groepen die op m’n bus zitten, heb ik moeite met het horen van mijn eigen gedachten, laat staan mijn gsm. Twee gemiste oproepen de voorbije vijf minuten. Tweeëndertig gemiste oproepen in totaal.

Mijn grote kerstster…

Het is donker buiten.. De sterren twinkelen hoog aan de zwarte hemel. En ik? Ik loop met mijn vader hand in hand door de donkere straten. Mijn kleine hand in zijn grote… Af en toe steekt hij zijn hand met de mijne er nog in in zijn grote wijde broekzak. Worden ze lekker warm. We waren bij opa geweest. Daar gingen we saampjes iedere zondagavond naar toe. De geur van koffie en tabak kleefden nog aan mijn kleren.

Sokschoentjes

Vers getrouwd en allemaal nieuw: samenwonen, koken, samen slapen.
Dat laatste en vooral de seks, die dagelijks voorhanden is, wennen het snelst.
Over voorbehoedsmiddelen praten we niet. Op de een of andere manier plannen we niks. Maar blijkbaar zijn we een vruchtbare match, want zonder nog één enkele menstruatie blijk ik al zwanger. Oudere mensen om ons heen noemen dat glimlachend: ‘van de beddenplank af’.

Teleurstellend geleuter vanuit een tourbus

Tourbusjes. Wedden dat u nu denkt aan beruchte verhalen over schaamteloze zuippartijen, zwetende rock’n roll feestjes en vergeet ook de drugs en het minnespel niet. Helaas (pindakaas)/gelukkig (pukkig) (schrap wat niet past) – is het hier veel min. Terwijl heden ten dage eveneens duizenden bandjes, singer-songwriters en andere artiesten van podium naar podium racen, vertoeven wij – rijdend aan slakkentempo, mede mogelijk gemaakt door het tilt slaan van een GPS, het zonder internet vallen, de deficiëntie van een landkaart en ignorantie van de chauffeur – ergens op de grens België – Frankrijk. Begint goed.